PROPOZYCJE NOWYCH STOPNI WIDZIANE Z OJCZYZNY JACHTINGU
Tadeusz Lis w niedawnym komentarzu podnewsowym napisał: "Don Jorge, jak zwykle ma rację (za co po prostu nie można Go lubić, bo jak lubić człowieka, któremu niesprawiedliwe życie na końcu zawsze przyznaje racje)...". Hmm - już się pogodzę z tym nielubieniem, ale podtrzymam tezę, że "stary zawsze ma rację". Otóż ja hołduję prostocie, bo tylko prostota może być skuteczna. Od wielu wielu lat gardłuję za tym aby:
- patenty (jeśli już naprawdę muszą być) powinny byś dobrowolnie uzyskiwanymi świadectwammi kompetencji - w zadnym razie uprawnieniami
- podstawowym kryterium określenia granic tych kompetencji powinna być wielkość jachtu, a nie jakieś tam bałwańskie (!) kreski na wodzie
- najważniejszym sprawdzianem powinno być prawo drogi
- świadectwa powinny być wystawiane jedynie przez państwowo certyfikowane szkoły, a nie jakieś tam za nic nie odpowiadajace stowarzyszenia.
To wszystko dotyczy j a c h t ó w, a nie żaglowców (ustawowa granica 15 metrów LOA)
Wszystkie te zawiłe, niespójne, łatwe do ominięcia "rozporządzenia" nad którymi biedzi się tylu fachowców można o kant ... wiecie.
I jeszce jedno: pamiętajcie - zakaz, którego nie można wyegzekwować jest śmieszny.
Póki co - zainteresowani bawią się w bezprzyszłościową przepychankę. Czas pokaże, że Tadeusz Lis ma dar przewidywania rozwoju sytuacji.
Zdalne (z UK) rozważania Moniki Matis też pewnie do takich konkluzji Was w końcu doprowadzą.
Zyjcie wiecznie !
Don Jorge
______________________
Witaj, Jerzy,
Obserwując ostatnie dyskusje na forum, sprowokowane zbliżającą się, po raz kolejny, datą zniknięcia jakiegokolwiek rozporządzenia dotyczącego tego, czego nasze kochane państwo wymaga od nas w zamian za zgodę na używanie naszych jachtów, zaczęłam sobie robić pewne porównania z miejscem, w którym od kilku lat mieszkam. Nie, nie te oczywiste, a propos obowiązkowości lub nie. Te mniej oczywiste, na temat STABILNOŚCI prawa. Tutaj zmiany, jeśli zachodzą - są kosmetyczne i zasadniczo wiadomo czego można się spodziewać. Zwykle wynikają zresztą z dostosowania do postępu technik stosowanych na jachtach, jak powszechne używanie GPS lub zaprzestanie używania MORSA... I przyglądając się temu wszystkiemu, doszłam do wniosku, że naszym przepisom też by się trochę tej stabilności przydało..... i stąd propozycja kompromisowa.
Zaraz pewnie wszyscy na mnie naskoczą, że chyba za długo mieszkam już na Wyspach, skoro takie rzeczy proponuję. 'To nie ma szans!' już słyszę. Ale jednak, tak nieśmiało przypomnę, patrzenie z oddali paradoksalnie pozwala zauważyć znacznie więcej niuansów, pewnie dlatego, że patrzy się nieco bardziej obiektywnie. Poza tym (a to już jest moja prywatna opinia) nie wierzę, aby w odpowiednich ministerstwach nie było normalnych osób, które nie potrafią zauważyć sensownych propozycji, jeśli takie, z odpowiednim uzasadnieniem, przed nimi położyć.
A propozycja jest prosta. Od lat kierunek zmian jest ten sam - za każdym razem po kroczku zmniejsza się ilość stopni, ostatnio złagodzone zostały wymagania na dwa najwyższe. Pomimo różnych przepowiedni, 'rozdawnictwo' patentów jachtowego sternika morskiego i kapitana jachtowego nie spowodowało hekatomby, wręcz przeciwnie raczej. Niemniej jednak - spowodowało narzekania na 'obniżenie prestiżu' tych patentów. Ale skoro nic się nie stało - może pora na krok nieco większy? Na zupełne pozbycie się tych dwóch stopni? Stworzyłoby to prosty i logiczny system z dwoma stopniami - jednym śródlądowym, drugim morskim. Uzyskanie obydwu wiązałoby się z egzaminem. Który w przypadku stopnia morskiego można byłoby rozszerzyć o zagadnienia żeglugi na pływach, a w wymaganiach stażowych na ten stopień dopisać wymóg stażu na pływach. W ten sposób uzyskalibyśmy kompromisowy system, który miałby szanse być zaakceptowany przez wszystkie strony. Wciąż obowiązkowy - ale znacznie uproszczony. Mniej stopni - ale wciąż sprawdzenie umiejętności. Zamiast wojować między sobą, można byłoby wtedy zająć się pilnowaniem jakości egzaminów - może poprzez wprowadzenie konkurencji? - aby patenty te miały jakiś realny prestiż.
Zaraz usłyszę, że to za duży skok, że trzeba to robić małymi kroczkami. Może. Tylko, jak patrzę na kolejne propozycje 'wolnościowe', nieuchronnie dochodzę do wniosku, że w tym tempie swobody żeglowania w Polsce doczekają dopiero nasze prawnuki. Może więc warto próbować z systemem, który stanowi nieco tylko większy krok - ale pozwala stworzyć warunki możliwe do zaakceptowania przez WSZYSTKIE STRONY?
--
Kind regards, Monika Matis
www.seawitch-sailing.co.uk
Obserwując ostatnie dyskusje na forum, sprowokowane zbliżającą się, po raz kolejny, datą zniknięcia jakiegokolwiek rozporządzenia dotyczącego tego, czego nasze kochane państwo wymaga od nas w zamian za zgodę na używanie naszych jachtów, zaczęłam sobie robić pewne porównania z miejscem, w którym od kilku lat mieszkam. Nie, nie te oczywiste, a propos obowiązkowości lub nie. Te mniej oczywiste, na temat STABILNOŚCI prawa. Tutaj zmiany, jeśli zachodzą - są kosmetyczne i zasadniczo wiadomo czego można się spodziewać. Zwykle wynikają zresztą z dostosowania do postępu technik stosowanych na jachtach, jak powszechne używanie GPS lub zaprzestanie używania MORSA... I przyglądając się temu wszystkiemu, doszłam do wniosku, że naszym przepisom też by się trochę tej stabilności przydało..... i stąd propozycja kompromisowa.
Zaraz pewnie wszyscy na mnie naskoczą, że chyba za długo mieszkam już na Wyspach, skoro takie rzeczy proponuję. 'To nie ma szans!' już słyszę. Ale jednak, tak nieśmiało przypomnę, patrzenie z oddali paradoksalnie pozwala zauważyć znacznie więcej niuansów, pewnie dlatego, że patrzy się nieco bardziej obiektywnie. Poza tym (a to już jest moja prywatna opinia) nie wierzę, aby w odpowiednich ministerstwach nie było normalnych osób, które nie potrafią zauważyć sensownych propozycji, jeśli takie, z odpowiednim uzasadnieniem, przed nimi położyć.
A propozycja jest prosta. Od lat kierunek zmian jest ten sam - za każdym razem po kroczku zmniejsza się ilość stopni, ostatnio złagodzone zostały wymagania na dwa najwyższe. Pomimo różnych przepowiedni, 'rozdawnictwo' patentów jachtowego sternika morskiego i kapitana jachtowego nie spowodowało hekatomby, wręcz przeciwnie raczej. Niemniej jednak - spowodowało narzekania na 'obniżenie prestiżu' tych patentów. Ale skoro nic się nie stało - może pora na krok nieco większy? Na zupełne pozbycie się tych dwóch stopni? Stworzyłoby to prosty i logiczny system z dwoma stopniami - jednym śródlądowym, drugim morskim. Uzyskanie obydwu wiązałoby się z egzaminem. Który w przypadku stopnia morskiego można byłoby rozszerzyć o zagadnienia żeglugi na pływach, a w wymaganiach stażowych na ten stopień dopisać wymóg stażu na pływach. W ten sposób uzyskalibyśmy kompromisowy system, który miałby szanse być zaakceptowany przez wszystkie strony. Wciąż obowiązkowy - ale znacznie uproszczony. Mniej stopni - ale wciąż sprawdzenie umiejętności. Zamiast wojować między sobą, można byłoby wtedy zająć się pilnowaniem jakości egzaminów - może poprzez wprowadzenie konkurencji? - aby patenty te miały jakiś realny prestiż.
Zaraz usłyszę, że to za duży skok, że trzeba to robić małymi kroczkami. Może. Tylko, jak patrzę na kolejne propozycje 'wolnościowe', nieuchronnie dochodzę do wniosku, że w tym tempie swobody żeglowania w Polsce doczekają dopiero nasze prawnuki. Może więc warto próbować z systemem, który stanowi nieco tylko większy krok - ale pozwala stworzyć warunki możliwe do zaakceptowania przez WSZYSTKIE STRONY?
--
Kind regards, Monika Matis
www.seawitch-sailing.co.uk
______________________________________
Zgodnie z art. 37 a ust. 15 ustawy z dnia 21 grudnia 2000 r. o żegludze śródlądowej (Dz. U. z 2006 r. Nr 123, poz. 857 z późn. zm.) Minister Sportu musi wydać rozporządzenie dot. uprawiania turystyki wodnej.
Poniżej przedstawiam propozycję kompromisowego, dwupoziomowego systemu potwierdzenia komptencji, opartego w dużej mierze na systemie istniejącym i biorącego pod uwagę zarówno doświadczenia zebrane w ciągu ostatnich paru lat (jak brak egzaminów na dwa wy ższe stopnie) jak równie ż krytykę dotychczasowego systemu (jak nadmierną restrykcyjność czy spadek prestiżu uzyskiwanych 'bez wysiłku' wyższych patentów).
Zgodnie z art. 37 a ust. 15 ustawy z dnia 21 grudnia 2000 r. o żegludze śródlądowej (Dz. U. z 2006 r. Nr 123, poz. 857 z późn. zm.) Minister Sportu musi wydać rozporządzenie dot. uprawiania turystyki wodnej.
Poniżej przedstawiam propozycję kompromisowego, dwupoziomowego systemu potwierdzenia komptencji, opartego w dużej mierze na systemie istniejącym i biorącego pod uwagę zarówno doświadczenia zebrane w ciągu ostatnich paru lat (jak brak egzaminów na dwa wy ższe stopnie) jak równie ż krytykę dotychczasowego systemu (jak nadmierną restrykcyjność czy spadek prestiżu uzyskiwanych 'bez wysiłku' wyższych patentów).
__________________________
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPORTU
1) z dnia …... r. w sprawie uprawiania turystyki wodnej
Na podstawie art. 37 a ust. 15 ustawy z dnia 21 grudnia 2000 r. o żegludze śródlądowej (Dz. U. z 2006 r. Nr 123, poz. 857 z późn. zm.) zarządza się, co następuje:
§ 1. Rozporządzenie określa:
1. 1) kwalifikacje niezbędne do uprawiania żeglarstwa;
2. 2) sposób i tryb przeprowadzania egzaminów stwierdzających posiadanie odpowiednich kwalifikacji niezbędnych do uprawiania żeglarstwa;
3. 3) zasady bezpieczeństwa przy uprawianiu żeglarstwa;
4. 4) wysokości opłat za przeprowadzenie egzaminu na poszczególne rodzaje stopni żeglarskich i motorowodnych oraz za czynności związane z wydaniem dokumentu potwierdzającego uzyskanie niezbędnych kwalifikacji żeglarskich.
§ 2. 1. Posiadanie kwalifikacji niezbędnych do uprawiania żeglarstwa oraz wynikające z nich uprawnienia potwierdza dokument, zwany dalej „patentem”, wydany przez właściwy polski związek sportowy.
2. Patent wydaje się osobie, która spełnia warunki określone w § 3 i 4.
3. Wzory patentów są określone w załączniku nr 1 do rozporządzenia.
4. Ewidencję wydanych patentów prowadzi właściwy polski związek sportowy.
5. Osoba ubiegająca się o wydanie patentu składa następujące dokumenty:
1) wniosek o wydanie patentu;
2) dokumenty potwierdzające spełnienie wymagań sta żowych:
a) opinie z odbytych rejsów lub
b) osobiste oświadczenia potwierdzone przez armatora statku, w przypadku rejsów prowadzonych samodzielnie;
———————
1. 1) Minister Sportu kieruje działem administracji rządowej —
kultura fizyczna i sport, na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 31 paśdziernika 2005 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Sportu (Dz. U. Nr 220, poz. 1895).
3. 3) pisemną zgodę rodziców lub opiekunów prawnych na uprawianie żeglarstwa, je żeli osoba nie ukończyła 18 roku życia;
4. (wycięto wymaganie przedstawiania zaświadczenia lekarskiego jako niepotrzebne).
§ 3. Do uprawiania żeglarstwa w stopniu:
1. 1) żeglarza jachtowego — jest uprawniona osoba, która:
1. a) ukończyła 13 rok życia, [poprawiono na 13 lat, co odpowiada uzyskaniu ograniczonej zdolności do czynności prawnych – wiek 12 lat nie ma zbytnio uzasadnienia]
2. [wycięto wymaganie ukończenia szkolenia]
3. c) zdała egzamin na stopień żeglarza jachtowego;
4. [ DODAĆ ZAKRES UPRAWNIEŃ: żeglarz jachtowy jest uprawniony do uprawiania żeglarstwa na wodach śródlądowych]
2. 2) sternika jachtowego — jest uprawniona osoba, która:
1. a) ukończyła 18 rok życia,
2. b) [wycięto wymaganie ukończenia szkolenia]
3. c) odbyła co najmniej dwa rejsy pełnomorskie w czasie co najmniej 200 godzin żeglugi, [dodać – w tym co najmniej jeden po wodach pływowych],
4. d) zdała egzamin na stopień sternika jachtowego;
5. [ DODAĆ ZAKRES UPRAWNIEŃ: STERNIK jachtowy jest uprawniony do uprawiania żeglarstwa na wodach śródlądowych I morskich]
[wycięto przepisy dotyczące jachtowego sternika morskiego i kapitana jachtowego]
§ 4. Do uprawiania żeglarstwa motorowego w stopniu:
1) sternika motorowodnego — jest uprawniona osoba, która:
1. a) ukończyła 13 rok życia, [poprawiono na 13 lat, jak wyżej]
1. [ DODAĆ ZAKRES UPRAWNIEŃ: sternik motorowodny jest uprawniony do uprawiania żeglarstwa na wodach śródlądowych]
[wycięto wymaganie ukończenia szkolenia]
b) zdała egzamin na stopień sternika motorowodnego;
2) morskiego sternika motorowodnego — jest uprawniona osoba, która:
1. a) ukończyła 18 rok życia,
2. b) odbyła co najmniej dwa rejsy pełnomorskie w czasie co najmniej 200 godzin żeglugi, w tym co najmniej jeden po wodach pływowych [sharmonizowano wymagania z wymaganiami żeglarskimi]
1. [ DODAĆ ZAKRES UPRAWNIEŃ: morski sternik motorowodny jest uprawniony do uprawiania żeglarstwa na wodach śródlądowych]
[wycięto wymaganie ukończenia szkolenia]
3. c) zdała egzamin na stopień morskiego sternika motorowodnego;
[wycięto przepisy dotyczące wyższych stopni motorowodnych, pozostawiono dwa poniższe jako specjalistyczne uprawnienia]
5) motorzysty motorowodnego — jest uprawniona osoba, która:
a) posiada stopień co najmniej sternika motorowodnego,
b) zaliczyła sta ż co najmniej 200 godzin żeglugi przy obsłudze siłowni o mocy co najmniej 73,6 kW,
c) zdała egzamin na stopień motorzysty motorowodnego;
6) mechanika motorowodnego — jest uprawniona osoba, która:
1. a) posiada stopień motorzysty motorowodnego,
2. b) zaliczyła sta ż co najmniej 400 godzin żeglugi przy obsłudze siłowni o mocy co najmniej 147,2 kW, w tym co najmniej 100 godzin żeglugi przy obsłudze siłowni o mocy większej ni ż 441 kW.
Dziennik Ustaw Nr 105 — 5251 — Poz. 712
§ 5. 1. Do uprawiania żeglarstwa motorowego przy holowaniu narciarza wodnego lub statków powietrznych jest uprawniona osoba, która:
1. 1) ukończyła 18 rok życia;
[wycięto wymaganie ukończenia szkolenia]
2. 2) posiada co najmniej stopień sternika motorowodnego;
3. 3) zdała egzamin sprawdzający [wycięto wymaganie ukończenia szkolenia].
2. Posiadanie kwalifikacji niezbędnych do uprawiania żeglarstwa motorowodnego przy holowaniu narciarza wodnego lub statków powietrznych potwierdza dokument, zwany dalej „licencją”.
3. Wzór licencji jest określony w załączniku nr 2 do rozporządzenia.
4. Ewidencję wydanych licencji prowadzi właściwy polski związek sportowy.
5. Osoba ubiegająca się o wydanie licencji składa następujące dokumenty:
1. 1) wniosek o wydanie licencji;
2. 2) patent potwierdzający posiadanie kwalifikacji do uprawiania żeglarstwa motorowodnego co najmniej w stopniu sternika motorowodnego.
§ 6. 1. Morski sternik motorowodny posiada kwalifikacje do uprawiania żeglarstwa w stopniu sternika jachtowego jeśli posiada patent żeglarza jachtowego.
2. Sternik jachtowy posiadają kwalifikacje do uprawiania żeglarstwa motorowego w stopniu morskiego sternika motorowodnego jeśli posiada patent sternika motorowodnego.
[dostosowano do proponowanych patentów]
3. Osoby posiadające zawodowe uprawnienia do kierowania statkami żeglugi śródlądowej mogą uzyskać bez konieczności [wycięto o szkoleniu] zdania egzaminu patent sternika motorowodnego.
4. Osoby mające uprawnienia do prowadzenia okrętów albo statków w żegludze morskiej uzyskane w Marynarce Wojennej, Straży Granicznej, marynarce handlowej lub rybołówstwie morskim mogą uzyskać bez konieczności [wycięto o szkoleniu] zdania egzaminu patent starszego sternika motorowodnego.
5. Osoby, o których mowa w ust. 3, w zależności od spełnienia wymagań określonych w § 4 pkt 2 lit. b, dotyczących ilości rejsów i czasu żeglugi, mogą uzyskać odpowiednio patent morskiego sternika motorowodnego. [dostosowano do proponowanych patentów]
§ 7. 1. Egzaminy, o których mowa w § 3 pkt 1 lit. c i pkt 2 lit. d, § 4 pkt 1 lit. c, pkt 2 lit. d i pkt 5 lit. c oraz
w § 5 ust. 1 pkt 4, przeprowadza właściwy polski związek sportowy. [dodać? :lub stowarzyszenia uprawnionego przez Min. Sportu – jeśli można wpisać, że opłaty stanowią ich dochód, a nie właściwego związku sportowego – zapewnienie konkurencji I wysokiego poziomu egzaminów]
2. Egzaminy odbywają się w terminach wyznaczonych przez właściwy polski związek sportowy [lub stowarzyszenia uprawnionego przez Min. Sportu – jeśli można wpisać, że opłaty stanowią ich dochód, a nie właściwego związku sportowego – zapewnienie konkurencji I wysokiego poziomu egzaminów] [lub stowarzyszenia uprawnionego przez Min. Sportu – jeśli można wpisać, że opłaty stanowią ich dochód, a nie właściwego związku sportowego – zapewnienie konkurencji I wysokiego poziomu egzaminów]
3. [wycięto o szkoleniu]
4. Egzaminy powinny być przeprowadzone w ciągu jednego lub dwóch dni.
§ 8. 1. Egzamin składa się przed komisją powołaną przez właściwy polski związek sportowy [lub stowarzyszenia uprawnionego przez Min. Sportu – jeśli można wpisać, że opłaty stanowią ich dochód, a nie właściwego związku sportowego – zapewnienie konkurencji I wysokiego poziomu egzaminów]
2. W skład komisji wchodzą: 1) przewodniczący; 2) sekretarz; 3) od dwóch do czterech członków.
3. Przewodniczącego, sekretarza oraz członków komisji powołuje się spośród instruktorów właściwego polskiego związku sportowego [lub stowarzyszenia uprawnionego przez Min. Sportu – jeśli można wpisać, że opłaty stanowią ich dochód, a nie właściwego związku sportowego – zapewnienie konkurencji I wysokiego poziomu egzaminów]
§ 9. 1. Zadania i pytania egzaminacyjne przygotowuje komisja egzaminacyjna.
2. Zestawy zadań i pytań egzaminacyjnych zatwierdza przewodniczący komisji egzaminacyjnej, opatrując każdy z nich datą, podpisem i pieczątką imienną.
3. Zadania i pytania egzaminacyjne są przygotowywane, przechowywane i przekazywane w warunkach uniemożliwiających ich nieuprawnione ujawnienie.
§ 10. Warunkiem przystąpienia do egzaminu jest:
1) spełnienie warunków niezbędnych do uprawiania żeglarstwa w stopniu objętym egzaminem;
2) przedstawienie dowodu wpłaty opłaty egzaminacyjnej.
§ 11. Egzamin obejmuje sprawdzian:
1) umiejętności praktycznych, polegających na osobistym wykazaniu się posiadanymi umiejętnościami prowadzenia statku;
2) wiedzy teoretycznej.
§ 12. 1. Warunkiem zdania egzaminu jest zaliczenie z oceną pozytywną sprawdzianu z umiejętności praktycznych i sprawdzianu wiedzy teoretycznej.
2. Oceną pozytywną jest ocena od 3 do 5 (dostateczna, dobra, bardzo dobra), oceną negatywną jest ocena 2 (niedostateczna).
§ 13. 1. Z przeprowadzonego egzaminu sporządza się protokół, który podpisują wszystkie osoby wchodzące w skład komisji egzaminacyjnej.
2. Do protokołu wpisuje się wyniki sprawdzianów egzaminu.
§ 14. 1. W przypadku niezaliczenia sprawdzianu umiejętności praktycznych lub sprawdzianu wiedzy teoretycznej można ponownie przystąpić do egzaminu [wycięto o szkoleniu]
2. Egzamin jest powtarzany w całości.
[wycięto o jednokrotnym (!) powtarzaniu egzaminu]
§ 15. Wysokości opłat za przeprowadzenie egzaminu na poszczególne rodzaje stopni żeglarskich i motorowodnych oraz egzaminu uprawniającego do holowania narciarza wodnego lub statków powietrznych oraz opłat za czynności związane z wydaniem dokumentu potwierdzającego posiadanie odpowiednich kwalifikacji do uprawiania żeglarstwa: patentu i licencji są określone w załączniku nr 3 do rozporządzenia.
§ 16. 1. Uprawianie żeglarstwa odbywa się z zachowaniem zasad bezpieczeństwa, w tym wymaga używania sprawnego technicznie sprzętu pływającego.
2. Każdy statek powinien być wyposażony w środki bezpieczeństwa, [wycięto o dokumentach rejestracyjnych czy bezpieczeństwa, jako, że nie wszystkie jednostki muszą posiadać takie dokumenty]
3. Podczas żeglugi musi być prowadzona ciągła obserwacja akwenu, a w tym innych jednostek pływających.
§ 17. 1. Za bezpieczeństwo żeglugi jest odpowiedzialny kapitan statku (kierownik statku).
2. Przed wyjściem z portu kapitan statku (kierownik statku) jest obowiązany zapoznać członków załogi z zasadami użytkowania środków bezpieczeństwa będących na wyposażeniu jachtu oraz procedurami alarmowymi.
3. Kapitan statku (kierownik statku) mo że powierzyć członkowi załogi, uwzględniając jego kwalifikacje, wykonanie każdej czynności lub funkcji związanej z żeglugą statku, co nie zwalnia go od odpowiedzialności za bezpieczeństwo żeglugi.
4. Kapitan statku (kierownik statku) dla zapewnienia bezpieczeństwa przy uprawianiu żeglarstwa jest również obowiązany do przedsięwzięcia wszelkich środków wynikających z zasad dobrej praktyki żeglarskiej.
§ 18. 1. [zaleca się, aby] osoba nieumiejąca pływać przebywająca na pokładzie statku miała założoną kamizelkę ratunkową.
2. [zaleca się, aby] Osoba przebywająca podczas rejsu na pokładzie statku w nocy lub pracująca na maszcie miała założone szelki bezpieczeństwa.
3. [zaleca się, aby] Podczas żeglowania na morzu, w trudnych warunkach pogodowych osoba przebywająca na pokładzie statku miała założone szelki bezpieczeństwa i kamizelkę ratunkową.
4. O założeniu środków asekuracyjnych, kamizelek ratunkowych lub szelek bezpieczeństwa przez członków załogi[wycięto 'umiejących pływać'] decyduje kapitan statku (kierownik statku). [zmodyfikowano, formułując zalecenia, a nie nakazy, nie zawsze odpowiednie]
§ 19. 1. Na statku holującym inny obiekt pływający lub statek powietrzny musi być obecny obserwator siedzący tyłem do kierunku płynięcia statku.
2. Osoba holowana powinna mieć założony środek asekuracyjny lub kamizelkę ratunkową.
§ 20. 1. Osoby, które nie ukończyły 16 roku życia, mogą realizować swoje uprawnienia żeglarskie wynikające z posiadania stopnia żeglarza jachtowego lub sternika motorowodnego pod nadzorem.
2. Za prowadzenie jachtów pod nadzorem uwa ża się żeglugę w porze dziennej na akwenie, na którym prowadzona jest ciągła obserwacja, przy zapewnieniu możliwości podjęcia na tym akwenie natychmiastowej akcji ratowniczej z wykorzystaniem łodzi ratunkowej oraz odpowiedniego sprzętu ratunkowego i wyposa- żenia technicznego.
3. Osoba prowadząca nadzór musi być pełnoletnia [wycięto wymóg posiadania patentu]
§ 21. 1. Za bezpieczeństwo w zorganizowanych formach szkolenia żeglarskiego oraz motorowodnego jest odpowiedzialny kierownik wyszkolenia żeglarskiego lub kierownik wyszkolenia motorowodnego.
2. W przypadku żeglarskiego treningu sportowego za bezpieczeństwo odpowiedzialna jest osoba posiadająca uprawnienia instruktora sportu lub trenera żeglarstwa, a w przypadku motorowodnego treningu sportowego — instruktora sportu w dziedzinie motorowodnej lub trenera motorowodnego.
§ 22. 1. Patenty i licencje wydane na podstawie dotychczasowych przepisów zachowują ważność w zakresie przyznanych tymi przepisami uprawnień.
2. Patenty i licencje wydane na podstawie dotychczasowych przepisów mogą być wymienione bez konieczności odbycia szkolenia i zdania egzaminu na patenty i licencje określone w rozporządzeniu [przy czym
ñ patent żeglarza jachtowego oraz sternika motorowodnego wymieniany jest na nowe patenty żeglarza I sternika motorowodnego,
ñ patenty jachtowego sternika morskiego I kapitana jachtowego oraz morskiego sternika motorowodnego I kapitana motorowodnego na odpowiednio nowy patent sternika jachtowego lub nowy patent morskiego sternika motorowodnego.
ñ Patent sternika jachtowego oraz starszego sternika motorowodnego można wymienić odpowiednio na nowy patent sternika jachtowego lub morskiego sternika motorowodnego pod warunkiem odbycia co najmniej jednego rejsu po wodach pływowych w czasie co najmniej 100 godzin po uzyskaniu patentu sternika jachtowego oraz starszego sternika motorowodnego.
§ 23. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPORTU
1) z dnia …... r. w sprawie uprawiania turystyki wodnej
Na podstawie art. 37 a ust. 15 ustawy z dnia 21 grudnia 2000 r. o żegludze śródlądowej (Dz. U. z 2006 r. Nr 123, poz. 857 z późn. zm.) zarządza się, co następuje:
§ 1. Rozporządzenie określa:
1. 1) kwalifikacje niezbędne do uprawiania żeglarstwa;
2. 2) sposób i tryb przeprowadzania egzaminów stwierdzających posiadanie odpowiednich kwalifikacji niezbędnych do uprawiania żeglarstwa;
3. 3) zasady bezpieczeństwa przy uprawianiu żeglarstwa;
4. 4) wysokości opłat za przeprowadzenie egzaminu na poszczególne rodzaje stopni żeglarskich i motorowodnych oraz za czynności związane z wydaniem dokumentu potwierdzającego uzyskanie niezbędnych kwalifikacji żeglarskich.
§ 2. 1. Posiadanie kwalifikacji niezbędnych do uprawiania żeglarstwa oraz wynikające z nich uprawnienia potwierdza dokument, zwany dalej „patentem”, wydany przez właściwy polski związek sportowy.
2. Patent wydaje się osobie, która spełnia warunki określone w § 3 i 4.
3. Wzory patentów są określone w załączniku nr 1 do rozporządzenia.
4. Ewidencję wydanych patentów prowadzi właściwy polski związek sportowy.
5. Osoba ubiegająca się o wydanie patentu składa następujące dokumenty:
1) wniosek o wydanie patentu;
2) dokumenty potwierdzające spełnienie wymagań sta żowych:
a) opinie z odbytych rejsów lub
b) osobiste oświadczenia potwierdzone przez armatora statku, w przypadku rejsów prowadzonych samodzielnie;
———————
1. 1) Minister Sportu kieruje działem administracji rządowej —
kultura fizyczna i sport, na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 31 paśdziernika 2005 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Sportu (Dz. U. Nr 220, poz. 1895).
3. 3) pisemną zgodę rodziców lub opiekunów prawnych na uprawianie żeglarstwa, je żeli osoba nie ukończyła 18 roku życia;
4. (wycięto wymaganie przedstawiania zaświadczenia lekarskiego jako niepotrzebne).
§ 3. Do uprawiania żeglarstwa w stopniu:
1. 1) żeglarza jachtowego — jest uprawniona osoba, która:
1. a) ukończyła 13 rok życia, [poprawiono na 13 lat, co odpowiada uzyskaniu ograniczonej zdolności do czynności prawnych – wiek 12 lat nie ma zbytnio uzasadnienia]
2. [wycięto wymaganie ukończenia szkolenia]
3. c) zdała egzamin na stopień żeglarza jachtowego;
4. [ DODAĆ ZAKRES UPRAWNIEŃ: żeglarz jachtowy jest uprawniony do uprawiania żeglarstwa na wodach śródlądowych]
2. 2) sternika jachtowego — jest uprawniona osoba, która:
1. a) ukończyła 18 rok życia,
2. b) [wycięto wymaganie ukończenia szkolenia]
3. c) odbyła co najmniej dwa rejsy pełnomorskie w czasie co najmniej 200 godzin żeglugi, [dodać – w tym co najmniej jeden po wodach pływowych],
4. d) zdała egzamin na stopień sternika jachtowego;
5. [ DODAĆ ZAKRES UPRAWNIEŃ: STERNIK jachtowy jest uprawniony do uprawiania żeglarstwa na wodach śródlądowych I morskich]
[wycięto przepisy dotyczące jachtowego sternika morskiego i kapitana jachtowego]
§ 4. Do uprawiania żeglarstwa motorowego w stopniu:
1) sternika motorowodnego — jest uprawniona osoba, która:
1. a) ukończyła 13 rok życia, [poprawiono na 13 lat, jak wyżej]
1. [ DODAĆ ZAKRES UPRAWNIEŃ: sternik motorowodny jest uprawniony do uprawiania żeglarstwa na wodach śródlądowych]
[wycięto wymaganie ukończenia szkolenia]
b) zdała egzamin na stopień sternika motorowodnego;
2) morskiego sternika motorowodnego — jest uprawniona osoba, która:
1. a) ukończyła 18 rok życia,
2. b) odbyła co najmniej dwa rejsy pełnomorskie w czasie co najmniej 200 godzin żeglugi, w tym co najmniej jeden po wodach pływowych [sharmonizowano wymagania z wymaganiami żeglarskimi]
1. [ DODAĆ ZAKRES UPRAWNIEŃ: morski sternik motorowodny jest uprawniony do uprawiania żeglarstwa na wodach śródlądowych]
[wycięto wymaganie ukończenia szkolenia]
3. c) zdała egzamin na stopień morskiego sternika motorowodnego;
[wycięto przepisy dotyczące wyższych stopni motorowodnych, pozostawiono dwa poniższe jako specjalistyczne uprawnienia]
5) motorzysty motorowodnego — jest uprawniona osoba, która:
a) posiada stopień co najmniej sternika motorowodnego,
b) zaliczyła sta ż co najmniej 200 godzin żeglugi przy obsłudze siłowni o mocy co najmniej 73,6 kW,
c) zdała egzamin na stopień motorzysty motorowodnego;
6) mechanika motorowodnego — jest uprawniona osoba, która:
1. a) posiada stopień motorzysty motorowodnego,
2. b) zaliczyła sta ż co najmniej 400 godzin żeglugi przy obsłudze siłowni o mocy co najmniej 147,2 kW, w tym co najmniej 100 godzin żeglugi przy obsłudze siłowni o mocy większej ni ż 441 kW.
Dziennik Ustaw Nr 105 — 5251 — Poz. 712
§ 5. 1. Do uprawiania żeglarstwa motorowego przy holowaniu narciarza wodnego lub statków powietrznych jest uprawniona osoba, która:
1. 1) ukończyła 18 rok życia;
[wycięto wymaganie ukończenia szkolenia]
2. 2) posiada co najmniej stopień sternika motorowodnego;
3. 3) zdała egzamin sprawdzający [wycięto wymaganie ukończenia szkolenia].
2. Posiadanie kwalifikacji niezbędnych do uprawiania żeglarstwa motorowodnego przy holowaniu narciarza wodnego lub statków powietrznych potwierdza dokument, zwany dalej „licencją”.
3. Wzór licencji jest określony w załączniku nr 2 do rozporządzenia.
4. Ewidencję wydanych licencji prowadzi właściwy polski związek sportowy.
5. Osoba ubiegająca się o wydanie licencji składa następujące dokumenty:
1. 1) wniosek o wydanie licencji;
2. 2) patent potwierdzający posiadanie kwalifikacji do uprawiania żeglarstwa motorowodnego co najmniej w stopniu sternika motorowodnego.
§ 6. 1. Morski sternik motorowodny posiada kwalifikacje do uprawiania żeglarstwa w stopniu sternika jachtowego jeśli posiada patent żeglarza jachtowego.
2. Sternik jachtowy posiadają kwalifikacje do uprawiania żeglarstwa motorowego w stopniu morskiego sternika motorowodnego jeśli posiada patent sternika motorowodnego.
[dostosowano do proponowanych patentów]
3. Osoby posiadające zawodowe uprawnienia do kierowania statkami żeglugi śródlądowej mogą uzyskać bez konieczności [wycięto o szkoleniu] zdania egzaminu patent sternika motorowodnego.
4. Osoby mające uprawnienia do prowadzenia okrętów albo statków w żegludze morskiej uzyskane w Marynarce Wojennej, Straży Granicznej, marynarce handlowej lub rybołówstwie morskim mogą uzyskać bez konieczności [wycięto o szkoleniu] zdania egzaminu patent starszego sternika motorowodnego.
5. Osoby, o których mowa w ust. 3, w zależności od spełnienia wymagań określonych w § 4 pkt 2 lit. b, dotyczących ilości rejsów i czasu żeglugi, mogą uzyskać odpowiednio patent morskiego sternika motorowodnego. [dostosowano do proponowanych patentów]
§ 7. 1. Egzaminy, o których mowa w § 3 pkt 1 lit. c i pkt 2 lit. d, § 4 pkt 1 lit. c, pkt 2 lit. d i pkt 5 lit. c oraz
w § 5 ust. 1 pkt 4, przeprowadza właściwy polski związek sportowy. [dodać? :lub stowarzyszenia uprawnionego przez Min. Sportu – jeśli można wpisać, że opłaty stanowią ich dochód, a nie właściwego związku sportowego – zapewnienie konkurencji I wysokiego poziomu egzaminów]
2. Egzaminy odbywają się w terminach wyznaczonych przez właściwy polski związek sportowy [lub stowarzyszenia uprawnionego przez Min. Sportu – jeśli można wpisać, że opłaty stanowią ich dochód, a nie właściwego związku sportowego – zapewnienie konkurencji I wysokiego poziomu egzaminów] [lub stowarzyszenia uprawnionego przez Min. Sportu – jeśli można wpisać, że opłaty stanowią ich dochód, a nie właściwego związku sportowego – zapewnienie konkurencji I wysokiego poziomu egzaminów]
3. [wycięto o szkoleniu]
4. Egzaminy powinny być przeprowadzone w ciągu jednego lub dwóch dni.
§ 8. 1. Egzamin składa się przed komisją powołaną przez właściwy polski związek sportowy [lub stowarzyszenia uprawnionego przez Min. Sportu – jeśli można wpisać, że opłaty stanowią ich dochód, a nie właściwego związku sportowego – zapewnienie konkurencji I wysokiego poziomu egzaminów]
2. W skład komisji wchodzą: 1) przewodniczący; 2) sekretarz; 3) od dwóch do czterech członków.
3. Przewodniczącego, sekretarza oraz członków komisji powołuje się spośród instruktorów właściwego polskiego związku sportowego [lub stowarzyszenia uprawnionego przez Min. Sportu – jeśli można wpisać, że opłaty stanowią ich dochód, a nie właściwego związku sportowego – zapewnienie konkurencji I wysokiego poziomu egzaminów]
§ 9. 1. Zadania i pytania egzaminacyjne przygotowuje komisja egzaminacyjna.
2. Zestawy zadań i pytań egzaminacyjnych zatwierdza przewodniczący komisji egzaminacyjnej, opatrując każdy z nich datą, podpisem i pieczątką imienną.
3. Zadania i pytania egzaminacyjne są przygotowywane, przechowywane i przekazywane w warunkach uniemożliwiających ich nieuprawnione ujawnienie.
§ 10. Warunkiem przystąpienia do egzaminu jest:
1) spełnienie warunków niezbędnych do uprawiania żeglarstwa w stopniu objętym egzaminem;
2) przedstawienie dowodu wpłaty opłaty egzaminacyjnej.
§ 11. Egzamin obejmuje sprawdzian:
1) umiejętności praktycznych, polegających na osobistym wykazaniu się posiadanymi umiejętnościami prowadzenia statku;
2) wiedzy teoretycznej.
§ 12. 1. Warunkiem zdania egzaminu jest zaliczenie z oceną pozytywną sprawdzianu z umiejętności praktycznych i sprawdzianu wiedzy teoretycznej.
2. Oceną pozytywną jest ocena od 3 do 5 (dostateczna, dobra, bardzo dobra), oceną negatywną jest ocena 2 (niedostateczna).
§ 13. 1. Z przeprowadzonego egzaminu sporządza się protokół, który podpisują wszystkie osoby wchodzące w skład komisji egzaminacyjnej.
2. Do protokołu wpisuje się wyniki sprawdzianów egzaminu.
§ 14. 1. W przypadku niezaliczenia sprawdzianu umiejętności praktycznych lub sprawdzianu wiedzy teoretycznej można ponownie przystąpić do egzaminu [wycięto o szkoleniu]
2. Egzamin jest powtarzany w całości.
[wycięto o jednokrotnym (!) powtarzaniu egzaminu]
§ 15. Wysokości opłat za przeprowadzenie egzaminu na poszczególne rodzaje stopni żeglarskich i motorowodnych oraz egzaminu uprawniającego do holowania narciarza wodnego lub statków powietrznych oraz opłat za czynności związane z wydaniem dokumentu potwierdzającego posiadanie odpowiednich kwalifikacji do uprawiania żeglarstwa: patentu i licencji są określone w załączniku nr 3 do rozporządzenia.
§ 16. 1. Uprawianie żeglarstwa odbywa się z zachowaniem zasad bezpieczeństwa, w tym wymaga używania sprawnego technicznie sprzętu pływającego.
2. Każdy statek powinien być wyposażony w środki bezpieczeństwa, [wycięto o dokumentach rejestracyjnych czy bezpieczeństwa, jako, że nie wszystkie jednostki muszą posiadać takie dokumenty]
3. Podczas żeglugi musi być prowadzona ciągła obserwacja akwenu, a w tym innych jednostek pływających.
§ 17. 1. Za bezpieczeństwo żeglugi jest odpowiedzialny kapitan statku (kierownik statku).
2. Przed wyjściem z portu kapitan statku (kierownik statku) jest obowiązany zapoznać członków załogi z zasadami użytkowania środków bezpieczeństwa będących na wyposażeniu jachtu oraz procedurami alarmowymi.
3. Kapitan statku (kierownik statku) mo że powierzyć członkowi załogi, uwzględniając jego kwalifikacje, wykonanie każdej czynności lub funkcji związanej z żeglugą statku, co nie zwalnia go od odpowiedzialności za bezpieczeństwo żeglugi.
4. Kapitan statku (kierownik statku) dla zapewnienia bezpieczeństwa przy uprawianiu żeglarstwa jest również obowiązany do przedsięwzięcia wszelkich środków wynikających z zasad dobrej praktyki żeglarskiej.
§ 18. 1. [zaleca się, aby] osoba nieumiejąca pływać przebywająca na pokładzie statku miała założoną kamizelkę ratunkową.
2. [zaleca się, aby] Osoba przebywająca podczas rejsu na pokładzie statku w nocy lub pracująca na maszcie miała założone szelki bezpieczeństwa.
3. [zaleca się, aby] Podczas żeglowania na morzu, w trudnych warunkach pogodowych osoba przebywająca na pokładzie statku miała założone szelki bezpieczeństwa i kamizelkę ratunkową.
4. O założeniu środków asekuracyjnych, kamizelek ratunkowych lub szelek bezpieczeństwa przez członków załogi[wycięto 'umiejących pływać'] decyduje kapitan statku (kierownik statku). [zmodyfikowano, formułując zalecenia, a nie nakazy, nie zawsze odpowiednie]
§ 19. 1. Na statku holującym inny obiekt pływający lub statek powietrzny musi być obecny obserwator siedzący tyłem do kierunku płynięcia statku.
2. Osoba holowana powinna mieć założony środek asekuracyjny lub kamizelkę ratunkową.
§ 20. 1. Osoby, które nie ukończyły 16 roku życia, mogą realizować swoje uprawnienia żeglarskie wynikające z posiadania stopnia żeglarza jachtowego lub sternika motorowodnego pod nadzorem.
2. Za prowadzenie jachtów pod nadzorem uwa ża się żeglugę w porze dziennej na akwenie, na którym prowadzona jest ciągła obserwacja, przy zapewnieniu możliwości podjęcia na tym akwenie natychmiastowej akcji ratowniczej z wykorzystaniem łodzi ratunkowej oraz odpowiedniego sprzętu ratunkowego i wyposa- żenia technicznego.
3. Osoba prowadząca nadzór musi być pełnoletnia [wycięto wymóg posiadania patentu]
§ 21. 1. Za bezpieczeństwo w zorganizowanych formach szkolenia żeglarskiego oraz motorowodnego jest odpowiedzialny kierownik wyszkolenia żeglarskiego lub kierownik wyszkolenia motorowodnego.
2. W przypadku żeglarskiego treningu sportowego za bezpieczeństwo odpowiedzialna jest osoba posiadająca uprawnienia instruktora sportu lub trenera żeglarstwa, a w przypadku motorowodnego treningu sportowego — instruktora sportu w dziedzinie motorowodnej lub trenera motorowodnego.
§ 22. 1. Patenty i licencje wydane na podstawie dotychczasowych przepisów zachowują ważność w zakresie przyznanych tymi przepisami uprawnień.
2. Patenty i licencje wydane na podstawie dotychczasowych przepisów mogą być wymienione bez konieczności odbycia szkolenia i zdania egzaminu na patenty i licencje określone w rozporządzeniu [przy czym
ñ patent żeglarza jachtowego oraz sternika motorowodnego wymieniany jest na nowe patenty żeglarza I sternika motorowodnego,
ñ patenty jachtowego sternika morskiego I kapitana jachtowego oraz morskiego sternika motorowodnego I kapitana motorowodnego na odpowiednio nowy patent sternika jachtowego lub nowy patent morskiego sternika motorowodnego.
ñ Patent sternika jachtowego oraz starszego sternika motorowodnego można wymienić odpowiednio na nowy patent sternika jachtowego lub morskiego sternika motorowodnego pod warunkiem odbycia co najmniej jednego rejsu po wodach pływowych w czasie co najmniej 100 godzin po uzyskaniu patentu sternika jachtowego oraz starszego sternika motorowodnego.
§ 23. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.
I mam tylko jeden komentarz:
Wszak do pływania na rzecznym prądzie nie wymagamy specjalnego stazu rzeczno-prądowego. Czym rózni sie prąd pływowy od pradu rzecznego w czasach, gdy nie musimy juz dokonywać skomplikowanych dla niektórych graficznych interpolacji wektórów, bo mamy elektroniczne środki nawigacyjne? Po co więc "staż pływowy" oznaczający tylko utrudnienie dla adeptów?
Zyj wiecznie!
A.
PS. Do samego projektu rozporządzenia się nie ustosunkowuję ,to zbyt powazna sprawa by uczynić topochopnie
Witaj, Jerzy,
Dziękuję za zamieszczenie projektu, mam nadzieję, że da do myślenia.
Natomiast chciałabym się odnieść do komentarza Andrzeja - a propos pływów. Można to uważać za fetysz, za utrudnienie. Ale ja jeszcze pamiętam, jak męczyłam Sławka o pływy i nie wierzyłam, że to takie proste :) Widzę też na każdym rejsie, jak osoby będące pierwszy raz na pływach podchodzą do nich z mieszanką obawy, niepewności i strachu. I jak ufają, że osoba prowadząca jacht wie, co z nimi zrobić :) Z drugiej strony - ja wiem, że to nieskomplikowane, że to nie jest straszne. Że miliony ludzi pływa mając raczej średnie pojęcie o tym (tak, to prawda...). Że krzywdy sobie nie robią. Co najwyżej spóźnią się na kolację po odstaniu kilku godzin na mieliźnie. Andrzej też to wie, dlatego się nie zgadza...
Umieściłam to jednak w propozycji z innych względów. Jak napisałam wcześniej, zależało mi na projekcie będącym kompromisem między różnymi obozami. Nie wydaje mi się, że da się przekonać urzędników do projektu który nie będzie tego zawierał. Z prostej przyczyny - możemy im tłumaczyć, jakie to proste. Ale oponenci uproszczenia tej drabinki będą barwnie opisywać, jakie to straszne i jakie niebezpieczne. I, jak napisałam wyżej - te opowieści trafiają do przekonania tych, którzy nie mają pływowych doświadczeń. Tak więc, mimo, że dodatkowe utrudnienie - jest to chyba jedyny sposób na przekonanie, że żadnego stopnia wyżej nie trzeba.
W idealnym świecie optowałabym za całkowitym bezpatenciem do 24 m - czyli tym, co mam u siebie w domu. Ale nie żyjemy w świecie idealnym i musimy się liczyć z obawami prawodawców, kierunkiem nacisków zwolenników uprawnień na wszystko itd.
PS. czytając notkę już w SSI, znalazłam jeden błąd który się wkradł do niej. Oczywiście, zakres uprawnień morskiego sternika motorowodnego powinien obejmować wody morskie, a nie śródlądowe...
--
Kind regards, Monika Matis
www.seawitch-sailing.co.uk
--
Stopy wody pod kilem
Marek Popiel
http://whale.kompas.net.pl
Drogi Jurku
Przeanalizowałem rozważania Moniki i w obecnej rzeczywistości zgadzam się a Nią.
Mam jednak kilka uwag.
Krzysztof
-----------------------------------------
1. „Patent sternika jachtowego oraz starszego sternika motorowodnego można wymienić odpowiednio na nowy patent sternika jachtowego lub morskiego sternika motorowodnego pod warunkiem odbycia co najmniej jednego rejsu po wodach pływowych w czasie co najmniej 100 godzin po uzyskaniu patentu sternika jachtowego oraz starszego sternika motorowodnego.”
Myślę iż nie jest tu potrzebny wymóg iż po uzyskaniu stopnia, znam sporo osób , które pływały po morzu przed uzyskaniem stopnia sternika jachtowego czy starszego sternika motorowodnego dlatego proponuję skreślenie „po uzyskaniu patentu sternika jachtowego oraz starszego sternika motorowodnego”
2. „3. Osoby posiadające zawodowe uprawnienia do kierowania statkami żeglugi śródlądowej mogą uzyskać bez konieczności [wycięto o szkoleniu] zdania egzaminu patent sternika motorowodnego.
4. Osoby mające uprawnienia do prowadzenia okrętów albo statków w żegludze morskiej uzyskane w Marynarce Wojennej, Straży Granicznej, marynarce handlowej lub rybołówstwie morskim mogą uzyskać bez konieczności [wycięto o szkoleniu] zdania egzaminu patent starszego sternika motorowodnego.”
To moim zdaniem jest za duże ułatwienie (jako mający również uprawnienia zawodowe w żegludze śródlądowej - stermotorzysty żeglugi śródlądowej) jestem pewny iż osoba która zdawała egzamin na statku z wbudowanym silnikiem i sterem zawiasowym, będzie miała poważne trudności z łodzią ślizgową, która po wygaszeniu silnika traci sterowność (miałem w tym zakresie pewne doświadczenie z kolegą, który dostał kapitana motorowodnego bez egzaminu drogą weryfikacji z kapitana jachtowego, i już go mając poprosił mnie o nauczenie manewrowania motorówką z silnikiem przyczepnym) dlatego takie osoby bym zwolnił jedynie z egzaminów teoretycznych, pozostawiając im egzamin z manewrowania łodzią ślizgową, sterowaną silnikiem. Podobną weryfikację proponowałbym przy uzyskaniu przez nich odpowiednich uprawnień żeglarskich i (jako drugą możliwość) przy weryfikowaniu patentów żeglarskich na motorowodne i motorowodnych na żeglarskie.
3. 5) motorzysty motorowodnego — jest uprawniona osoba, która:
a) posiada stopień co najmniej sternika motorowodnego,
b) zaliczyła sta ż co najmniej 200 godzin żeglugi przy obsłudze siłowni o mocy co najmniej 73,6 kW,
c) zdała egzamin na stopień motorzysty motorowodnego;
6) mechanika motorowodnego — jest uprawniona osoba, która:
1. a) posiada stopień motorzysty motorowodnego,
2. b) zaliczyła sta ż co najmniej 400 godzin żeglugi przy obsłudze siłowni o mocy co najmniej 147,2 kW, w tym co najmniej 100 godzin żeglugi przy obsłudze siłowni o mocy większej ni ż 441 kW.
Dziennik Ustaw Nr 105 — 5251 — Poz. 712
Te patenty moim zdaniem są nikomu nie potrzebne, 147,2 kW posiada już większość skuterów wodnych trudno wymagać od prowadzącego skuter legitymowania się aż dwoma patentami. Stopnie te powstały na zapotrzebowanie na mechaników i motorzystów na takie „jachty” jak Zawisza Czarny, Henryk Rutkowski czy Generał Zaruski, stanowiąc konkurencję na te stanowiska dla mechaników zawodowych. Myślę ze nie ma już jachtów do 15m długości na których mechanik chodzi z oliwiarką po siłowni.
Krzysztof