Trzeba Wam wiedzieć, ze władze przygotowują Wam nowe szczegółowe wymagania egzaminacyjne dla świadectw operatorskich urządzeń radiowych morskich i śródladowych. Mam projekt najświeższy, czyli z dnia 13 listopada 2006 i jest okaqzja nie tylko do jego przeczytania, ale nawet do wyrazenia opinii. Poczujcie się koreferentami. Różne świadectwa, do wyboru, do koloru.
Żyjcie wiecznie !
Don Jorge
_______________
PROJEKT, 13.XI 2006 r.
SZCZEGÓŁOWE WYMAGANIA EGZAMINACYJNE DLA ŚWIADECTW OPERATORA URZĄDZEŃ RADIOWYCH STOSOWANYCH NA JEDNOSTKACH NIE PODLEGAJĄCYCH KONWENCJI STCW1) W SŁUŻBIE RADIOKOMUNIKACYJNEJ MORSKIEJ I ŻEGLUGI ŚRÓDILĄDOWEJ
Niniejsze wymagania egzaminacyjne dotyczą świadectw operatora urządzeń radiowych stosowanych na jednostkach nie podlegających Konwencji STCW w służbie radiokomunikacyjnej morskiej i żeglugi śródlądowej, zgodnych z Rozporządzeniem Ministra Infrastruktury z dnia 29 sierpnia 2005 r. w sprawie świadectw operatora urządzeń radiowych (Dz.U. Nr 168, poz. 1407).
SPIS TREŚCI
A. ŚWIADECTWO OPERATORA ŁĄCZNOŚCI DALEKIEGO ZASIĘGU
(Long Range Certificate - LRC) …………………………………………………….. 3
B. ŚWIADECTWO OPERATORA ŁĄCZNOŚCI BLISKIEGO ZASIĘGU
(Short Range Certificate - SRC) ……………………………………………………. 18
C. ŚWIADECTWO OPERATORA RADIOTELEFONISTY W SŁUŻBIE
ŚRÓDLĄDOWEJ (Radio Operator’s Certificate for the Radiotelephone
Service on Inland Waterways - IWC) ………………………………………………. 30
D. ŚWIADECTWO OPERATORA RADIOTELEFONISTY VHF
(VHF Radiotelephone Operator’s Certificate - RTC) ………………………………. 40
SZCZEGÓŁOWE WYMAGANIA EGZAMINACYJNE DLA ŚWIADECTWA OPERATORA ŁĄCZNOŚCI DALEKIEGO ZASIĘGU
(Long Range Certificate - LRC)
Niniejsze wymagania egzaminacyjne opracowano na podstawie:
1. CEPT/ERC/RECOMMENDATION 31-05 E (Bonn 1994) - Harmonised examination procedures of maritime radio operator's certificates appropriate to vessels which use the frequencies and techniques of the GMDSS on non-compulsory basis
2. RESOLUTION 343 (WRC-97) – Maritime certification of ship stations and ship earth stations for which a radio installation is not compulsory. Radio Regulations, International Telecommunication Union, edition of 2004
3. Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 29 sierpnia 2005 r. w sprawie świadectw operatora urządzeń radiowych (Dz.U. Nr 168, poz. 1407)
Przedmioty egzaminacyjne
1. Ogólna wiedza o systemie, podsystemach i urządzeniach radiowych GMDSS … 5
2. Regulaminy stosowane w służbie radiokomunikacyjnej morskiej ……………… 9
3. Praktyczna obsługa urządzeń radiowych podsystemów GMDSS ……………… 14
4. Język angielski …………………………………………………………………. 17
1. OGÓLNA WIEDZA O SYSTEMIE, PODSYSTEMACH
I URZĄDZENIACH RADIOWYCH GMDSS
1. System GMDSS
1.1. Podstawowe założenia systemu GMDSS
1.2. Podsystemy składowe GMDSS
1.3. Funkcje spełniane przez system GMDSS
1.4. Akweny żeglugi w GMDSS oraz Plan główny (Master Plan)
2. Cyfrowe Selektywne Wywołanie (DSC - Digital Selective Calling)
2.1. Ogólna charakterystyka systemowo-techniczna
2.2. Ogólny format sekwencji wywoławczej
- sekwencja fazująca
- specyfikator formatu
- adres
- kategoria
- rodzaj dalszej łączności
- informacje dotyczące częstotliwości roboczych
2.3. Rodzaje wywołań
- wywołanie w niebezpieczeństwie
- wywołanie bezpieczeństwa
- wywołanie do wszystkich
- wywołanie pojedynczej stacji
- wywołanie do grupy statków w określonym obszarze geograficznym
- wywołanie do określonej grupy statków
- automatyczne/półautomatyczne wywołanie jednej stacji
2.4. Numery identyfikacyjne w morskiej służbie ruchomej
(MMSI - Maritime Mobile Service Identity)
- identyfikacja państwa (MID - Maritime Identification Digits)
- numery stacji statkowych
- numery stacji nadbrzeżnych
- numery wywołania grupowego
2.5. Kategorie wywołań
- alarmowanie w niebezpieczeństwie
- pilne
- ostrzegawcze
- służbowe
- rutynowe
2.6. Rodzaje informacji dotyczących ustanawiania połączeń radiowych
- alarmowanie w niebezpieczeństwie
- inne kategorie wywołań
- informacje dotyczące częstotliwości roboczych
2.7. Transmisje sygnałów w niebezpieczeństwie
- problem generowania fałszywych alarmów
- sposoby zapobiegania wysyłaniu fałszywych alarmów
3. System NAVTEX
3.1. Ogólna charakterystyka systemowo-techniczna
3.2. Struktura organizacyjna
3.3. Stosowane częstotliwości i obszary pokrycia
3.4. Format transmisji i jego części składowe
3.5. Antena odbiornika NAVTEX
3.6. Podstawowe właściwości eksploatacyjne
4. Radiopławy awaryjne (EPIRB)
4.1. Radiopławy awaryjne systemu COSPAS/SARSAT
- ogólne założenia systemu
- stosowane satelity oraz ich orbity
- sieć naziemna
- wykrywanie pozycji radiopław
- zawartość informacji
4.2. Radiopławy VHF DSC EPIRB
- podstawowa charakterystyka techniczna
- zawartość informacji
4.3. Rejestracja radiopław
4.4. Problem generowania fałszywych sygnałów alarmowych i zapobieganie im
5. Transponder radarowy (SART - Search And Rescue Transponder)
5.1. Ogólne założenia techniczne-eksploatacyjne
5.2. Zasada działania transpondera
5.3. Zobrazowanie sygnału transpondera na ekranie radaru
5.4. Zasięg działania transpondera
6. Urządzenia radiotelefoniczne MF/HF/VHF
6.1. Ogólna /blokowa/ budowa urządzeń radiotelefonicznych MF/HF/VHF
6.2. Podstawowe funkcje urządzeń radiotelefonicznych MF/HF/VHF
7. Ogólne zasady oraz podstawowe właściwości morskiego satelitarnego systemu radiokomunikacyjnego INMARSAT
7.1. Zagadnienia podstawowe dotyczące radiokomunikacji satelitarnej
- obszary oceaniczne
- segmenty systemu INMARSAT
- podstawowe usługi radiokomunikacyjne
- radiotelefonia
- radioteleks
- faksymilografia
- transmisja danych
7.2. Typy i ogólna charakterystyka stacji naziemnych w systemie INMARSAT
- naziemna stacja nadbrzeżna (CES - Coast Earth Station,
LES - Land Earth Station)
- naziemna stacja koordynacyjna (NCS - Network Coordination Station)
- naziemna stacja statkowa (SES - Ship Earth Station, MES - Mobile Earth Station)
7.3. Różne systemy INMARSAT (B/C/M/Fleet)
7.4. Naziemna stacja statkowa systemu INMARSAT-C
- elementy składowe stacji SES INMARSAT-C
- radiokomunikacja w niebezpieczeństwie i bezpieczeństwa
- radiokomunikacja publiczna
7.5. System rozszerzonego wywołania grupowego (EGC - Enhanced Group Calling)
7.6. Problem generowania fałszywych sygnałów alarmowych i metody ich eliminacji
8. Źródła zasilania urządzeń radiokomunikacyjnych
8.1. Rodzaje źródeł zasilania na jednostkach pływających
8.2. Różne rodzaje baterii i akumulatorów; ich właściwości
8.3. Ładowanie baterii i akumulatorów
8.4. Konserwacja baterii i akumulatorów
9. Mechanizmy propagacyjne oraz zasięgi łączności w zakresach MF, HF i VHF
9.1. Zasięgi transmisji radiotelefonicznej
9.2. Zasięgi transmisji DSC
2. REGULAMINY STOSOWANE W SŁUŻBIE RADIOKOMUNIKACYJNEJ MORSKIEJ
1. Zagadnienia ogólne i podstawowe właściwości morskiej służby ruchomej i morskiej ruchomej satelitarnej służby
1.1. Rodzaje łączności w morskiej służbie ruchomej
- kolejność pierwszeństwa łączności
- łączność w niebezpieczeństwie i dla zapewnienia bezpieczeństwa
- łączność publiczna
- łączność ruchu portowego
- łączność ruchu statków
- łączność międzystatkowa
- łączność wewnątrzstatkowa
1.2. Rodzaje stacji w morskiej służbie ruchomej
- stacje statkowe
- stacje nadbrzeżne
- stacje pilotowe, portowe
- stacje samolotowe
- Ratowniczy Ośrodek Koordynacyjny-ROK (Rescue Coordination Centre- RCC)
1.3. Elementarna wiedza dotycząca częstotliwości radiowych i pasm częstotliwości
- pojęcie częstotliwości
- zależność pomiędzy częstotliwością a długością fali
- jednostki częstotliwości: Hz, kHz, MHz i GHz
- podział widma radiowego na główne zakresy: LF, MF, HF, VHF i UHF
- zakresy częstotliwości stosowane w morskiej służbie ruchomej: T, U i V
l .4. Częstotliwości stosowane w morskiej służbie ruchomej
- rodzaje technik łączności (np. radiotelefonia, DSC, faksymilografia)
- pojęcie częstotliwości nośnej i przydzielonej
- niezbędna szerokość pasma dla różnych rodzajów emisji
- oznaczanie emisji radiowych (np. F1B, J3E, F3E)
- nieoficjalne oznaczanie emisji radiowych (np. AM, FM, SSB)
- wykorzystanie różnych zakresów częstotliwości w morskiej służbie ruchomej
- pojęcie kanału radiowego, sposobu pracy simpleks, semidupleks i dupleks oraz częstotliwości łączonych w pary i niełączonych w pary
- zasady użycia częstotliwości w zakresach MF, HF i VHF
- częstotliwości do łączności w niebezpieczeństwie i bezpieczeństwa w GMDSS
- częstotliwości do łączności w niebezpieczeństwie i bezpieczeństwa w systemie stosowanym przed GMDSS
- częstotliwości dla łączności bezpieczeństwa małych jednostek
- częstotliwości do wywołań publicznych
- częstotliwości dla łączności międzystatkowej
- częstotliwości/kanały portowe
1.5. Identyfikacja stacji radiowych
2. Procedury łączności w niebezpieczeństwie i bezpieczeństwa w GMDSS
2.1. Procedury stosowane w akcjach poszukiwania i ratowania (SAR - Search And Rescue)
- obszary morza, Plan główny oraz środki łączności
- rola RCC
- organizacja akcji poszukiwania i ratowania
2.2. Zasady prowadzenia łączności w niebezpieczeństwie z wykorzystaniem DSC
- alarmowanie za pomocą DSC
- definicja alarmowania w niebezpieczeństwie
- nadawanie alarmowania w niebezpieczeństwie
- nadawanie pośredniego alarmowania w niebezpieczeństwie przez stację nadbrzeżną
- nadawanie alarmowania w niebezpieczeństwie przez stację w nim nie będącą
- odbiór i potwierdzenie odbioru alarmowania DSC
- procedura potwierdzenia
- odbiór i potwierdzenie przez stację nadbrzeżną
- odbiór i potwierdzenie przez stację statkową
- prowadzenie korespondencji w niebezpieczeństwie
- przygotowanie do prowadzenia korespondencji w niebezpieczeństwie
- sygnały stosowane w korespondencji w niebezpieczeństwie
- korespondencja na miejscu akcji ratunkowej
- korespondencja koordynacyjna SAR
2.3. Zasady prowadzenia łączności pilnej i ostrzegawczej z wykorzystaniem DSC
- znaczenie łączności pilnej i ostrzegawczej
- procedury DSC przy wywołaniach pilnych
- prowadzenie korespondencji pilnej
- procedury DSC przy wywołaniach ostrzegawczych
- prowadzenie korespondencji ostrzegawczej
2.4. Prowadzenie łączności w niebezpieczeństwie i bezpieczeństwa w systemie INMARSAT-C
3. Procedury radiotelefonicznej łączności w niebezpieczeństwie i bezpieczeństwa w systemie stosowanym przed GMDSS
3.1. Łączność w niebezpieczeństwie
- wywołanie w niebezpieczeństwie
- zawiadomienie o niebezpieczeństwie
- stosowanie sygnału niebezpieczeństwa MAYDAY
- potwierdzenie odbioru zawiadomienia o niebezpieczeństwie
- prowadzenie korespondencji w niebezpieczeństwie
- działania jakie należy podjąć po nadaniu potwierdzenia
- zastosowanie i znaczenie sygnałów
× MAYDAY
× SEELONCE MAYDAY
× SEELONCE FEENEE
- nadawanie zawiadomienia o niebezpieczeństwie przez stację w nim nie będącą
- zastosowanie sygnału MAYDAY RELAY
3.2. Łączność pilna
- zastosowanie i znaczenie sygnału pilności PAN PAN
- wiadomość pilna
- uzyskiwanie pilnych porad medycznych za pośrednictwem stacji nadbrzeżnej
3.3. Łączność ostrzegawcza
- zastosowanie i znaczenie sygnału ostrzegawczego SECURITE
- wiadomość ostrzegawcza
- procedury łączności ostrzegawczej
4. Ochrona częstotliwości do łączności w niebezpieczeństwie i dla zapewnienia bezpieczeństwa
4.1. Pasma ochronne
4.2. Próby na częstotliwościach niebezpieczeństwa (testowanie urządzeń DSC)
4.3. Praca w czasie trwania korespondencji w niebezpieczeństwie
4.4. Unikanie szkodliwych zakłóceń
4.5. Zapobieganie transmisjom nieregulaminowym
4.6. Procedury postępowania po nadaniu fałszywego alarmowania
5. Procedury łączności publicznej
5.1. Wywołania publiczne z wykorzystaniem DSC
- wywołanie stacji nadbrzeżnej lub statkowej
- potwierdzenie odbioru wywołania za pomocą DSC
- dalsza realizacja łączności
5.2. Prowadzenie łączności radiotelefonicznej
- czynności wstępne
- prawidłowe stosowanie sygnału wywoławczego
- ustanawianie połączeń
- wywołanie publiczne
- wywołanie międzystatkowe
- powtarzanie wywołań
- bezpieczeństwo małych jednostek
- wywołanie do użytku portowego i ruchu statków
- wywołanie stacji prowadzącej usługi pilotowe
- nadzór nad prowadzoną łącznością i rola stacji nadbrzeżnej
- wybór częstotliwości roboczych
- czas trwania łączności
- wykaz korespondencji (traffic list)
- postępowanie przy wywołaniach bez odpowiedzi i wywołaniach zniekształconych
- trudności w odbiorze i niemożność zaakceptowania łączności
- rodzaje wywołań i rodzaje wiadomości które są zabronione
5.3. Radiotelefoniczna łączność publiczna z siecią lądową
- ustanawianie połączenia radiotelefonicznego za pośrednictwem stacji nadbrzeżnej
- zamawianie rozmowy radiotelefonicznej za pośrednictwem operatora
- zakończenie wywołania
- wywoływanie statków przez stację nadbrzeżną
- wywołania z usługami specjalnymi
6. Zagadnienia niezbędne w prowadzeniu łączności radiotelefonicznej
6.1. Znajomość standardowych skrótów i powszechnie używanych kodów
6.2. Umiejętność stosowania międzynarodowego alfabetu fonetycznego
6.3. Świadomość istnienia publikacji radiokomunikacyjnych Międzynarodowego Związku Telekomunikacyjnego (ITU – International Telecommunication Union)
- „Spis stacji statkowych” zawierający dane o stacjach statkowych
- „Spis stacji nadbrzeżnych” zawierający dane o stacjach GMDSS oraz z którymi będzie ustanawiana łączność (godziny pracy, częstotliwości robocze i opłaty)
- „Alfabetyczny spis znaków wywoławczych”
- „Podręcznik do użycia w morskiej służbie ruchomej i morskiej ruchomej satelitarnej służbie”
- „Spis stacji radiookreślania i służb specjalnych” nadających ostrzeżenia i inne pilne informacje dla statków
6.4. Dostępność i znajomość publikacji krajowych
6.5. Znajomość przepisów administracyjnych dotyczących morskiej służby ruchomej
- wymagania dotyczące pozwolenia radiowego
- wymagania dotyczące nadzoru i obsługi sprzętu radiowego przez osobę posiadającą stosowne świadectwo
- przepisy dotyczące prowadzenia dziennika radiowego
- zapewnienie tajemnicy korespondencji
6.6. Opłaty radiokomunikacyjne
- opłaty w ruchu międzynarodowym i system ich rozliczania
- kody płatników (AAIC - Accounting Authority Identification Code)
3. PRAKTYCZNA OBSŁUGA URZĄDZEŃ RADIOWYCH PODSYSTEMÓW GMDSS
Wymagana jest praktyczna umiejętność obsługi urządzeń podsystemów składowych GMDSS w podanym niżej zakresie.
1. Stacjonarne i przenośne urządzenia radiotelefoniczne VHF
1.1. Załączanie i wyłączanie radiotelefonu
1.2. Wybór i ustawianie kanałów
1.3. Regulacja głośności
1.4. Regulacja blokady szumów
1.5. Regulacja podświetlania wskaźników
1.6. Regulacja poziomu mocy nadajnika
1.7. Użycie podwójnego nasłuchu
1.8. Anteny i ich konserwacja
2. Urządzenia radiotelefoniczne MF/HF
2.1. Załączanie i wyłączanie
2.2. Wybór i ustawianie częstotliwości/kanałów
2.3. Wybór i ustawianie rodzaju emisji
2.4. Wybór i przełączanie rodzaju pracy simpleks i dupleks
2.5. Użycie preselektora
2.6. Regulacja wzmocnienia i wyciszanie odbiornika
2.7. Użycie automatycznej regulacji wzmocnienia - ARW
2.8. Użycie szybkiego przełączania na częstotliwość 2182 kHz
2.9. Strojenie nadajnika
2.10 Anteny na pasmo MF i HF oraz ich konserwacja
3. Przystawka Cyfrowego Selektywnego Wywołania (DSC)
3.1. Załączanie i wyłączanie przystawki
3.2. Programowanie parametrów pracy przystawki
- wprowadzanie pozycji statku
- wprowadzanie daty, czasu
- wybór i ustawianie funkcji dodatkowych
3.3. Przeglądanie odebranych wiadomości
3.4. Nadawanie alarmowania w niebezpieczeństwie
3.5. Potwierdzanie odbioru alarmowania w niebezpieczeństwie
3.6. Realizacja pośredniego alarmowania w niebezpieczeństwie
3.7. Realizacja wywołań bezpieczeństwa
3.8. Realizacja wywołań ogólnych - grupowych, na określony obszar geograficzny,
indywidualnych
3.9. Procedury testowania urządzeń DSC
4. Terminal łączności satelitarnej systemu INMARSAT-C
4.1. Załączanie i wyłączanie urządzenia
4.2. Obsługa edytora, przygotowanie tekstu do transmisji
4.3. Obsługa plików użytkownika, kopiowanie i drukowanie plików, kasowanie plików
4.4. Wybór wykorzystywanych satelitów, stacji CES
4.5. Zmiana obszaru oceanicznego, rejestrowanie się w systemie
4.6. Korzystanie z usług świadczonych przez CES
4.7. Przesyłanie wiadomości do abonentów publicznej sieci telekomunikacyjnej
4.8. Nadawanie alarmowania w niebezpieczeństwie i wywołań bezpieczeństwa
4.9. Prowadzenie korespondencji w niebezpieczeństwie i bezpieczeństwa
4.10. Programowanie odbioru informacji w systemie EGC
- uaktualnianie pozycji
- wybór obszarów NAV/MET
5. Odbiór Morskich Informacji Bezpieczeństwa (MSI - Maritime Safety Information)
5.1. Odbiór MSI nadawanych za pomocą radiotelefonii w zakresach VHF/HF/MF
5.2. Odbiór MSI w systemie NAVTEX
- załączanie i wyłączanie odbiornika
- wybór stacji nadających i typów odbieranych wiadomości
- użycie regulacji pomocniczych
6. Urządzenia do alarmowania i naprowadzania w GMDSS
6.1. Radiopławy awaryjne (EPIRB) systemu COSPAS/SARSAT i VHF DSC
- zasady instalacji radiopławy na jednostce
- zdejmowanie i zakładanie radiopławy na wieszak
- przygotowanie radiopławy do pracy
- uruchamianie radiopławy na pokładzie jednostki
- użycie radiopławy w środkach ratunkowych
- kontrola pracy radiopławy i jej atestów
6.2. Transponder radarowy (SART)
- zasady instalacji transpondera na jednostce
- uruchamianie transpondera na pokładzie jednostki
- użycie transpondera w środkach ratunkowych
- kontrola pracy transpondera i jego atestów
4. JĘZYK ANGIELSKI
Wymagana jest elementarna znajomość języka angielskiego w zakresie standardowych, morskich zwrotów radiokomunikacyjnych, a w szczególności:
1. znajomość morskich zwrotów radiokomunikacyjnych, mających zastosowanie na jednostkach nie podlegających Konwencji SOLAS w łączności dalekiego zasięgu, zawartych w części I, II i II publikacji „Standard Marine Communication Phrases”, wydanej przez Międzynarodową Organizację Morską (IMO)2) oraz podstawowych zwrotów radiotelefonicznych:
CORRECT, CORRECTION, IN FIGURES, IN LETTERS, I SAY AGAIN, I SPELL, OUT, OVER, RADIO CHECK, READ BACK, RECEIVED, SAY AGAIN, STATION CALLING, TEXT, TRAFFIC, THIS IS, WAIT, WRONG
2. znajomość zasad gramatyki w zakresie 5 podstawowych czasów gramatycznych: Present Simple, Present Continuous, Present Perfect, Past Simple i Future Simple oraz czasowników posiłkowych i ułomnych: to be, can, must, should. Wymagana jest umiejętność posługiwania się tymi strukturami dla tworzenia prostych konstrukcji pytań ogólnych i szczegółowych jak również zdań przeczących, w zakresie zwrotów określonych w pkt. 1.
____________________________________________
SZCZEGÓŁOWE WYMAGANIA EGZAMINACYJNE DLA ŚWIADECTWA
OPERATORA ŁĄCZNOŚCI BLISKIEGO ZASIĘGU
(Short Range Certificate - SRC)
Niniejsze wymagania egzaminacyjne opracowano na podstawie:
1. CEPT/ERC/RECOMMENDATION 31-04 E (Nicosia 1994) - Harmonised examination procedures of maritime radio operator's certificates appropriate to vessels sailing in sea area A1 which use the frequencies and techniques of the GMDSS on non-compulsory basis
2. RESOLUTION 343 (WRC-97) – Maritime certification of ship stations and ship earth stations for which a radio installation is not compulsory. Radio Regulations, International Telecommunication Union, edition of 2004
3. Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 29 sierpnia 2005 r. w sprawie świadectw operatora urządzeń radiowych (Dz.U. Nr 168, poz. 1407)
Przedmioty egzaminacyjne
1. Ogólna wiedza o podsystemach i urządzeniach radiowych GMDSS …………… 20
2. Regulaminy i podstawowe terminy anglojęzyczne stosowane w służbie radiokomunikacyjnej morskiej …………………………….………………..…… 23
3. Praktyczna obsługa urządzeń radiowych podsystemów GMDSS ……………… 28
1. OGÓLNA WIEDZA O PODSYSTEMACH I URZĄDZENIACH RADIOWYCH GMDSS
1. System GMDSS
1.1. Podstawowe założenia systemu GMDSS
1.2. Podsystemy składowe GMDSS stosowane w obszarze morza A1
1.3. Funkcje spełniane przez system GMDSS
2. Cyfrowe Selektywne Wywołanie (DSC - Digital Selective Calling) w zakresie VHF
2.3. Ogólna charakterystyka systemu
2.4. Ogólny format sekwencji wywoławczej
- sekwencja fazująca
- specyfikator formatu
- adres
- kategoria
- informacje dodatkowe
2.3. Rodzaje wywołań
- wywołanie w niebezpieczeństwie
- wywołanie bezpieczeństwa
- wywołanie do wszystkich
- wywołanie pojedynczej stacji
- wywołanie do określonej grupy statków
- automatyczne/półautomatyczne wywołanie jednej stacji
2.4. Numery identyfikacyjne w morskiej służbie ruchomej
(MMSI - Maritime Mobile Service Identity)
- identyfikacja państwa (MID - Maritime Identification Digits)
- numery stacji statkowych
- numery stacji nadbrzeżnych
- numery wywołania grupowego
2.5. Kategorie wywołań
- alarmowanie w niebezpieczeństwie
- pilne
- ostrzegawcze
- służbowe
- rutynowe
2.6. Rodzaje informacji dotyczących ustanawiania połączeń radiowych
- alarmowanie w niebezpieczeństwie
- inne kategorie wywołań
2.7. Transmisje sygnałów w niebezpieczeństwie
- problem generowania fałszywych alarmów
- sposoby zapobiegania wysyłaniu fałszywych alarmów
3. System NAVTEX
3.7. Ogólna charakterystyka systemu
3.8. Format transmisji i jego części składowe
3.9. Podstawowe właściwości eksploatacyjne
4. Radiopławy awaryjne (EPIRB)
4.1. Radiopławy awaryjne systemu COSPAS/SARSAT
- ogólne założenia systemu
- podstawowa charakterystyka techniczna
- zawartość informacji
4.2. Radiopławy VHF DSC EPIRB
- podstawowa charakterystyka techniczna
- zawartość informacji
4.4. Rejestracja radiopław
4.4. Problem generowania fałszywych sygnałów alarmowych i zapobieganie im
5. Transponder radarowy (SART - Search And Rescue Transponder)
5.5. Ogólne założenia techniczne
5.6. Zasada działania transpondera
5.7. Zobrazowanie sygnału transpondera na ekranie radaru
5.8. Zasięg działania transpondera
6. Urządzenia radiotelefoniczne VHF
6.3. Ogólna /blokowa/ budowa urządzeń radiotelefonicznych VHF
6.4. Podstawowe funkcje urządzeń radiotelefonicznych VHF
7. Źródła zasilania urządzeń radiokomunikacyjnych
7.1. Rodzaje źródeł zasilania na jednostkach pływających w obszarze A1
7.2. Różne rodzaje baterii i akumulatorów; ich podstawowe właściwości
7.3. Ładowanie baterii i akumulatorów
7.4. Konserwacja baterii i akumulatorów
8. Mechanizmy propagacyjne oraz zasięg łączności w zakresie VHF
8.1. Zasięgi transmisji radiotelefonicznej
8.2. Zasięgi transmisji DSC
2. REGULAMINY I PODSTAWOWE TERMINY ANGLOJĘZYCZNE STOSOWANE W SŁUŻBIE RADIOKOMUNIKACYJNEJ MORSKIEJ
1. Zagadnienia ogólne i podstawowe właściwości morskiej służby ruchomej i morskiej ruchomej satelitarnej służby
1.1. Rodzaje łączności w morskiej służbie ruchomej
- kolejność pierwszeństwa łączności
- łączność w niebezpieczeństwie i dla zapewnienia bezpieczeństwa
- łączność publiczna
- łączność ruchu portowego
- łączność ruchu statków
- łączność międzystatkowa
- łączność wewnątrzstatkowa
1.2. Rodzaje stacji w morskiej służbie ruchomej
- stacje statkowe
- stacje nadbrzeżne
- stacje pilotowe, portowe
- stacje samolotowe
- Ratowniczy Ośrodek Koordynacyjny-ROK (Rescue Coordination Centre- RCC)
1.3. Elementarna wiedza dotycząca częstotliwości radiowych i kanałów w zakresie VHF
- pojęcie częstotliwości i kanału radiowego
- zakres częstotliwości VHF (V)
l .4. Kanały VHF stosowane w morskiej służbie ruchomej
- oznaczanie emisji radiowych w zakresie VHF (np. G2B, G3E, FM)
- sposoby pracy simpleks, duosimpleks, semidupleks i dupleks
- zasady użycia kanałów w zakresie VHF
- kanały do łączności w niebezpieczeństwie i bezpieczeństwa w GMDSS
- kanały do łączności w niebezpieczeństwie i bezpieczeństwa w systemie stosowanym przed GMDSS
- krajowe kanały dla łączności bezpieczeństwa małych jednostek
- kanały do wywołań publicznych
- kanały dla łączności międzystatkowej
- kanały portowe
1.5. Identyfikacja stacji radiowych na jednostkach pływających w obszarze A1
2. Procedury łączności w niebezpieczeństwie i bezpieczeństwa w GMDSS
2.1. Procedury stosowane w akcjach poszukiwania i ratowania (SAR - Search And Rescue)
- obszary morza, Plan główny oraz środki łączności w obszarze A1
- rola RCC
- organizacja akcji poszukiwania i ratowania
2.2. Zasady prowadzenia łączności w niebezpieczeństwie z wykorzystaniem DSC VHF
- alarmowanie za pomocą DSC
- definicja alarmowania w niebezpieczeństwie
- nadawanie alarmowania w niebezpieczeństwie
- nadawanie pośredniego alarmowania w niebezpieczeństwie przez stację nadbrzeżną
- nadawanie alarmowania w niebezpieczeństwie przez stację w nim nie będącą
- odbiór i potwierdzenie odbioru alarmowania DSC VHF
- procedura potwierdzenia
- odbiór i potwierdzenie przez stację nadbrzeżną
- odbiór i potwierdzenie przez stację statkową
- prowadzenie korespondencji w niebezpieczeństwie
- sygnały stosowane w korespondencji w niebezpieczeństwie
- korespondencja koordynacyjna SAR
2.3. Zasady prowadzenia łączności pilnej i ostrzegawczej z wykorzystaniem DSC VHF
- znaczenie łączności pilnej i ostrzegawczej
- procedury DSC VHF przy wywołaniach pilnych
- prowadzenie korespondencji pilnej
- procedury DSC VHF przy wywołaniach ostrzegawczych
- prowadzenie korespondencji ostrzegawczej
3. Procedury radiotelefonicznej łączności w niebezpieczeństwie i bezpieczeństwa w zakresie VHF w systemie stosowanym przed GMDSS
3.1. Łączność w niebezpieczeństwie
- wywołanie w niebezpieczeństwie
- zawiadomienie o niebezpieczeństwie
- stosowanie sygnału niebezpieczeństwa MAYDAY
- potwierdzenie odbioru zawiadomienia o niebezpieczeństwie
- prowadzenie korespondencji w niebezpieczeństwie:
- działania jakie należy podjąć po nadaniu potwierdzenia
- zastosowanie i znaczenie sygnałów
× MAYDAY
× SEELONCE MAYDAY
× SEELONCE FEENEE
- nadawanie zawiadomienia o niebezpieczeństwie przez stację w nim nie będącą
- zastosowanie sygnału MAYDAY RELAY
3.2. Łączność pilna
- zastosowanie i znaczenie sygnału pilności PAN PAN
- wiadomość pilna
- uzyskiwanie pilnych porad medycznych za pośrednictwem stacji nadbrzeżnej
3.3. Łączność ostrzegawcza
- zastosowanie i znaczenie sygnału ostrzegawczego SECURITE
- wiadomość ostrzegawcza
- procedury łączności ostrzegawczej
4. Ochrona kanałów do łączności w niebezpieczeństwie i dla zapewnienia bezpieczeństwa
4.1. Próby na kanałach niebezpieczeństwa (testowanie urządzeń DSC VHF)
4.2. Praca w czasie trwania korespondencji w niebezpieczeństwie
4.3. Unikanie szkodliwych zakłóceń
4.4. Zapobieganie transmisjom nieregulaminowym
4.5. Procedury postępowania po nadaniu fałszywego alarmowania
5. Procedury łączności publicznej
5.3. Wywołania publiczne z wykorzystaniem DSC VHF
- wywołanie stacji nadbrzeżnej lub statkowej
- potwierdzenie odbioru wywołania za pomocą DSC VHF
- dalsza realizacja łączności
5.4. Prowadzenie łączności radiotelefonicznej
- czynności wstępne
- prawidłowe stosowanie sygnału wywoławczego
- ustanawianie połączeń
- wywołanie publiczne
- wywołanie międzystatkowe
- powtarzanie wywołań
- bezpieczeństwo małych jednostek
- wywołanie do użytku portowego i ruchu statków
- wywołanie stacji prowadzącej usługi pilotowe
- nadzór nad prowadzoną łącznością i rola stacji nadbrzeżnej
- wybór kanałów roboczych
- czas trwania łączności
- wykaz korespondencji (traffic list)
- postępowanie przy wywołaniach bez odpowiedzi
- trudności w odbiorze i niemożność zaakceptowania łączności
- rodzaje wywołań i rodzaje wiadomości które są zabronione
5.3. Radiotelefoniczna łączność publiczna z siecią lądową
- ustanawianie połączenia radiotelefonicznego za pośrednictwem stacji nadbrzeżnej
- zamawianie rozmowy radiotelefonicznej za pośrednictwem operatora
- zakończenie wywołania
- wywoływanie statków przez stację nadbrzeżną
- wywołanie automatyczne i z usługami specjalnymi
6. Zagadnienia niezbędne w prowadzeniu łączności radiotelefonicznej w zakresie VHF
6.1. Znajomość standardowych skrótów i powszechnie używanych kodów
6.2. Umiejętność stosowania międzynarodowego alfabetu fonetycznego
6.3. Świadomość istnienia publikacji radiokomunikacyjnych Międzynarodowego Związku Telekomunikacyjnego (ITU – International Telecommunication Union) oraz dostępność i znajomość publikacji krajowych
6.4. Znajomość przepisów administracyjnych dotyczących morskiej służby ruchomej
- wymagania dotyczące pozwolenia radiowego
- wymagania dotyczące nadzoru i obsługi sprzętu radiowego przez osobę posiadającą stosowne świadectwo
- przepisy dotyczące prowadzenia dziennika radiowego
- zapewnienie tajemnicy korespondencji
6.5. Opłaty radiokomunikacyjne
- opłaty w ruchu międzynarodowym i system ich rozliczania
- kody płatników (AAIC - Accounting Authority Identification Code)
7. Podstawowe terminy anglojęzyczne stosowane w służbie radiokomunikacyjnej morskiej w zakresie VHF
7.1. Podstawowe terminy morskiego nawigacyjnego słownika frazeologicznego wydanego przez Międzynarodową Organizację Morską (IMO)1), odnoszące się do łączności w niebezpieczeństwie i bezpieczeństwa w zakresie VHF
7.2. Podstawowe terminy radiotelefoniczne:
CORRECT, CORRECTION, IN FIGURES, IN LETTERS, I SAY AGAIN, I SPELL, OUT, OVER, RADIO CHECK, READ BACK, RECEIVED, SAY AGAIN, STATION CALLING, TEXT, TRAFFIC, THIS IS, WAIT, WRONG
3. PRAKTYCZNA OBSŁUGA URZĄDZEŃ RADIOWYCH PODSYSTEMÓW GMDSS
Wymagana jest praktyczna umiejętność obsługi urządzeń podsystemów składowych GMDSS stosowanych w obszarze morza A1.
1. Stacjonarne i przenośne urządzenia radiotelefoniczne VHF
1.1. Załączanie i wyłączanie radiotelefonu
1.2. Wybór i ustawianie kanałów
1.3. Regulacja głośności
1.4. Regulacja blokady szumów
1.5. Regulacja podświetlania wskaźników
1.6. Regulacja poziomu mocy nadajnika
1.7. Użycie podwójnego nasłuchu
1.8. Anteny i ich konserwacja
2. Przystawka Cyfrowego Selektywnego Wywołania (DSC) VHF
2.1. Załączanie i wyłączanie przystawki
2.2. Programowanie parametrów pracy przystawki
- wprowadzanie pozycji statku
- wprowadzanie daty, czasu
- wybór i ustawianie funkcji dodatkowych
2.3. Przeglądanie odebranych wiadomości
2.4. Nadawanie alarmowania w niebezpieczeństwie
2.5. Potwierdzanie odbioru alarmowania w niebezpieczeństwie
2.6. Realizacja pośredniego alarmowania w niebezpieczeństwie
2.7. Realizacja wywołań bezpieczeństwa
2.8. Realizacja wywołań ogólnych – grupowych, indywidualnych
2.9. Procedury testowania urządzeń DSC
3. Odbiór Morskich Informacji Bezpieczeństwa (MSI - Maritime Safety Information)
3.1. Odbiór MSI nadawanych za pomocą radiotelefonii w zakresie VHF
3.2. Odbiór MSI w systemie NAVTEX:
- załączanie i wyłączanie odbiornika
- wybór stacji nadających i typów odbieranych wiadomości
- użycie regulacji pomocniczych
4. Urządzenia do alarmowania i naprowadzania w GMDSS
4.1. Radiopławy awaryjne (EPIRB) systemu COSPAS/SARSAT i VHF DSC
- zasady instalacji radiopławy na jednostce
- zdejmowanie i zakładanie radiopławy na wieszak
- przygotowanie radiopławy do pracy
- uruchamianie radiopławy na pokładzie jednostki
- użycie radiopławy w środkach ratunkowych
- kontrola pracy radiopławy i jej atestów
4.2. Transponder radarowy (SART)
- zasady instalacji transpondera na jednostce
- uruchamianie transpondera na pokładzie jednostki
- użycie transpondera w środkach ratunkowych
- kontrola pracy transpondera i jego atestów
_____________________________
SZCZEGÓŁOWE WYMAGANIA EGZAMINACYJNE DLA ŚWIADECTWA
OPERATORA RADIOTELEFONISTY
W SŁUŻBIE ŚRÓDLĄDOWEJ
(Radio Operator’s Certificate for the Radiotelephone Service on Inland Waterways - IWC)
Niniejsze wymagania egzaminacyjne opracowano na podstawie:
1. RECOMMEDATION No. 4 – Harmonised examination syllabus of the operator certificates for the Radiotelephone Service on Inland Waterways. Regional Arrangement concerning the Radiotelephone Service on Inland Waterways (RAINWAT)
2. Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 29 sierpnia 2005 r. w sprawie świadectw operatora urządzeń radiowych (Dz.U. Nr 168, poz. 1407)
Przedmioty egzaminacyjne
1. Ogólna wiedza o podsystemach i urządzeniach radiowych stosowanych w
żegludze śródlądowej …………………………………………………………… 32
2. Regulaminy i podstawowe terminy anglojęzyczne stosowane w żegludze
śródlądowej …………………………………………….…………………..…… 34
3. Praktyczna obsługa urządzeń radiowych stosowanych w żegludze śródlądowej .. 38
1. OGÓLNA WIEDZA O PODSYSTEMACH I URZĄDZENIACH RADIOWYCH STOSOWANYCH W ŻEGLUDZE SRODLĄDOWEJ
1. Urządzenia radiotelefoniczne VHF i UHF
1.1. Ogólna /blokowa/ budowa urządzeń radiotelefonicznych VHF i UHF
1.2. Podstawowe funkcje urządzeń radiotelefonicznych VHF i UHF
2. Cyfrowe Selektywne Wywołanie (DSC - Digital Selective Calling) w zakresie VHF
2.5. Ogólna charakterystyka systemu
2.3. Rodzaje wywołań
- wywołanie w niebezpieczeństwie
- wywołanie bezpieczeństwa
- wywołanie do wszystkich
- wywołanie pojedynczej stacji
- wywołanie do określonej grupy statków
- automatyczne/półautomatyczne wywołanie jednej stacji
2.4. Numery identyfikacyjne w morskiej służbie ruchomej
(MMSI - Maritime Mobile Service Identity)
- identyfikacja państwa (MID - Maritime Identification Digits)
- numery stacji statkowych
- numery stacji nadbrzeżnych
- numery wywołania grupowego
2.5. Kategorie wywołań
- alarmowanie w niebezpieczeństwie
- pilne
- ostrzegawcze
- służbowe
- rutynowe
2.7. Transmisje sygnałów w niebezpieczeństwie
- problem generowania fałszywych alarmów
- sposoby zapobiegania wysyłaniu fałszywych alarmów
3. System automatycznego nadawania identyfikacji – ATIS (Automatic Transmitter Identification System)
3.1. Ogólne założenia systemu
3.2. Kody ATIS
4. Źródła zasilania urządzeń radiokomunikacyjnych
4.1. Rodzaje źródeł zasilania na jednostkach śródlądowych
4.2. Różne rodzaje baterii i akumulatorów; ich podstawowe właściwości
4.3. Ładowanie baterii i akumulatorów
4.4. Konserwacja baterii i akumulatorów
5. Mechanizmy propagacyjne oraz zasięgi łączności w zakresie VHF i UHF
5.1. Zasięgi transmisji radiotelefonicznej
5.2. Zasięgi transmisji DSC
2. REGULAMINY I PODSTAWOWE TERMINY ANGLOJĘZYCZNE STOSOWANE W ŻEGLUDZE ŚRÓDLĄDOWEJ
1. Zagadnienia ogólne i podstawowe właściwości radiotelefonicznej służbie śródlądowej
1.1. Rodzaje łączności w radiotelefonicznej służbie śródlądowej
- kolejność pierwszeństwa łączności
- łączność w niebezpieczeństwie i bezpieczeństwa
- łączność publiczna
- łączność ruchu statków
- łączność międzystatkowa
- łączność w systemie GMDSS
1.2. Rodzaje stacji w morskiej służbie ruchomej
- stacje statkowe
- stacje lądowe
- stacje portowe
- stacje samolotowe
- Ratowniczy Ośrodek Koordynacyjny-ROK (Rescue Coordination Centre- RCC)
1.3. Elementarna wiedza dotycząca częstotliwości radiowych i kanałów w zakresie VHF
i UHF
- pojęcie częstotliwości i kanału radiowego
- zakres częstotliwości VHF (V) i UHF
l .4. Kanały VHF stosowane w morskiej służbie ruchomej
- oznaczanie emisji radiowych w zakresie VHF i UHF (np. G2B, G3E, FM)
- sposoby pracy simpleks, duosimpleks, semidupleks i dupleks
- zasady użycia kanałów w zakresie VHF i UHF
- kanały do łączności w niebezpieczeństwie i bezpieczeństwa w GMDSS
- krajowe kanały dla łączności bezpieczeństwa na wodach śródlądowych
- kanały do wywołań publicznych
- kanały dla łączności międzystatkowej
- kanały portowe
1.5. Identyfikacja stacji radiowych w radiotelefonicznej służbie śródlądowej
2. Procedury łączności w niebezpieczeństwie i bezpieczeństwa w GMDSS
2.1. Procedury stosowane w akcjach poszukiwania i ratowania (SAR - Search And Rescue)
- rola RCC
- organizacja akcji poszukiwania i ratowania
2.2. Zasady prowadzenia łączności w niebezpieczeństwie z wykorzystaniem DSC VHF
- alarmowanie za pomocą DSC
- odbiór i potwierdzenie odbioru alarmowania DSC VHF
- prowadzenie korespondencji w niebezpieczeństwie
- sygnały stosowane w korespondencji w niebezpieczeństwie
- korespondencja koordynacyjna SAR
2.3. Zasady prowadzenia łączności pilnej i ostrzegawczej z wykorzystaniem DSC VHF
- znaczenie łączności pilnej i ostrzegawczej
- procedury DSC VHF przy wywołaniach pilnych
- prowadzenie korespondencji pilnej
- procedury DSC VHF przy wywołaniach ostrzegawczych
- prowadzenie korespondencji ostrzegawczej
3. Procedury radiotelefonicznej łączności w niebezpieczeństwie i bezpieczeństwa w zakresie VHF w systemie stosowanym przed GMDSS
3.1. Łączność w niebezpieczeństwie
- wywołanie w niebezpieczeństwie
- zawiadomienie o niebezpieczeństwie
- potwierdzenie odbioru zawiadomienia o niebezpieczeństwie
- prowadzenie korespondencji w niebezpieczeństwie
- zastosowanie i znaczenie sygnałów
× MAYDAY
× SEELONCE MAYDAY
× SEELONCE FEENEE
- nadawanie zawiadomienia o niebezpieczeństwie przez stację w nim nie będącą
- zastosowanie sygnału MAYDAY RELAY
3.2. Łączność pilna
- zastosowanie i znaczenie sygnału pilności PAN PAN
- wiadomość pilna
- uzyskiwanie pilnych porad medycznych za pośrednictwem stacji nadbrzeżnej
3.3. Łączność ostrzegawcza
- zastosowanie i znaczenie sygnału ostrzegawczego SECURITE
- wiadomość ostrzegawcza
- procedury łączności ostrzegawczej
4. Ochrona kanałów do łączności w niebezpieczeństwie i dla zapewnienia bezpieczeństwa
4.1. Próby na kanałach niebezpieczeństwa (testowanie urządzeń)
4.2. Praca w czasie trwania korespondencji w niebezpieczeństwie
4.3. Unikanie szkodliwych zakłóceń
4.4. Procedury postępowania po nadaniu fałszywego alarmowania
5. Procedury łączności publicznej
5.5. Wywołania publiczne z wykorzystaniem DSC VHF
- wywołanie stacji nadbrzeżnej lub statkowej
- potwierdzenie odbioru wywołania za pomocą DSC VHF
- dalsza realizacja łączności
5.6. Prowadzenie łączności radiotelefonicznej
- czynności wstępne
- prawidłowe stosowanie sygnału wywoławczego
- ustanawianie połączeń
- wywołanie publiczne
- wywołanie międzystatkowe
- powtarzanie wywołań
- bezpieczeństwo małych jednostek
- wywołanie do użytku portowego i ruchu statków
- postępowanie przy wywołaniach bez odpowiedzi
- trudności w odbiorze i niemożność zaakceptowania łączności
- rodzaje wywołań i rodzaje wiadomości które są zabronione
6. Zagadnienia niezbędne w prowadzeniu łączności radiotelefonicznej w zakresie VHF
i UHF
6.1. Znajomość standardowych skrótów i powszechnie używanych kodów
6.2. Umiejętność stosowania międzynarodowego alfabetu fonetycznego
6.3. Świadomość istnienia publikacji radiokomunikacyjnych oraz dostępność i znajomość publikacji krajowych
6.4. Znajomość przepisów administracyjnych dotyczących radiotelefonicznej służby śródlądowej
- wymagania dotyczące pozwolenia radiowego
- wymagania dotyczące nadzoru i obsługi sprzętu radiowego przez osobę posiadającą stosowne świadectwo
- przepisy dotyczące prowadzenia dziennika radiowego
- zapewnienie tajemnicy korespondencji
6.5. Znajomość postanowień „Przewodnika dla radiotelefonicznej służby śródlądowej” („Guide concerning the Radiotelephone Service on Inland Waterways”)
7. Podstawowe terminy anglojęzyczne stosowane w radiotelefonicznej służby śródlądowej
7.1. Podstawowe terminy anglojęzyczne odnoszące się do łączności w niebezpieczeństwie
i bezpieczeństwa w radiotelefonicznej służby śródlądowej
7.3. Podstawowe terminy radiotelefoniczne:
CORRECT, CORRECTION, IN FIGURES, IN LETTERS, I SAY AGAIN, I SPELL, OUT, OVER, RADIO CHECK, READ BACK, RECEIVED, SAY AGAIN, STATION CALLING, TEXT, TRAFFIC, THIS IS, WAIT, WRONG
3. PRAKTYCZNA OBSŁUGA URZĄDZEŃ RADIOWYCH STOSOWANYCH W ŻEGLUDZE ŚRÓDLĄDOWEJ
Wymagana jest praktyczna umiejętność obsługi urządzeń stosowanych w żegludze śródlądowej.
1. Stacjonarne i przenośne urządzenie radiotelefoniczne VHF i UHF
1.1. Załączanie i wyłączanie radiotelefonu
1.2. Wybór i ustawianie kanałów
1.3. Regulacja głośności
1.4. Regulacja blokady szumów
1.5. Regulacja podświetlania wskaźników
1.6. Regulacja poziomu mocy nadajnika
1.7. Użycie podwójnego nasłuchu
1.8. Anteny i ich konserwacja
2. Przystawka Cyfrowego Selektywnego Wywołania (DSC) VHF
2.1. Załączanie i wyłączanie przystawki
2.2. Programowanie parametrów pracy przystawki
- wprowadzanie pozycji statku
- wprowadzanie daty, czasu
- wybór i ustawianie funkcji dodatkowych
2.3. Przeglądanie odebranych wiadomości
2.4. Nadawanie alarmowania w niebezpieczeństwie
2.5. Potwierdzanie odbioru alarmowania w niebezpieczeństwie
2.6. Realizacja pośredniego alarmowania w niebezpieczeństwie
2.7. Realizacja wywołań bezpieczeństwa
2.8. Realizacja wywołań ogólnych – grupowych, indywidualnych
2.9. Procedury testowania urządzenia DSC VHF
3. Odbiór ostrzeżeń za pomocą radiotelefonii w zakresie VHF
4. Urządzenie automatycznego nadawania identyfikacji – ATIS
1.1. Załączanie i wyłączanie urządzenia
1.2. Podstawowe ustawienia
_____________________
SZCZEGÓŁOWE WYMAGANIA EGZAMINACYJNE DLA ŚWIADECTWA OPERATORA RADIOTELEFONISTY VHF
(VHF Radiotelephone Operator’s Certificate - RTC)
Niniejsze wymagania egzaminacyjne opracowano na podstawie:
1. Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 29 sierpnia 2005 r. w sprawie świadectw operatora urządzeń radiowych (Dz.U. Nr 168, poz. 1407)
Przedmioty egzaminacyjne
1. Budowa i obsługa urządzeń radiotelefonicznych VHF ……………………..…… 42
2. Regulaminy stosowane w radiotelefonicznej łączności VHF ..……………..…… 44
1. BUDOWA I OBSŁUGA URZĄDZEŃ RADIOTELEFONICZNYCH VHF
Budowa urządzeń radiotelefonicznych VHF
1. Radiopławy awaryjne (EPIRB)
1.1. Radiopławy awaryjne systemu COSPAS/SARSAT
- ogólne założenia systemu
- zawartość informacji
1.2. Radiopławy VHF DSC EPIRB
- podstawowa charakterystyka techniczna
- zawartość informacji
4.5. Rejestracja radiopław
1.4. Problem generowania fałszywych sygnałów alarmowych i zapobieganie im
2. Transponder radarowy (SART - Search And Rescue Transponder)
2.1. Zasada działania transpondera
2.2. Zobrazowanie sygnału transpondera na ekranie radaru
2.3. Zasięg działania transpondera
3. Urządzenia radiotelefoniczne VHF
3.1. Ogólna /blokowa/ budowa urządzeń radiotelefonicznych VHF
3.2. Podstawowe funkcje urządzeń radiotelefonicznych VHF
4. Źródła zasilania urządzeń radiokomunikacyjnych
4.1. Rodzaje źródeł zasilania na jednostkach pływających
4.2. Różne rodzaje baterii i akumulatorów; ich podstawowe właściwości
4.3. Ładowanie baterii i akumulatorów
4.4. Konserwacja baterii i akumulatorów
5. Mechanizmy propagacyjne oraz zasięgi łączności w radiotelefonii VHF
Obsługa urządzeń radiotelefonicznych VHF
6. Stacjonarne i przenośne urządzenia radiotelefoniczne VHF
6.1. Załączanie i wyłączanie radiotelefonu
6.2. Wybór i ustawianie kanałów
6.3. Regulacja głośności
6.4. Regulacja blokady szumów
6.5. Regulacja podświetlania wskaźników
6.6. Regulacja poziomu mocy nadajnika
6.7. Użycie podwójnego nasłuchu
6.8. Anteny i ich konserwacja
7. Odbiór Morskich Informacji Bezpieczeństwa (MSI - Maritime Safety Information) za pomocą radiotelefonii w zakresie VHF
8. Urządzenia do alarmowania i naprowadzania
8.1. Radiopławy awaryjne (EPIRB) systemu COSPAS/SARSAT i VHF DSC
- zasady instalacji radiopławy na jednostce
- zdejmowanie i zakładanie radiopławy na wieszak
- przygotowanie radiopławy do pracy
- uruchamianie radiopławy na pokładzie jednostki
- użycie radiopławy w środkach ratunkowych
- kontrola pracy radiopławy i jej atestów
8.2. Transponder radarowy (SART)
- zasady instalacji transpondera na jednostce
- uruchamianie transpondera na pokładzie jednostki
- użycie transpondera w środkach ratunkowych
- kontrola pracy transpondera i jego atestów
2. REGULAMINY STOSOWANE W RADIOTELEFONICZNEJ ŁĄCZNOŚCI VHF
1. Podstawowe właściwości morskiej służby ruchomej w zakresie VHF
1.1. Rodzaje łączności w morskiej służbie ruchomej
- kolejność pierwszeństwa łączności
- łączność w niebezpieczeństwie i dla zapewnienia bezpieczeństwa
- łączność publiczna
- łączność ruchu portowego
- łączność ruchu statków
- łączność międzystatkowa
- łączność wewnątrzstatkowa
- łączność w systemie GMDSS
1.2. Rodzaje stacji w morskiej służbie ruchomej
- stacje statkowe
- stacje nadbrzeżne
- stacje pilotowe, portowe
- stacje samolotowe
- Ratowniczy Ośrodek Koordynacyjny-ROK (Rescue Coordination Centre- RCC)
1.3. Elementarna wiedza dotycząca częstotliwości radiowych i kanałów w zakresie VHF
- pojęcie częstotliwości i kanału radiowego
- zakres częstotliwości VHF (V)
l .4. Kanały radiotelefoniczne VHF stosowane w morskiej służbie ruchomej
- oznaczanie emisji radiotelefonicznej w zakresie VHF (G3E, FM)
- sposoby pracy simpleks, duosimpleks, semidupleks i dupleks
- zasady użycia kanałów w zakresie VHF
- kanały do łączności w niebezpieczeństwie i bezpieczeństwa
- krajowe kanały dla łączności bezpieczeństwa małych jednostek
- kanały do wywołań publicznych
- kanały dla łączności międzystatkowej
- kanały portowe
1.5. Identyfikacja stacji radiotelefonicznych VHF
2. Procedury radiotelefonicznej łączności w niebezpieczeństwie i bezpieczeństwa w zakresie VHF
2.1. Łączność w niebezpieczeństwie
- wywołanie w niebezpieczeństwie
- zawiadomienie o niebezpieczeństwie
- stosowanie sygnału niebezpieczeństwa MAYDAY
- potwierdzenie odbioru zawiadomienia o niebezpieczeństwie
- prowadzenie korespondencji w niebezpieczeństwie:
- działania jakie należy podjąć po nadaniu potwierdzenia
- zastosowanie i znaczenie sygnałów
× MAYDAY
× SEELONCE MAYDAY
× SEELONCE FEENEE
- nadawanie zawiadomienia o niebezpieczeństwie przez stację w nim nie będącą
- zastosowanie sygnału MAYDAY RELAY
2.2. Łączność pilna
- zastosowanie i znaczenie sygnału pilności PAN PAN
- wiadomość pilna
- uzyskiwanie pilnych porad medycznych za pośrednictwem stacji nadbrzeżnej
2.3. Łączność ostrzegawcza
- zastosowanie i znaczenie sygnału ostrzegawczego SECURITE
- wiadomość ostrzegawcza
- procedury łączności ostrzegawczej
3. Ochrona kanałów do łączności w niebezpieczeństwie i dla zapewnienia bezpieczeństwa
3.1. Praca w czasie trwania korespondencji w niebezpieczeństwie
3.2. Unikanie szkodliwych zakłóceń
4. Procedury łączności publicznej
4.1. Prowadzenie łączności radiotelefonicznej
- czynności wstępne
- prawidłowe stosowanie sygnału wywoławczego
- ustanawianie połączeń
- wywołanie publiczne
- wywołanie międzystatkowe
- powtarzanie wywołań
- bezpieczeństwo małych jednostek
- wywołanie do użytku portowego i ruchu statków
- wywołanie stacji prowadzącej usługi pilotowe
- nadzór nad prowadzoną łącznością i rola stacji nadbrzeżnej
- wybór kanałów roboczych
- czas trwania łączności
- wykaz korespondencji (traffic list)
- postępowanie przy wywołaniach bez odpowiedzi
- trudności w odbiorze i niemożność zaakceptowania łączności
- rodzaje wywołań i rodzaje wiadomości które są zabronione
4.2. Radiotelefoniczna łączność publiczna z siecią lądową
- ustanawianie połączenia radiotelefonicznego za pośrednictwem stacji nadbrzeżnej
- zamawianie rozmowy radiotelefonicznej za pośrednictwem operatora
- zakończenie wywołania
- wywoływanie statków przez stację nadbrzeżną
- wywołanie z usługami specjalnymi
5. Zagadnienia niezbędne w prowadzeniu łączności radiotelefonicznej w zakresie VHF
5.1. Znajomość standardowych skrótów i powszechnie używanych kodów
5.2. Umiejętność stosowania międzynarodowego alfabetu fonetycznego
5.3. Znajomość przepisów administracyjnych dotyczących morskiej służby ruchomej
- wymagania dotyczące pozwolenia radiowego
- wymagania dotyczące nadzoru i obsługi sprzętu radiowego przez osobę posiadającą stosowne świadectwo
- przepisy dotyczące prowadzenia dziennika radiowego
- zapewnienie tajemnicy korespondencji
5.4. Opłaty radiokomunikacyjne
- opłaty w ruchu międzynarodowym i system ich rozliczania
- kody płatników (AAIC - Accounting Authority Identification Code)
____________________________
Na szczęście na mojej łódce nie muszę mieć takiego radiotelefonu (dalekiego, bliskiego czy śródlądowego zasięgu, bo będzie krótsza od 5 m!!!), a oprócz tego na śródlądziu jest dostępna łączność komórkowa i CB radio, więc nie muszę zdobywać żadnych uprawnień...
Doktoraty (i habilitacje) też będą wydawali???
Robert
PS: Przepraszam wszystkich - ale nie mogłem się powstrzymać ;-)
Nie zdołałem przeczytać do końca. Zastanawiam się, dlaczego posiadacze komórek nie są zmuszani do wkuwania całej teorii dotyczącej łączności? Jeśli nauczą się naciskać odpowiednie klawisze, to na tym kończy się ich wiedza. Nie obchodzi ich, jakie to krasnoludki pozwalają im łączyć się z całym światem.
Zresztą - prawo nie zabrania mieć na pokładzie radiostację ręczną czy stacjonarną ... A jak ją będę miał, to instrukcję i jakiś podręcznik na ten temat też sobie poczytam. A nowa ręczna, czy używana stacjonarna kosztuje mniej niż kurs. Gdy więc będę miał do wyboru: kupić radiostację czy zapłacić za papier z licencją ... Analizując listę wyposażenia, które chciałbym mieć na jachcie, to radiostacja jest na dość odległym miejscu.
Edward Zając
"Nie zdołałem przeczytać do końca."
Ja nawet nie próbowałem....
Najbardziej bawi mnie (nad?)używane wszędzie słówko "służba" - a cóż to za "służba" w żeglarstwie przyjemnościowym??? Rozumiem zastosowania profesjonalne, statki, ratownictwo, ale np. małe jachty???? Może ktoś mi to wyjaśni, bom głąb?
Życzę szczęścia tym co to wymyślili... i zdrowia! Psychicznego też!
Robert
Problemem jest chyba to, że każda instytucja chce nas przymusowo szkolić, oczywiście biorąc za to kasę. Mnie to przywodzi na myśl wiele instytucji zajmujących się szkoleniami dla bezrobotnych. Działają wspaniale: martwią się jedynie o to, aby bezrobotnych nie zabrakło, bo wtedy oni stracą pracę.
Prawie rozśmieszyła mnie konieczność prowadzenia dziennika dla radia. Swój dziennik jachtowy prowadzę w zeszycie, od okazji do okazji, gdy wydarzy się coś ciekawego, no i gdy warunki pozwalają na zapisywanie czegokolwiek. Wydaje mi się, że te przepisy wydają teoretycy, którzy nigdy nie płynęli małym jachtem.
Edward Zając
Wydaje mi się, że te przepisy wydają teoretycy, którzy nigdy nie płynęli małym jachtem.
Na pewno! Nawet nigdy nie weszli na pokład czegoś takiego!
A swoją drogą ciekaw jestem jak to wygląda w tzw. "NORMALNYCH" krajach???
Może ktoś wie i zechce się podzielić???
Robert
Witam
Nie mogę oprzeć się wrażeniu że program i wymogi zostały stworzone zdecydowanie dla profesjonalistów w łączności morskiej. Wskazywało by na to częste przytaczanie wyrażenia SŁUŻBA..
A nam potrzebne jest sprawne radio z znakiem wywoławczym i krótka intrukcja przypominacz.
i to wszystko... Znowu podłącza się nas pod jakieś profesjonalizmy... Mentalność urzędników jest przerażająca i porażająca. Oni ciągle wierzą że to my jesteśmy dla nich....
Pozdrawiam
Nie mam potrzeby korzystania z lacznosci dalekiego zasiegu ani nie posiadam kosztownej aparatury lecz wole zapobiegac niepotrzebnym dyskusjom z biurokratami dlatego uwazalem ze zamiast robic SRC lepiej od razu osiagnac "najwyzszy" stopien wtajemniczenia. Kosztowalo to kilka groszy wiecej i wymagalo nieco nauki co mi nie zaszkodzilo, ale tez wiele nie pomoglo bowiem nieuzywana wiedza szybko ulatuje i choc posiadam piekny dyplom LRC to w 2 lata po egzaminie w glowie nic nie zostalo .
Gdy mnie czasem krew zalewa jak jakis glupek wyspiewuje na kanalach VHF rozumiem iz nalezy osiagnac pewien stopien "wtajemniczenia" zeby dostac sie do zamknietego grona posiadaczy odpowiedniego certyfikatu. Jednak praktyka wskazuje ze zawsze jakis debil dopadnie "ukaefki" i bedzie mamrotal albo czynil co innego durnego. Na glupote sa rozne sposoby lecz "wadze" wybraly nekanie certyfikatami porzadnych ludzi aby zabezpieczyc sie przed kilkoma durniami.
Uwazam ze posiadam mnostwo niepotrzebnych certyfikatow ktore sluza jedynie do zatkania geby biurokratom. Owszem wiedza wyniesiona z kursow bardzo mi sie przydala lecz zdawanie egzaminow niczego nie zmienilo. Na dobra sprawe nikt nie wymaga ode mnie zadnego dokumentu kwalifikacyjnego (poza certyfikatem VHF) wiec moglbym zeglowac nie przejmujac sie papierami. Pewnie jednak wychowanie w PRLu naklonilo mnie do uzbierania niepotrzebnych dokumentow.
Skany niektorych stron mojej ksiazeczki zeglarskiej sa pod http://sychut.com/dockan/cert.html
"Pewnie jednak wychowanie w PRLu naklonilo mnie do uzbierania niepotrzebnych dokumentow."
Pewnie władza wychowana w PRLu ma takie przyzwyczajenie... jakie widzimy... :-(
Piekne dzięki za wyczerpującą odpowiedź
Robert
Najbardziej bawi mnie (nad?)używane wszędzie słówko "służba" -
Ano Ty się bawisz a inni pracują na tych samych kanałach stąd i służba ;-) to tylko zwykłe określenie. O ile podstawowe wiadomości są potrzebne to niektóre wymagania są powiedzmy potrzebne tak jak znajomość meteorologii do obsługi parasola.
"Ano Ty się bawisz a inni pracują na tych samych kanałach stąd i służba ;-) to tylko zwykłe określenie."
Tiaaa... jak byłem w wojsku (to już prawie 30 lat...), to obieranie kartofli też nazywalo się "służba"...
Jak się jakiegoś słowa nadużywa, to traci swoją wagę... to mnie bawi...
Wiem , że na tych samych kanałach ludzie pracują, wzywają pomocy, podają ważne współrzędne itd. Normalnemu człowiekowi wystarczy podać pewne zasady krótko i węzłowato, a z idiotami nawet egzaminatorzy od radiotelefonów morskich sobie nie poradzą...
Robert
Tiaaa... jak byłem w wojsku (to już prawie 30 lat...), to obieranie kartofli też nazywalo się "służba"...
Mamy służbę zdrowia, służby drogowe, meteorologiczne, utrzymania ruchu itp. To tylko okreslenie zespołu ludzi, ich organizacji.
Jacek
Wymyśla to oczywiście Urząd Komunikacji Elektronicznej, jeżeli się znowu nie przechrzcili, a przynajmniej oni prowadzą egzamin.
Wbrew temu co by się wydawało to "SRC" jest łatwo zrobić tylko znowu trzeba sypnąć kasą:
- kurs np w anw jakieś 450 pln
- egzamin coś ponad 100
no i do tego trzeba sobie dojechać na kurs i na egzamin do Gdańska.
a to wszystko po to, żeby posiąść tajemną wiedzę jak nacisnąć przycisk distress, i jak rozmawiać przez to "szalenie skomplikowane urządzenie".... nooo i jeszcze można się przy okazji nauczyć Iterco na pamięć!!
Charlie Quebeck ratujcie ludzi od tych pomysłów urzędasów!!!
Piotrek
Mozna bez kursu. POLECAM. mozna tez za 250 w Lodzi.
> - egzamin coś ponad 100
Ano
> no i do tego trzeba sobie dojechać na kurs i na egzamin do Gdańska.
Mozna tez w Szczecinie : )
nie mówie, można się samemu przygotować przy odrobinie chęci, ale kurs ułatwia sprawę i przedewszystkim na kursie mówią na co się nastawić na egzaminie, pokazują błędy jakie w tych ostatnich książkach są itd..
Szczecin dla mnie np, jest mało interesujący samochodem mam troche bliżej z Rzeszowa do Gdańska niż do Szczecina, ale zależy jak komu po drodze
Kursy - normalne w różnych cenach, wkońcu mamy wolny rynek - ja tylko wskazałem, że są koszty.
Jeszcze wracając do tego czy warto robić kurs czy nie, to nawet po kursie na moim egzaminie troche ludzi "płakało" bo się im nie powiodło.
A jeszcze jak o Łodzi to warto powiedzieć, że np. z Rzeszowa środkami komunikacji w jeden dzień nie da rady dojechać i wrócić, tak ze jak ktos nie ma samochodu, to ma znacznie wygodniej do Warszawy.,
Pozdrawiam
A mówią, na co się nastawić na morzu?
Jakiś czas temu robiłem kurs organizowany przez mój OZŻ na VHF. Trwał dwa weekendy. Uczyłem się o tych wszystkich zagadnieniach jak wyżej. W tym roku z powodu wprowadzenia DSC zaliczyłem kurs organizowany przez RYA. Trwał razem z egzaminem 1 (!!!) dzień. Trochę teorii i praktyka. Szokujące porównanie. Polecam RYA.
We Francji podobnie. I niedrogo, zwlaszcza jesli do formalnosci kursu i "egzaminu" podchodzi sie grupowo. Czy jeszcze gdzies jest tak, jak w Polsce?
Lukasz
W sprawie uprawnień można sie wypowiedzieć bezpośrednio do prezesa UKE
http://www.uke.gov.pl/uke/index.jsp?place=Lead07&news_cat_id=168&news_id=1482&layout=3&page=text
Być może liczne wypowiedzi zainteresowanych odniosłyby jakiś skutek?
Program jest tak przeładowany, że budzi grozę. Moim zdaniem wystarczyłoby kilka zasad i gałkologia, ale jak przekonać urzednika...
Pozdrawiam - Ryszard
Wszystkie licencje, certyfikaty i inne utrudnienia to tylko skok na naszą żeglarską kasę. Jak donoszą pewne źródła - żeglarstwo to elitarny sport. i tą elitę trzeba skubać. Przecież na CB Radio nie trzeba żadnych uprawnień. Kupując jakiekolwiek radio otrzymujemy instrukcję w której jest wszystko napisane. A może lepiej zagadnienia z korespondencji radiowej dołączyc do kursów na stopnie żeglarskie.
Łódka już na lądzie, jest więcej czasu. Pozdrawiam Ciebie i innych żeglarzy - Krzysztof Kleniewski
Przecież na CB Radio nie trzeba żadnych uprawnień. Kupując jakiekolwiek radio otrzymujemy instrukcję w której jest wszystko napisane.
Czytając takie wypowiedzi można dfojść do wniosku, że kurs musi być obowiązkowy.
Te wszystkie -śmesy nie są wynikiem Naszy Bezpieczników a wynikaja z konwencji międzynarodowych. Porównywanie CB-radia do morskiego systemu łaczności nie wystawia zbyt cennej laurki autorowi. Są pewne zasady i pewne wiadomości które nie tylko trzeba znać ale co ważniejsze stosować. Oczywiście przedstawiony przez UKE projekt można by zastosować dla osób zawodowo zajmujących się radiokomunikacją choć nadal nie widzę powodu rozumienia czym jest "G2B, G3E, FM" choć jako inżynier elektronik wiem co która cholera oznacza. Tylko po co?
Czasy Zrób Sam odeszły., jak coś padnie to radio oddaje się do serwisu. No chyba, że ktoś ma na jachcie stację lutowniczą wartą tyle co jacht.
W całym ambarasie nie określono co żeglarz wiedzieć powinien aby zapewnić poprawną komunikację radiową i co może warto by wiedzie tylko na jachcie za cholerę nie da się zastosować. Ktoś próbował wołać statek po MMSI?
Jacek