Jerzy, co miałeś na myśli:
 "że Wdzydze jeszcze nie są jak te Mazury".
Jak patrzę na fotkę cumującego jachtu rufą do łąki to nie widzę żadnej różnicy miedzy Wdzydzami a Mazurami. W kwestii formalnej; nigdy w tak "orczykowski" sposób nie cumuję.

Co to znaczy "orczykowski" sposób?

"A co, wyobraźni nie staje?" - jakby powiedział Krzysztof Daukszewicz

Prościej byłoby jakbyś odpowiedział. Jakbym wiedział, to bym nie pytał.

Mariuszxu, jako chłopak ze wsi odpowiem ci, że to oznacza jakby koń parkował wóz. Zaprzęg konia jest "połączony z wozem takim drągiem nazywanym orczyk. Teraz wszyscy wiedzą co to jest orczyk wyciągu narciarskiego.

Przyznam się, że nie bardzo rozumiem Kolegę z tym orczykiem. Zapewna ma jacht taki "staromodny", klasyczny jak i ja i moja żona z zazdrością patrzy jak jej kolezanki schodzą suchą nogą na łąkę. Ja tak nie moge ale nowoczesne jachty turystyczne z otwarta i podniesioną rufą celowo tak są konstruowane aby było wygodnie schodzić na ląd. Z takiej malutkiej Sasanki 620 z dziobu do wody bez trapu ani rusz.  Jak są pomosty wtedy wszyscy cumują dziobem bo zejście jest możliwe bez trapu. Nie wiem co w tym złego.

Odpowiem od razu Jerzemu, że to tylko kwestia czasu i na Wdzydze zawitaja inne porządki ( to wypełnianie kwestionariusza za kazdym razem jest wkurzające). Otóż jak szukałem przystani na Wdzydzach aby wodować Batiara  dźwigiem i nie znalazłem nawet w tak zasłuzonym klubie jak "Portowiec" kierowany przez przyjaciela Jurka, kpt. Wątrowicza, odpowiedział mi, że nie mają  dżwigów bo nie chcą obcych. Ja to zrozumiałem. Są czartery w małej ilości a poważna firma przeniosła się na WJM z braku klientów. Jeszcze długo tam, na Zalewie Koronowskim, Drawsku czy nawet na Solinie będzie inaczej. Rzekoma mała atrakcyjność tych akwenów dla wielce wytrawnych żeglarzy bedzie najlepszą ich ochroną przed zadeptaniem. Jakoś jestem spokojny. I ludzie tam zyjący są  też tego gwarancją. Na Solinie tamtejsza legenda, Pan Bros wykupił olbrzymi teren półwyspu aby zablokować ew. inwestycje.

I na koniec- więzi oczywiście nie da się zadekretować ale też kto taki rodzaj więzi tu lansował? Ja się nie doczytałem. I nie twierdzę jako starzyk, że latoś lepiej bywało. Twierdzę, że jest tak i tak i kazdy może sobie wybrać. Dla mnie przyjaźń i koleżeństwo ma znaczenie a o tym , ze wypada zaproponowac odebranie cumy to dopiero najnowsze podręczniki sugerują. Dawniej było to zupełnie normalne.

Czasy się zmieniają ale wiele dobrych rzeczy przetrwało i jest kultywowane również przez młodych. To nie kwestia wieku tylko wychowania.

pozdrawiam

Zbyszek

ps: orczyk tez służył jako narzędzie walki w bójkach przed karczmami.

Witaj Zbyszku,

Wiem co to orczyk i to zarówno koński, i jako praktykujący narciarz - narciarski. Natomiast nie mogę wydedukować jaki to jest "orzykowski" system cumowania. Dlatego zapytałem.

Pozdrawiam

 Mariusz

Wiem co to orczyk i to zarówno koński, i jako praktykujący narciarz - narciarski. Natomiast nie mogę wydedukować jaki to jest "orzykowski" system cumowania.

Mogę się tylko domyślać, ale myślę, ze ze sporym prawdopodobieństwem o to właśnie chodzi: Niektórzy używają wiejskiej i furmańskiej terminologii dla nazwania czegoś co uważają za nieeleganckie lub nawet chamskie. Prawda jest taka, ze jeszcze ze 20 lat temu taki rodzaj cumowania był praktycznie nieznany i uważany za nieelegancki z kilku powodów - np. to co na postoju intymne i prywatne, czyli wnętrze i kokpit jachtu, tak cumując wystawiamy "frontem do widowni".

Normy i znaczenie tego co eleganckie i chamskie zmieniają się z biegiem lat  i to co kiedyś niemożliwe do zrobienia publicznie staje się możliwe.... i wszyscy zaczynają to traktować jak normalne... (np. ostatnio w telewizji możemy oglądać kreskówkę "Włatcy móch"...)

Robert

Normy i znaczenie tego co eleganckie i chamskie zmieniają się z biegiem lat  i to co kiedyś niemożliwe do zrobienia publicznie staje się możliwe....

Koiedyś "kobieta" było określeniem obelżywym. Gusta i zwyczaje się zmieniają. Są tacy którzy uważają, że tylko na gorsze.

Dawniej szwagrami nazywano tych ludzi którzy spali z jedną kobietę - np z paniami lekkich obyczajów - dzisiaj to słowo co innego znaczy.
Dawniej słowo facet oznaczało mężczyznę dzisiaj powszechnie się stosuje facetka do kobiet. wszystko jest płynne.
Czy cumowanie rufą jest nieeleganckie - kwestia gustu, a z tymi sie nie dyskutuje (podobno). Przed laty gdy pływałem Venuską z zazdrością patrzyłem jak po paru głębszych użytkownicy  nowoczesnych łódek wchodzili na pokład bez problemów, ja musiałem z chwiejną równowagą wspinać się na dziób i to bez trapiku - brodząc w wodzie po kolana.
Możliwość własnoręcznego cumowania rufą powitałem z entuzjazmem - co do intymności - trzymaj porządek na jachcie to nie będziesz się wstydził.

"co do intymności - trzymaj porządek na jachcie to nie będziesz się wstydził."

To raczej chodzi o to, że owi postronni nie chcą Tobie zaglądać w gary i pościel i oni mogą czuć się skrępowani przechodząc obok Twojego jachtu. Dobre maniery, to nie tylko dbanie o własny wizerunek, ale także liczenie się z innymi.

Robert

PS: Coś w tym jest, że w większości zachodnich przystani panuje zwyczaj cumowania dziobem do pomostu.

Zachowanie może być niestosowne nie sposób cumowania, ale na to nie masz wpływu. Gdy rozwydrzone żeglarze łażą na golasa po jachcie to mi tam jest wszystko jedno, czy  on cumuje rufą, czy dziobem -  staram się unikać takich miejsc.

Co do zmiany obyczajów  to sam zauważam że przed laty na 30 jachtów było - jedno ognisko, a teraz jest 32 bo niedorosła młodzież robi swoje  i nie  będzie się ze starymi bratać.  To co dawniej było elitarne i dostępne dla nielicznych - stało się popularne ze wszystkimi tego konsekwencjami.  Piszesz że na zachodzie nie cumuje się rufą no i co z tego? Czy tam przybija się rufą do brzegu czy do kei? Czy tam pływają koromysła podobne do mazurskich jachtów? 2,49 i 8 metrów długości i 30 centymetrów zanurzenia, i metr osiemdziesiąt pod pokładem.  Wyjść z takiego wehikułu przodem to nie problem, ale wejść na po dwóch piwach - trudna sztuka.

"To co dawniej było elitarne i dostępne dla nielicznych - stało się popularne ze wszystkimi tego konsekwencjami."

Oczywiście, ale to nie jest problem wyłącznie żeglarstwa...
Problem tkwi w całym systemie, całym społeczeństwie, a to są tylko objawy.
Praca u podstaw i praca organiczna, edukacja i wychowanie - na wszystkich poziomach... tego nam trzeba.

Robert

Zdobycie Mount Everestu przez Hilarego było niebotycznym wyczynem. Dzisiaj taka sama wyprawa nie nosi znamion odkrywania nieznanego tylko bardziej traktowana jest jako ekstremalna przygoda dostępna dla wszystkich. Jestem pewien w 100% że gdybyśmy zrobili  rozkład Gausa  chamstwa na wodzie byłby dokładnie taki sam jak obecnie.

A co ja takiego powiedziałem?
Że obyczaje schamiały ogólnie? Bo to jest prawda!
Jako konkretny przykład podam telewizyjną kreskówkę, którą zachwycają się moi znajomi - "Włatcy móch" (widziałem jeden cały odcinek i kilka fragmentów w internecie) - może to i śmieszne, ale głównie, to głupie, ale faktem jest, że jeszcze 20 lat temu komediowa, telewizyjna kreskówka nie mogła by zawierać  wulgaryzmów w stylu: "ja pierdylę, ale zajebioza" itd... (przepraszam wszystkich za ten cytat!!!), bo w telewizji tego typu komedie nie uchodziły. Co innego dramat wojenny lub obyczajowy, ale tylko emitowany o bardzo późnej porze. Chamstwa jest procentowo więcej, a ludzie dżentelmeńscy są w odwrocie: kiedy jadę autobusem, to młodzież zalega na miejscach siedzących, a staruszki stoją. Młodzieży jest dużo i nikt nie próbuje zwrócić jej uwagi, żeby ustąpiła miejsca staruszkom, bo ...strach (z doświadczenia wiem, że uzasadniony!!!) przed arogancką i brutalną napaścią na to nie pozwala... Sam napisałeś, że unikasz miejsc w których cumują rozwydrzeni i hałaśliwi, więc wyobraź sobie, że wszyscy tak robimy, a chamstwo staje się coraz bardziej bezkarne i wszechobecne. Powód jest jasny: powszechne braki w wychowaniu są wynikiem zaniku więzi rodzinnych, zaniku autorytetów, kryzysu wartości braku pozytywnych wzorców... i tylko działania naprawcze, całościowe i od podstaw, mogą przynieść pożądane skutki.

Pozdrawiam,

Robert

Podobne rzeczy wypisywal juz Platon. Pozniej Ciceron ( O tempora...). Teraz Ty.

I co? I niewiele. Pod wieloma wzgledami mlodzi sa teraz lepsi niz my. Inne mielismy mozliwosci, wiec i wartosci, rozrywki i zachowania. Cos mi to wszystko przypomina "never ended story"...

Lukasz Mlodociany

Masz rację! Zachowuję się jak stary pie... tzn. dziadyga ;-)
Młodzieży wspaniałej jest dzisiaj mnóstwo, co prawda słyszałem od kolegi ze Szkocji, ze cała nasza młodzież już, chyba, jest tam... a chamstwa jest (wśród młodych i starych) może tyle samo co było kiedyś, ale jest bardziej widoczne i nachalne i mniej otrzymuje odporu od ludzi przyzwoitych, więc w sumie zwycięża :-(((

Pozdrawiam,

Robert

"rozkład Gausa  chamstwa na wodzie byłby dokładnie taki sam jak obecnie". - rozklad tak, ale poziom inny. Ot, podatek od demokratyzacji...A ze najlepiej widzi sie to, co widac najwyrazniej, to inna sprawa.

Lukasz  Rozdemolozony

Być może "na zachodzie" nie cumuje się rufą do kei. W takim razie Hiszpania, Francja, Monaco, Włochy, Malta, Dalmacja itd leżą na wschodzie. Człowiek się uczy całe życie.

W takiej Chorwacji, jak cumujesz w marinie, nie pozwolą ci stanąć long-side (szkoda miejsca przy kei, chyba że zapłacisz jak za kilka jachtów), a stawanie dziobem do kei bywa niebezpieczne. Sternik bywa jedynym doświadczonym człowiekiem na pokładzie, a załoga nieliczna i śliczna. Podchodząc rufą do kei, sternik ma odległości na oku, może sam obsłużyć silnik, cumy rufowe, postawić trap na ląd - bez pomocy załogi.

Nacisk na szkolenie podchodzenia rufą do wszelkich obiektów, kei, "człowieka-zza-burty", dalby/boi, jest taki, że wiedzie do sytuacji śmiesznych. Raz jeden byłem załogantem kogoś w pierwszym rejsie zaraz po szkoleniu na patent Voditelja Brodice, to jest uprawnienie by prowadzić właściwie wszystko co tam pływa. Przy dość silnym wietrze usiłował - jak wszyscy tam - dojść rufą do boi na kotwicowisku przy konobie na o.Pastman. (Normalnie tam podchodzi się rufą, skiper odstawia silnik, "łapie" boję cumą i nieśpiesznie idzie ją przycumować na dziób, ostrożnie wymijając leżącą pokotem, sączącą drinki-z-palemką, obustronnie-leworęczną "załogę") Wiatr i brak doświadczenia powodował, że mój Woziciel kilkakroć nie dawał rady. Na moje suflowanie, by spróbował dziobem pod wiatr (skoro ma na pokładzie kilku silnych i chętnych pomagierów) zdziwił się niezmiernie, że tak się w ogóle da. Tym bardziej się zdziwił, gdy mu się udało za pierwszym razem podejść tak, bym dał radę zarzucić linę na boję.

Morał: poszerzajmy horyzonty. Pielęgnując je tak wąskie, by móc obuocz zerkać przez dziurkę od klucza, dbamy o intelektualną wygodę, ale duuużo tracimy.

Normalnie tam podchodzi się rufą, skiper odstawia silnik, "łapie" boję cumą i nieśpiesznie idzie ją przycumować na dziób, ostrożnie wymijając leżącą pokotem, sączącą drinki-z-palemką, obustronnie-leworęczną "załogę") Wiatr i brak doświadczenia powodował, że mój Woziciel kilkakroć nie dawał rady. Na moje suflowanie, by spróbował dziobem pod wiatr (skoro ma na pokładzie kilku silnych i chętnych pomagierów) zdziwił się niezmiernie, że tak się w ogóle da. Tym bardziej się zdziwił, gdy mu się udało za pierwszym razem podejść tak, bym dał radę zarzucić linę na boję.

Tomek, dziwię się, że przy Twoim doświadczeniu piszesz coś takiego. Spróbuj z dziobu przewlec cumę przez dolne ucho boi. Zero szans. W ostatnim swoim rejsie w Chorwacji w październiku tego roku (B49) dalem ster bałtyckiemu st.j. p.u. i wszedł w zatokę z bojami. Wiało jakieś 10 - 15 kn. Zostawiłem mu wolną rękę i patrzyłem. Podszdł oczywiscie dziobem do boi, choć sugerowałem, ze rufą będzie lepiej. Jakoś podszedł, chłopaki bosakiem złapali boję i dalej schody. Nie było szans przy tym, niezbyt silnym wietrze wyciągnąć boi tak, aby siegnąć cumą do górnego ucha, o dolnym nie wspomnę. Zwyczajnie pokład na dziobie jest za wysoko, ręce za ktrótkie. W końcu zarządziłem, zeby dał trochę naprzód i przeszedł z boja na rufę. Dopiero wtedy z "pokładu kapielowego" czyli spódniczki było to mozliwe złapanie cumą boi. Poradzili sobie. Z rufy masz bliszej lustra wody. Dlatego uczą łapania boi z rufy.

Z pół godziny później obserwowaliśmy jak jacyś austriacy podobnie próbowali z dziobu złapać boję. Byli czymś mniejszym, ale nie pamiętam w tej chwili czym. Gość na dziobie tak się zawziął, zeby złapac boję, że w końcu zleciał do wody. I problem się rozwiazał. Rzucili mu cumę i przewlókł przez ucho :) Ale to nie jest najlepsza metoda :))) 

Coś w tym jest, że w większości zachodnich przystani panuje zwyczaj cumowania dziobem do pomostu.

Wejście ciężkim jachtem między pale, na wsteczu jest często przy niesprzyjającym wietrze prawie niemożliwe. Tam są po prostu praktyczni. Ale w Grecji wszyscy przecież stają rufą.

Nazwany tu "orczykowski" sposób cumowania, znany jest od wielu leci jako "śródziemnomorski"  i  powszechnie tam stosowany od zawsze.

Wobec tego podejrzewam, że w tradycyjnej marinie na Śródziemnym obrzuceni zostalibyśmy zdumionymi spojrzeniami cumując dziobem.

Pozdrawiam z wysp,

Marek

Jacht stojący rufa na łące żeby np. panienka mogła wyjść sucha stopą obutą w szpilki na ląd to na Mazurach standardowy obrazek. Jacht częścią rufową stoi na piachu. Ponieważ dół kadłuba  jachtu nie jest chroniony żadną konstrukcja np. typu falszkil to ta część która ma kontakt z dnem jeziora jest narażona na uszkodzenia , szczególnie wówczas kiedy cała załoga w ilości np. 400 kg siedzi w kokpicie  a obok przepłynie jakaś jednostka i wytworzy falę. Ale że z  reguły są to jachty czarterowe to nie ma się czym przejmować. Ponadto stawanie rufą do łąki lub kei ma ten walor, że można przed innymi się pochwalić (szczególnie turystami tłumnie oglądającymi jachty w portach)  jakie ma się bogate wnętrze ( nie chodzi o osobowość) i jak szlachetne trunki kapitan i załoga spożywa – nie ma to jak szpan. I to jest właśnie „orczykostwo”.

Argument, że jest trudno wychodzić na pomost przez dziób. W lipcu w Popielnie na „tangu „ była dziewczyna niepełnosprawna. Jacht stał dziobem do nabrzeża, dwóch gości ją wynosiło i wnosiło do jachtu; dalej poruszała się przy pomocy kul.

Kiedyś mnie uczono, że jacht stojący przy brzegu  ma się „bujać” na wodzie a nie walić stępką o dno akwenu. Zaletę takiego cumowania można docenić w nocy, kiedy jakiś świr – a jest ich coraz więcej – przeleci swoim sprzętem obok jachtów wytwarzając fale z pół metra wysokości.

Wszyscy narzekają na chamstwo na Mazurach. Tyle tylko, że tę atmosferę stwarzają przyjezdni a nie tubylcy.

Dzięki za wyjaśnienie.

Przyznam, że najczęściej cumuję rufą do brzegu na Mazurach, bo tak mi wygodnie. Robię to na własny rachunek, bo  pływam swoim jachtem. Na Mazurach jeszcze nigdy nic nie czarterowałem. Dziobem staję tylko tam, gdzie jest wysoki brzeg, bo wtedy odwrotnie, wygodniej poruszać się pomiędzy jachtem a lądem własnie od dziobu. Co do wystawiania się ogladaczom aby podziwiali wnętrze, to moim zdaniem mocno przesadziłeś. Przecież w ten sposób cumuje się do jakiejś polanki czy łączki gdzie zazwyczaj nikogo nie ma, a najbliższy obcy jacht stoi w innej dziupli w trzcinach 50 czy 100 m dalej. W porcie też nie wystawiam się ogladaczom, bo tam z kolei nie cumuję rufą, bo ryzykowałbym uszkodzeniem silnika i płetwy sterowej o keję.

Z drugiej strony w wielu, a może nawet wiekszości marin na morzu, staje się własnie rufą do kei. I jakoś nikt się nie przejmuje. A może oglądaczy tam po prostu nie ma.

Od kilku lat cumuję rufą gdzie się  tylko da i jestem z tego faktu zadowolony. Załoga ze mnę nie pływa nie tylko w szpilkach, ale nawet butów na obcasie nie ma. Przed laty kiedy pływałem na Venusce - cumowanie rufą mijało się z celem. Dzisiaj kiedy większość łódek mazurskich ma otarte kokpity to jest wygodne. Zdecydowanie lepiej jest wejść na pokład od rufy niż od dziobu. Podczas zakrapianego ogniska zdecydowanie lepiej jest dostawać się na łódkę w ten pierwszy sposób. Dlaczego cumowanie rufą do brzegu jest jak ty to nazywasz "orczykowskie" czyli można można to przetłumaczyć jako wiejskie?

Atmosferę chamstwa stwarzają przyjezdni.

No cóż piękne uogólnienie. Mógłbym coś dodać o tubylcach ale chyba nie o to chodzi. Pozdrawiam spod Ukrainy.

Ponieważ dół kadłuba  jachtu nie jest chroniony żadną konstrukcja np. typu falszkil to ta część która ma kontakt z dnem jeziora jest narażona na uszkodzenia

Chyba jednak się Pan myli. Oglądałem parę lat temu "orczykowsko" zacumowane, osadzone na dnie, niewielkie jak na dzisiejsze czasy koromysło "Sasanka 660 Supernowa" (w dodatku miało to miejsce w Ognonkach, gdzie dno jest wprost usiane kamyczkami wielkości piłeczki tenisowej). Grubość poszycia na rufie wynosiła jakieś 15mm(!). Może współczesne koromysła z góry zostały przewidziane do cumowania rufą, i tym przypadku właśnie cumowanie dziobem zwiększyłoby prawdopodobieństwo uszkodzeń? Dodam jeszcze że w nocy wybudowała się spora fala, i w duchu dziękowałem, że swoją kotwicę rzuciłem kilkadziesiąt metrów od brzegu. Ale i tak zaliczyłem parę puknięć w dno zanim wyholowałem się na nieco głębszą wodę.

Wszyscy narzekają na chamstwo na Mazurach. Tyle tylko, że tę atmosferę stwarzają przyjezdni a nie tubylcy.

A "przypływni"? ;-)

Tomek przybywający na Mazury szlakiem Narwi i Pisy na Orionie bez pancerza rufowego

Ci, co tworzą chamską atmosferę na Mazurach nie przypływają Pisą bo to osobnicy korzystający z jachtów firm czarterowych. A ci, których Krzysztof Daukszewicz bardzo trafnie określa "nowe ruskie" maja takie okręty które na Narwi miałyby problemy a na Pisę od strony ujścia nawet by nie wpłynęły.; gwoli ścisłości ( bo zaraz podniosą sie głosy oburzenia) są żeglarze  dobrze sytuowani, mający piękne jachty i wiedzący co to etykieta i oby takich było coraz więcej. Odsetek chamstwa z roku na rok niestety się zwiększa. Oczywiście nie można generalizować, że każdy kto korzysta z jachtu czarterowego tworzy negatywny obraz żeglarstwa na Mazurach. Znam wielu sympatycznych żeglarzy - nawet z Warsiawki - którzy pływają na jachtach czarterowanych, ale jest to niewielki odsetek w stosunku do tych kulturalnych inaczej,i giną w zalewie chamstwa. Żeby mieć obraz tej negatywnej sytuacji trzeba być na Mazurach codziennie.
Niektórzy czarterodawcy na łykniki nie wypożyczają jachtów, bo w zdecydowanej większości przypadków jest to przyjazd aby nawalić się . Po jednym z takich łykników włściciel firmy zapytany przeze  mnie w jakim stanie oddali jachty (byłem świadkiem jak towarzystwo pakowało sie na dwie nowiutkie phile) odrzekł: brakowało aby w środku było jeszcze nasrane, takiego gnoju jeszcze nie widziałem.

Januszu Drogi,

Co miałem na mysli?

A  tylko:

1.  ilośc takich obrazków na kazde 100 metrów bieżących brzegu jeziora

2. proporcje liczebne między flotą indywidualnych włascicieli, a charterową

Nie zapominaj o kamizelce i zyj wiecznie !

Don Jorge

Nazwany przez ciebie "orczykowski" sposób cumowania, znany jest od wielu leci jako "śródziemnomorski"  i  powszechnie tam stosowany od zawsze.

Wobec tego podejrzewam, że w tradycyjnej marinie na Śródziemnym obrzucony zostałbyś zdumionymi spojrzeniami.

Pozdrawiam z wysp,

Marek

Dyskusja o upadku więzi żeglarskich wywołana została przez próbę obrzydzenia "przyjemniaczków" jako strasznych szkodników którzy niszczą " jedyne i prawdziwe więzi żeglarskie " - o tym aspekcie nie chcę już pisać.
Chciałbym się podzielić inną refleksją.
Ta dyskusja i tony w niej pobrzmiewające przypominają mi biadolenie starszych nad upadkiem obyczajowości " dzisiejszej " ( w cudzysłowie - bo zawsze jest jakieś dzisiaj ) młodzieży .
Ja to widzę trochę inaczej.
Kiedyś byliśmy ( no przynajmniej ja ) młodzi i wszystko dla nas było świeże i odkrywcze.
Żyliśmy w grupach ludzi buzujących  młodością  i energią. W cenie był altruizm , koleżeństwo i obowiązywał hasło " jeden za wszystkich , wszyscy za jednego " - wtedy czytało się z wypiekami  "Trzech Muszkieterów " .
Tak było na żaglach , w kajakach czy w górach
Potem pojawiły się w życiu dziewczyny i więzi koleżeńskie zaczęły słabnąć , te dziewczyny nas absorbowały , potem żony dzieci i praca zawodowa , problemy życia codziennego zaczęły nas przygniatać.
Dla szczęściarzy, którzy dobrze trafili na partnerki życiowe góry i żagle istniały ale bardzo często jako wprowadzanie w to swoich latorośli. Często te wcześniejsze koleżeńskie więzi się odradzały i żeglowało się w grupach kilku łodzi z całą chmarą dzieciaków , które na biwakach żyły ze sobą i stanowiły swoja własna grupę.
Dzieci się usamodzielniały i nie chciały już pod opieka mam czy tatusiów. Szły swoja drogą ( żagle , karate , lotnie itp ) a my musieliśmy od nowa odnaleźć cel swojego  życia. Byli tacy którzy poświęcali się działalności społecznej  np w PZŻ i to co się dzisiaj dzieje jest dla nich bolesne .
Inni , większość , znalazła nowe przyjaźnie , koleżeństwo wspólnego działania czy rywalizacji.
I tak ci samotni mężczyźni z portów wrócili do regat . Regat katamaranów  albo jachtów kabinowych. Jachtów w różnej klasie i postaci. Inni szukają dróg do samodzielnej realizacji młodzieńczych marzeń o wielkich podróżach.
Tym jest potrzebna liberalizacja i to także ich łączy.
Większości przeszkadza tłok i chamstwo.
Nie wystarcza już , jak co roku pływanie na mazurach coraz bardziej zatłoczonych i coraz bardziej skomercjalizowanych.
Szukają innych dróg i akwenów. Może trudniejszych i nie tak modnych.
Znajdują drogę na Zalew Szczeciński , Wiślany , wychodzą na morza.
Im tez jest potrzebna liberalizacja.
Na tych akwenach poznają nowych ludzi , spotykają się z różnymi poglądami i środowiskami , potem dalej chcą z nimi utrzymywać kontakty . Więzi.
Tak , dla mnie utrzymywanie więzi to chęć utrzymywania kontaktów z ludźmi , których sam sobie dobieram .
Sam, a nie narzuca mi organizacja , chyba , ze jest to organizacja do której dobrowolnie wstępuję.
Jak mi się te kontakty przestana podobać , to się wypiszę.
Jak na razie to wpłaciłem wpisowe i składki do SAJ i wysyłam deklarację z podpisami wprowadzających.
Pozdrowienia dla Wszystkich

Witaj Don Jorge,

To moj pierwszy komentarz na twojej witrynie. Czytam ją od dawna ale postanowiłem się odezwać dopiero teraz. Zarówno z postu Zbigniewa jak i kilku komentarzy w tym twojego przebija dystans a czasem nawet wyraźna niechęć do floty czarterowej. Trochę tego nie rozumiem zwłaszcza w kontekscie historii naszego zeglarstwa, sam zaczynałem w harcerstwie i nikt wtedy nawet nie marzyl o posiadaniu wlasnej lodki /co dopiero morskiej!/ a nie byl klasyfikowany pogardliwie jako "spedzacz czasu".

Nie każdy żeglarz ma w okolicy miejsca zamieszkania jezioro i nie każdy nawet gdyby je miał chciałby tam utrzymywać swoje pływadło. Nazywanie prawdziwymi żeglarzami jedynie właścicieli jachtów to swego rodzaju "onanizm armatorski", którego nie popieram a przyczyn nie chce szukać. W naszym środowisku chyba potrzebujemy sztucznie tworzyc podziały, żeby mieć z kim walczyć lub kogo wyśmiewać. Więzi żeglarskie znikają m.in. dlatego. Mam nadzieję, że jak się kiedys spotkamy, to nie zaszufladkujesz mnie jako "spedzacza czasu" na podstawie tego, ze jacht ma na burcie reklamę firmy czarterowej.

Pozdrawiam i żyj wiecznie!

 

Popieram Macieja. Czarterowiczem jestem od zawsze. Najpierw był to macierzysty klub, potem po kliku próbach zacumowałem przy stałej "czarterowni". Mój urlop jest krótki i chcę go spędzać żeglując nie masterkując lub burłacząc. Zawsze pędzę odebrać cumy od dobijającej łódki, czasem żałując, że los zgotował mi takie towarzystwo. Często spotykam ludzi, z którymi chciałoby się spędzać czas na każdym postoju. Czarterownie zeszły jednak pod strzechy i do żeglarstwa weszli nie tylko dżentelmeni. A kursy żeglarskie nie są w stanie nauczyć ludzi kultury, którzy nie zachowują jej na codzień. To jest cena wzrostu dobrobytu społeczeństwa. Na morzu jest to jeszcze mniej spotykane. (Na jakiejś stronie www czytałem opis rejsu, gdzie nasi rodacy z dumą meldowali o takiej imprezie "szantowej" na Klintholm, że stojący obok Niemiec chciał w nocy wzywać policję.)

Trudno się nie zgodzić...

Żeglarstwo jest niejednakowe, ale żeglarzami jesteśmy my wszyscy, którzy kochamy żagle - niezależnie od tego, czy własne, czy czarterowane... Żeglarz na jachcie czarterowanym jest takim samym żeglarzem, a oceniać go można tylko na podstawie zachowania, umiejętności... a nie prawa własności jachtu.

Myślę raczej, że Donowi Jorge chodzi o tych, którzy żagli nie kochają, a żeglarstwo traktują wyłącznie jako spędzanie czasu na wodzie i nad wodą - oni nie przejmują zwyczajów i obyczajów żeglarskich i nie integrują się z tym co nazywamy "społecznością żeglarską" (co by to nie oznaczało), a w zamian wprowadzają na pokłady jachtów brak elegancji, brak ogłady, a czasem zwyczajne chamstwo. To chyba normalny skutek ogólnej dostępności do żeglarstwa, a przyczyn i ewentualnych sposobów zaradzenia temu upatruję w ogólnym systemie edukacji i wychowania (nie tylko żeglarskich!).

Robert

PS: Również nie posiadam swojego jachtu, a te, które były kiedyś moją własnością, to były raczej łódeczki i łódunie, więc trudno je było nazwać jachtami (...a mnie żeglarzem?).

Kupiłem kiedyś bagażnik na rowery do "nowego" samochodu. Mam go już 4 lata, a użyłem dwa razy.

Nie mam własnego jachtu bo jego cena przekracza koszt 10 dwutygodniowych czarterów.

W niczym mi to nie przeszkadza w używaniu saperki, worka na śmieci oraz cumowaniu tak, by nie szorować po dnie. Jacht czarterowy, choć nie dopieszczony osobiście, jest mój przez dwa tygodnie.

Jakoś nie czuję, żebym przez to mniej kochał żeglarstwo.

Michał - Wrocław

Odpowiadam hurtem.

JAk dotąd nigdy nie mialem swojej łodki, więc pływałem na klubowych lub czarterowanych, od firm albo indywidualnych  właścicieli. A jestem członkiem SAj, jestem "przyjemniaczkiem", czuję się członkiem pewnej społeczności... nie wyidealizowanej "ogólnozeglarskeij" ale jednak społeczności.

Don Jarge  ani Zbyszej Klimczak nigdzie nie deprecjonowali żeglarzy czarterowych. Raczej mówili o kulturze lub jej braku. I  być może powstal skrót myśłowy: osobnik bez kultury i szacunku dla otoczenia i dla sprzętu versus żeglarz nieprzypadkowy, posiadający tę kulturę i szacunek.

Debata o dobijaniu rufą to pewenin symptom. Ja na przyklad dobijam jak mi wygodneij i bezpieczniej... stawałm juz n a MAzurach longside pry pomoście na 2 cumach i 2 szpringach jak na morzu. (jak było miejsce!). Generalnie ma być bezpiecznie, zgodnie ze zwyczajami miejscowymi i wygodnie (w tej kolejności), a klar w kokpicie i wnętrzu powinien być niezależnie od tego, czy są podglądacze czy nie.

Inna kwestiia to, czy żeglarze różnych "wspolnot" żeglujacych, o czasem sprzecznych interesach umieją się zachowywac jak ludzie. ŁĄczy nas wspólna pasja i łaczy nas, górnolotnie mówiąc, zywioł. Więc nawet jesli jako członek SAJ mam inne widzenie niektórych spraw, to przecież przy ognisku usiądę razem z przedstawicielem innej żeglującej opcji, a na kei i na wodzie udizele pomocy w kłopocie i oczekuję tego samego od niego. To kwestiia nie tyle istenienia lub nie jakiejś mitycznej wspólnoty, ile zwyklego czlowieczeństwa i odrobiny solidarności.

Na Brodę Neptuna i na Biust Salacji!!!!

Co się dzieje w tej dyskusji?! Kto i na jakiej podstawie mógł odczytać jakiś podział żeglarzy wg formy własności. ( z mojej wypowiedzi) Z początku myślałem, że uciekł mi jakiś głos w tej formie wypowiedziany ale to mnie się taki lapsus zarzuca. Pływam, policzcie- od 1956 r - a dopiero w 1996 r kupiłem zrujnowaną Zoskę i daje mi dużo radości. Pewno niedługo bedę musiał ja sprzedać i znowu korzystać z czarteru.

Na moim ukochanym Adriatyku  jachty od lat czarteruję.

ZAWSZE TO TEN SAM ZBIGNIEW KLIMCZAK,  który ma się za żeglarza z "charakteru".

Robert określił to jasno: albo się jest albo nie. I nie ma to nic wspólnego z formą własności. Nawet widoczna często buta i arogancja posiadaczy wspaniałych jachtów wynika wyłącznie z braku wychowania i jest demonstrowana przez takich facetów w kazdej sytuacji.

Koledzy, az wstyd na ten temat dyskutować. Problem powstał chyba przez totalne nieporozumienie.

Z jednym się zgodzę, troska o sprzęt bardziej rzuca sie w oczy u armatorów, jest ich po prostu mniej, bo jak ktoś napisał, tak samo dba o jacht wypożyczony jak własny. Żeglarz ma do sprzętu stosunek osobisty. Po tym na pierwszy rzut oka poznaję z kim mam przyjemność. Kto kocha żeglarstwo, kocha i jacht.  Na tej zasadzie rodzą się więzi pomiędzy załogami, ktore rano powiedzą sobie Ahoj i może nigdy się nie spotkają. Więc więzi moga być i przypadkowe. Wynikają z wspólnoty myślenia i postępowania- cokolwiek to znaczy.

Ahoj

Batiar

 

Zbyszku widzę, że mamy podobne spojrzenie na sprawę. Nie rozumiem tylko dlaczego w kontekście pozytywnych opinii o Wdzydzach jako jedną z przyczyn podajesz brak slipu i niechęć do obcych.
Szukanie przyczyn odchodzenia etykiety żeglarskiej w zapomnienie w proporcjach jachtów czarterowych i armatorskich także nie jest chyba trafna. Kiedyś dawno temu szukałem w UK stacjonarnego kursu żeglarskiego, byłem zaskoczony tym, że nawet na zaawansowane stopnie szkoły prowadzą wykłady z etykiety ...

Pozdrawiam

Juz wyjaśniam. Ja tylko zacytowałem odpowiedź ( dla mnie wtedy niemiłą) kpt. Wątrowicza. Teraz jestem tam mile widziany ale jego stanowisko, zresztą na Wdzydzach dośc popularne, wynika własnie z obawy o jakiej pisze Don Jorge, że tylko patrzec a Wdzydze staną się WJM w sensie obyczaju ( jego braku).

Druga sprawa, .... czartery a armatorzy. Widocznie wyrażam się niejasno. Chodzi o prosty rachunek populacji w obu grupach. 40 tyś jachtów ale chyba kilak tysięcy lub kilkanascie i jakieś 800.000 tys żeglujących na wynajmowanych. Po prostu kogo jest więcej tego więcej widać. Widać a nie, ze wynika to z formy własności.

W reformie szkolenia z 1997 r nie usunięto np budowy jachtów, wiadomości o regatach ale usunięto etykę i etykietę, zostawiając szczątki. W efekcie na większości kursów nawet nie ma zwyczaju podnoszenia bandery, apeli porannych. O wachtach służbowych i biciu szklanek anwet nie wspomnę. Z tego co wiem to chyba czyni to Wandrus ale to żeglarze a nie tylko biznesmeni. Może jeszcze robią to harcerze.

Uwaga; opisuję tylko fakty bez zajmowania stanowiska czy to dobrze czy źle. Pewno zdania beda podzielone.

pozdrawiam

Batiar

 

W takim razie wysnułem pochopne wnioski z twojego posta. Mamy mocno zbliżone zdanie w tej kwestii ...

Ahoj i do zobaczenia na wodzie.
Poza konkursem, to mój pierwszy rejs na Adriatyk był inspirowany twoją relacją stamtąd :)