JEST SZANSA, ŻE PRZESTANĄ PRZEZYWAĆ NAS SPORTOWCAMI
Jesteśmy winni kapitanowi Andrzejowi Remiszewskiemu kolację w dobrej restauracji. To stary harcerz i na serio, do serca przyjął hasło "Czuwaj!".
Przyszła ustawa o sporcie nie zawiera w ogóle przepisów dotyczących turystyki i rekreacji. Jeśli zostanie uchwalona, to parlament zdecyduje się wreszcie przestac nazywać żeglarstwo (za wyjątkiem zawodniczego) - sportem.
Wszystkie sprawy dotyczące zwykłych żeglarzy projekt przenosi do ustaw o żegludze śródlądowej, bezpieczeństwie morskim i kodeksu morskiego. To postęp.
Gorzej, że w tych ustawach usiłuje się pozostawić potworki legislacyjne stanowiące relikt minionych czasów. A do tego panuje bałagan: proponowany art. 66 nie zgadza się z niedawno opublikowanymi założeniami do ustawy o bezpieczeństwie morskim - widac, że Pani MInister Wypych Namiotko i w tej sprawie jest większą przeciwniczką monopolu od posłów.
No i sławetny art. 53a może nam panować miłościwie jeszcze dwa lata. Chyba że... Ministerstwu Infrastruktury powiodą się prace nad ustawą o bezpieczeństwie.
Musicie tego pilnować !
Kamizelki i żyjcie wiecznie!
d'J
______________________________________
Witaj Don Jorge!
Na stronie sejmowej opublikowano projekt ustawy o sporcie, który wyszedł z komisji sejmowej. Zrobiłem wyciąg zapisów, które mogą nas interesować. Warto zwrócić szczególną uwagę na art. 66, 67, 69 i 89 jako regulujące ważne dla żeglarstwa kwestie.
Żyj wiecznie!
---
Andrzej Colonel Remiszewski
____________________________________________________________________________________________
USTAWA
z dnia .......... 2010 r.
o sporcie
(stan projektu z 8 kwietnia 2010 po sejmowej portu)
Rozdział 1
Przepisy ogólne
Art. 1.
Ustawa określa zasady uprawiania i organizowania sportu.
Art. 2.
1. Sportem są wszelkie formy aktywności fizycznej, które przez uczestnictwo doraźne lub zorganizowane wpływają na wypracowanie lub poprawienie kondycji fizycznej i psychicznej, rozwój stosunków społecznych lub osiągnięcie wyników sportowych na wszelkich poziomach.
2. Sport wraz z wychowaniem fizycznym i rehabilitacją ruchową składają się na kulturę fizyczną.
Art. 39.
3. Zapewnienie bezpieczeństwa osób pływających, kąpiących się w wyznaczonych do tego miejscach oraz uprawiających sporty wodne należy do osób prawnych i osób fizycznych prowadzących nad wodą działalność w tym zakresie oraz do organów administracji rządowej i właściwych terytorialnie gmin.
4. Realizacja obowiązku, o którym mowa w ust. 3, polega w szczególności na:
1) oznakowaniu i zabezpieczeniu terenów, obiektów i urządzeń służących do pływania, kąpania się i uprawniania sportów wodnych;
2) zapewnieniu podmiotom, o których mowa w art. 40 ust. 2, warunków do organizowania pomocy oraz ratowania osób, które uległy wypadkowi lub są narażone na niebezpieczeństwo utraty życia lub zdrowia na wodach;
3) informowaniu i ostrzeganiu o warunkach pogodowych mogących powodować zagrożenie dla zdrowia i życia osób;
4) prowadzeniu działalności profilaktycznej i edukacyjnej dotyczącej bezpieczeństwa na wodzie.
5. Minister właściwy do spraw wewnętrznych w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw turystyki oraz ministrem właściwym do spraw gospodarki morskiej i ministrem właściwym do spraw transportu określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy sposób realizacji obowiązków, o których mowa w ust. 1 i 3, sposób zagospodarowania, udostępniania, oznakowania, zabezpieczania i korzystania z terenów służących do uprawiania sportu w górach i na wodach, warunki do organizowania pomocy osobom, które uległy wypadkowi lub są narażone na niebezpieczeństwo utraty życia lub zdrowia w górach i na wodach, a także wzory znaków nakazu, zakazu i informacyjnych, mając na uwadze konieczność zapewnienia odpowiedniego poziomu bezpieczeństwa i możliwości sprawnego udzielania pomocy osobom, które uległy wypadkom lub są narażone na niebezpieczeństwo utraty życia lub zdrowia w górach i na wodach.
Art. 40.
2. Do organizowania pomocy oraz ratowania osób, które uległy wypadkowi lub są narażone na niebezpieczeństwo utraty życia lub zdrowia na wodach, jest uprawnione w szczególności Wodne Ochotnicze Pogotowie Ratunkowe – specjalistyczne stowarzyszenie o zasięgu ogólnokrajowym, w zakresie określonym w statucie tej organizacji.
3. Organizacje, o których mowa w ust. 1 i 2, współdziałają w realizacji swoich zadań z organami administracji rządowej i organami jednostek samorządu terytorialnego oraz osobami prawnymi, jednostkami organizacyjnymi nieposiadającymi osobowości prawnej i osobami fizycznymi, prowadzącymi działalność w zakresie kultury fizycznej lub turystyki.
4. Minister właściwy do spraw wewnętrznych w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy zakres obowiązków i uprawnień specjalistycznych organizacji ratowniczych, warunki ich wykonywania przez inne organizacje ratownicze, a także rodzaj i wysokość świadczeń przysługujących ratownikom górskim i wodnym w związku z udziałem w akcji ratowniczej. Rozporządzenie powinno określać szczegółowe zadania w zakresie organizowania pomocy oraz ratowania osób, podejmowane przez poszczególne organizacje ratownicze, a także przewidywać świadczenia finansowe i rzeczowe z uwzględnieniem czasu trwania i stopnia niebezpieczeństwa wyprawy ratunkowej.
Rozdział 11
Zmiany w przepisach obowiązujących
Art. 66.
W ustawie z dnia 9 listopada 2000 r. o bezpieczeństwie morskim (Dz. U. z 2006 r. Nr 99, poz. 693, z późn. zm.) w art. 7 ust. 4 otrzymuje brzmienie:
„4. Minister właściwy do spraw gospodarki morskiej może powierzyć, w drodze rozporządzenia, niektóre zadania organu inspekcyjnego w stosunku do statków sportowych o długości kadłuba do 24 m, polskiemu związkowi sportowemu, o którym mowa w ustawie z dnia … 2010 r. o sporcie (Dz. U. Nr …, poz. …), kierując się względami uproszczenia procedur i specjalistycznym charakterem zadań realizowanych przez polskie związki sportowe.”.
Art. 67.
W ustawie z dnia 21 grudnia 2000 r. o żegludze śródlądowej (Dz. U. z 2006 r. Nr 123, poz. 857, z późn. zm.) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 1 ust. 3 otrzymuje brzmienie:
„3. Przepisy ustawy stosuje się także do statków służących do przewozów międzybrzegowych, zarobkowego przewozu osób lub ładunków, uprawiania sportu lub rekreacji, zarobkowego połowu ryb, wykonywania robót technicznych lub eksploatacji złóż kruszywa na innych wodach śródlądowych niż określone w ust. 1.”;
2) w art. 19 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
„2. Rejestr statków używanych wyłącznie do uprawiania sportu lub rekreacji prowadzi właściwy polski związek sportowy, o którym mowa w ustawie z dnia … 2010 r. o sporcie (Dz. U. Nr …, poz. …).”;
3) art. 24a otrzymuje brzmienie:
„Art. 24a. Minister właściwy do spraw transportu w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw kultury fizycznej określi, w drodze rozporządzenia, tryb rejestracji statków używanych wyłącznie do uprawiania sportu lub rekreacji, wzory ksiąg rejestrowych i dokumentów rejestracyjnych, mając na uwadze potrzebę zapewnienia bezpieczeństwa żeglugi.”;
4) po art. 37 dodaje się art. 37a w brzmieniu:
„Art. 37a. 1. Prowadzenie statków przeznaczonych do uprawiania sportu lub rekreacji, zwane dalej „uprawianiem turystyki wodnej”, wymaga:
1) posiadania odpowiedniej wiedzy i umiejętności z zakresu żeglarstwa;
2) przestrzegania zasad bezpieczeństwa przy uprawianiu turystyki wodnej.
2. Przepisy ust. 1 dotyczy statków przeznaczonych do uprawiania sportu lub rekreacji:
1) o napędzie żaglowym (jachtów żaglowych), które mogą być wyposażone w pomocniczy napęd mechaniczny;
2) o napędzie mechanicznym (jachtów motorowych), w tym także skuterów wodnych, łodzi pneumatycznych i poduszkowców;
3) o napędzie innym niż żaglowy lub mechaniczny.
3. Uprawianie turystyki wodnej na jachtach żaglowych o długości kadłuba powyżej 7,5 m lub motorowych o mocy silnika powyżej 10 kW wymaga posiadania dokumentu kwalifikacyjnego wydanego przez właściwy polski związek sportowy.
4. Nie wymaga posiadania dokumentu kwalifikacyjnego uprawianie turystyki wodnej na jachtach motorowych o mocy silnika do 75 kW i o długości kadłuba do 13 m, których prędkość maksymalna ograniczona jest konstrukcyjnie do 15 km/h. W przypadku jachtów przeznaczonych do najmu, uprawianie turystyki wodnej wymaga odbycia przez prowadzącego jacht szkolenia z zakresu bezpieczeństwa na wodzie. Wymóg ten nie dotyczy osób posiadających kwalifikacje z zakresu żeglugi morskiej lub śródlądowej określone w przepisach wydawanych na podstawie ust. 5.
5. Minister właściwy do spraw transportu określi, w drodze rozporządzenia, sposób i tryb przeprowadzania szkolenia, o którym mowa w ust. 4, wzór dokumentu potwierdzającego odbycie szkolenia oraz wykaz kwalifikacji z zakresu żeglugi morskiej lub śródlądowej, których posiadanie zwalnia z obowiązku odbycia szkolenia, biorąc pod uwagę potrzebę zapewnienia bezpieczeństwa żeglugi.
6. Osoba, która uzyskała uprawnienia do uprawiania turystyki wodnej w innym państwie, może uprawiać turystykę wodną na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w zakresie posiadanych uprawnień potwierdzonych stosownym dokumentem.
7. Dokument, o którym mowa w ust. 3, określający uprawnienia do prowadzenia określonej wielkości jachtów żaglowych albo motorowych na określonych wodach wydaje właściwy polski związek sportowy osobom posiadającym odpowiednią wiedzę i umiejętności z zakresu żeglarstwa oraz spełniającym inne wymagania określone w przepisach wydanych na podstawie ust. 14.
8. Jeżeli do uzyskania dokumentu, o którym mowa w ust. 3, niezbędne jest zdanie egzaminu potwierdzającego posiadanie odpowiedniej wiedzy i umiejętności z zakresu żeglarstwa, egzamin ten przeprowadza właściwy polski związek sportowy.
9. Za przeprowadzenie egzaminu, o którym mowa w ust. 8, oraz za czynności związane z wydaniem dokumentu, o którym mowa w ust. 3, pobiera się opłatę, która stanowi dochód właściwego polskiego związku sportowego.
10. Wysokość opłat, o których mowa w ust. 9, nie może być wyższa niż:
1) 500 zł – za przeprowadzenie egzaminu, o którym mowa w ust. 8,
2) 50 zł – za wydanie dokumentu, o którym mowa w ust. 3 – przy czym opłaty dla uczniów i studentów w wieku do 26 lat podlegają obniżeniu o 50%.
11. Właściwy polski związek sportowy prowadzi ewidencję wydanych dokumentów, o których mowa w ust. 3, oraz gromadzi dokumentację będącą podstawą do wydania tych dokumentów.
12. Szkolenia w zakresie uprawiania turystyki wodnej prowadzą instruktorzy organizacji żeglarskich według systemu szkolenia danej organizacji, zatwierdzonego przez ministra właściwego do spraw kultury fizycznej. System szkolenia powinien uwzględniać zakres wiedzy i umiejętności niezbędnych do uzyskania uprawnień określonych w przepisach wydanych na podstawie ust. 14.
13. Minister właściwy do spraw transportu określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki zachowania bezpieczeństwa przy uprawianiu turystyki wodnej, biorąc pod uwagę potrzebę zapewnienia bezpieczeństwa żeglugi.
14. Minister właściwy do spraw kultury fizycznej określi, w drodze rozporządzenia:
1) wymagania niezbędne do uzyskania dokumentów potwierdzających posiadanie uprawnień, w szczególności dotyczące wiedzy i umiejętności z zakresu żeglarstwa, oraz odpowiadający im zakres uprawnień do prowadzenia jachtów żaglowych albo motorowych,
2) sposób i tryb przeprowadzania egzaminu, o którym mowa w ust. 8,
3) wzory dokumentów potwierdzających posiadanie uprawnień – biorąc pod uwagę bezpieczeństwo żeglugi;
4) wysokość opłat za przeprowadzenie egzaminu, o którym mowa w ust. 8, oraz za czynności związane z wydaniem dokumentu, o którym mowa w ust. 3, biorąc pod uwagę zakres uprawnień uzyskiwanych po zdaniu egzaminu, koszty poniesione przez właściwy polski związek sportowy oraz warunki wskazane w ust. 10.”.
Art. 69.
W ustawie z dnia 18 września 2001 r. – Kodeks morski (Dz. U. z 2009 r. Nr 217, poz. 1689) w art. 23 § 3 otrzymuje brzmienie:
„§ 3. Statek morski stanowiący polską własność, używany wyłącznie do celów sportowych lub rekreacyjnych, o długości kadłuba do 24 m, podlega obowiązkowi wpisu do polskiego rejestru jachtów prowadzonego przez polski związek sportowy, o którym mowa w ustawie z dnia … 2010 r. o sporcie (Dz. U. Nr …, poz. …).”.
Rozdział 12
Przepisy przejściowe i końcowe
Art. 82.
1. Polskie związki sportowe oraz podmioty o statusie polskiego związku sportowego stają się polskimi związkami sportowymi w rozumieniu niniejszej ustawy.
2. Polskie związki sportowe, o których mowa w ust. 1, a także osoby prawne będące ich członkami dostosują swoją działalność, w szczególności obowiązujące w nich statuty oraz regulaminy, do wymagań niniejszej ustawy w terminie 2 lat od dnia wejścia w życie tej ustawy.
Art. 89.
1. Dotychczasowe przepisy wykonawcze wydane na podstawie:
12) art. 53a ust. 11 ustawy, o której mowa w art. 91 pkt 1, zachowują moc do dnia wejścia w życie przepisów wykonawczych wydanych na podstawie art. 37a ust. 13 i 14 ustawy, o której mowa w art. 67, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą,
Wysoki Sejm uchwalić raczy załączony projekt ustawy. Komisja – zgodnie z art.43 ust.3 regulaminu Sejmu-przedstawia, na żądanie wnioskodawców, następujące wnioski mniejszości: tu 15 wniosków posła Wontora, żaden nie dotyczy nas.
z dnia .......... 2010 r.
o sporcie
(stan projektu z 8 kwietnia 2010 po sejmowej portu)
Rozdział 1
Przepisy ogólne
Art. 1.
Ustawa określa zasady uprawiania i organizowania sportu.
Art. 2.
1. Sportem są wszelkie formy aktywności fizycznej, które przez uczestnictwo doraźne lub zorganizowane wpływają na wypracowanie lub poprawienie kondycji fizycznej i psychicznej, rozwój stosunków społecznych lub osiągnięcie wyników sportowych na wszelkich poziomach.
2. Sport wraz z wychowaniem fizycznym i rehabilitacją ruchową składają się na kulturę fizyczną.
Art. 39.
3. Zapewnienie bezpieczeństwa osób pływających, kąpiących się w wyznaczonych do tego miejscach oraz uprawiających sporty wodne należy do osób prawnych i osób fizycznych prowadzących nad wodą działalność w tym zakresie oraz do organów administracji rządowej i właściwych terytorialnie gmin.
4. Realizacja obowiązku, o którym mowa w ust. 3, polega w szczególności na:
1) oznakowaniu i zabezpieczeniu terenów, obiektów i urządzeń służących do pływania, kąpania się i uprawniania sportów wodnych;
2) zapewnieniu podmiotom, o których mowa w art. 40 ust. 2, warunków do organizowania pomocy oraz ratowania osób, które uległy wypadkowi lub są narażone na niebezpieczeństwo utraty życia lub zdrowia na wodach;
3) informowaniu i ostrzeganiu o warunkach pogodowych mogących powodować zagrożenie dla zdrowia i życia osób;
4) prowadzeniu działalności profilaktycznej i edukacyjnej dotyczącej bezpieczeństwa na wodzie.
5. Minister właściwy do spraw wewnętrznych w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw turystyki oraz ministrem właściwym do spraw gospodarki morskiej i ministrem właściwym do spraw transportu określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy sposób realizacji obowiązków, o których mowa w ust. 1 i 3, sposób zagospodarowania, udostępniania, oznakowania, zabezpieczania i korzystania z terenów służących do uprawiania sportu w górach i na wodach, warunki do organizowania pomocy osobom, które uległy wypadkowi lub są narażone na niebezpieczeństwo utraty życia lub zdrowia w górach i na wodach, a także wzory znaków nakazu, zakazu i informacyjnych, mając na uwadze konieczność zapewnienia odpowiedniego poziomu bezpieczeństwa i możliwości sprawnego udzielania pomocy osobom, które uległy wypadkom lub są narażone na niebezpieczeństwo utraty życia lub zdrowia w górach i na wodach.
Art. 40.
2. Do organizowania pomocy oraz ratowania osób, które uległy wypadkowi lub są narażone na niebezpieczeństwo utraty życia lub zdrowia na wodach, jest uprawnione w szczególności Wodne Ochotnicze Pogotowie Ratunkowe – specjalistyczne stowarzyszenie o zasięgu ogólnokrajowym, w zakresie określonym w statucie tej organizacji.
3. Organizacje, o których mowa w ust. 1 i 2, współdziałają w realizacji swoich zadań z organami administracji rządowej i organami jednostek samorządu terytorialnego oraz osobami prawnymi, jednostkami organizacyjnymi nieposiadającymi osobowości prawnej i osobami fizycznymi, prowadzącymi działalność w zakresie kultury fizycznej lub turystyki.
4. Minister właściwy do spraw wewnętrznych w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy zakres obowiązków i uprawnień specjalistycznych organizacji ratowniczych, warunki ich wykonywania przez inne organizacje ratownicze, a także rodzaj i wysokość świadczeń przysługujących ratownikom górskim i wodnym w związku z udziałem w akcji ratowniczej. Rozporządzenie powinno określać szczegółowe zadania w zakresie organizowania pomocy oraz ratowania osób, podejmowane przez poszczególne organizacje ratownicze, a także przewidywać świadczenia finansowe i rzeczowe z uwzględnieniem czasu trwania i stopnia niebezpieczeństwa wyprawy ratunkowej.
Rozdział 11
Zmiany w przepisach obowiązujących
Art. 66.
W ustawie z dnia 9 listopada 2000 r. o bezpieczeństwie morskim (Dz. U. z 2006 r. Nr 99, poz. 693, z późn. zm.) w art. 7 ust. 4 otrzymuje brzmienie:
„4. Minister właściwy do spraw gospodarki morskiej może powierzyć, w drodze rozporządzenia, niektóre zadania organu inspekcyjnego w stosunku do statków sportowych o długości kadłuba do 24 m, polskiemu związkowi sportowemu, o którym mowa w ustawie z dnia … 2010 r. o sporcie (Dz. U. Nr …, poz. …), kierując się względami uproszczenia procedur i specjalistycznym charakterem zadań realizowanych przez polskie związki sportowe.”.
Art. 67.
W ustawie z dnia 21 grudnia 2000 r. o żegludze śródlądowej (Dz. U. z 2006 r. Nr 123, poz. 857, z późn. zm.) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 1 ust. 3 otrzymuje brzmienie:
„3. Przepisy ustawy stosuje się także do statków służących do przewozów międzybrzegowych, zarobkowego przewozu osób lub ładunków, uprawiania sportu lub rekreacji, zarobkowego połowu ryb, wykonywania robót technicznych lub eksploatacji złóż kruszywa na innych wodach śródlądowych niż określone w ust. 1.”;
2) w art. 19 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
„2. Rejestr statków używanych wyłącznie do uprawiania sportu lub rekreacji prowadzi właściwy polski związek sportowy, o którym mowa w ustawie z dnia … 2010 r. o sporcie (Dz. U. Nr …, poz. …).”;
3) art. 24a otrzymuje brzmienie:
„Art. 24a. Minister właściwy do spraw transportu w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw kultury fizycznej określi, w drodze rozporządzenia, tryb rejestracji statków używanych wyłącznie do uprawiania sportu lub rekreacji, wzory ksiąg rejestrowych i dokumentów rejestracyjnych, mając na uwadze potrzebę zapewnienia bezpieczeństwa żeglugi.”;
4) po art. 37 dodaje się art. 37a w brzmieniu:
„Art. 37a. 1. Prowadzenie statków przeznaczonych do uprawiania sportu lub rekreacji, zwane dalej „uprawianiem turystyki wodnej”, wymaga:
1) posiadania odpowiedniej wiedzy i umiejętności z zakresu żeglarstwa;
2) przestrzegania zasad bezpieczeństwa przy uprawianiu turystyki wodnej.
2. Przepisy ust. 1 dotyczy statków przeznaczonych do uprawiania sportu lub rekreacji:
1) o napędzie żaglowym (jachtów żaglowych), które mogą być wyposażone w pomocniczy napęd mechaniczny;
2) o napędzie mechanicznym (jachtów motorowych), w tym także skuterów wodnych, łodzi pneumatycznych i poduszkowców;
3) o napędzie innym niż żaglowy lub mechaniczny.
3. Uprawianie turystyki wodnej na jachtach żaglowych o długości kadłuba powyżej 7,5 m lub motorowych o mocy silnika powyżej 10 kW wymaga posiadania dokumentu kwalifikacyjnego wydanego przez właściwy polski związek sportowy.
4. Nie wymaga posiadania dokumentu kwalifikacyjnego uprawianie turystyki wodnej na jachtach motorowych o mocy silnika do 75 kW i o długości kadłuba do 13 m, których prędkość maksymalna ograniczona jest konstrukcyjnie do 15 km/h. W przypadku jachtów przeznaczonych do najmu, uprawianie turystyki wodnej wymaga odbycia przez prowadzącego jacht szkolenia z zakresu bezpieczeństwa na wodzie. Wymóg ten nie dotyczy osób posiadających kwalifikacje z zakresu żeglugi morskiej lub śródlądowej określone w przepisach wydawanych na podstawie ust. 5.
5. Minister właściwy do spraw transportu określi, w drodze rozporządzenia, sposób i tryb przeprowadzania szkolenia, o którym mowa w ust. 4, wzór dokumentu potwierdzającego odbycie szkolenia oraz wykaz kwalifikacji z zakresu żeglugi morskiej lub śródlądowej, których posiadanie zwalnia z obowiązku odbycia szkolenia, biorąc pod uwagę potrzebę zapewnienia bezpieczeństwa żeglugi.
6. Osoba, która uzyskała uprawnienia do uprawiania turystyki wodnej w innym państwie, może uprawiać turystykę wodną na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w zakresie posiadanych uprawnień potwierdzonych stosownym dokumentem.
7. Dokument, o którym mowa w ust. 3, określający uprawnienia do prowadzenia określonej wielkości jachtów żaglowych albo motorowych na określonych wodach wydaje właściwy polski związek sportowy osobom posiadającym odpowiednią wiedzę i umiejętności z zakresu żeglarstwa oraz spełniającym inne wymagania określone w przepisach wydanych na podstawie ust. 14.
8. Jeżeli do uzyskania dokumentu, o którym mowa w ust. 3, niezbędne jest zdanie egzaminu potwierdzającego posiadanie odpowiedniej wiedzy i umiejętności z zakresu żeglarstwa, egzamin ten przeprowadza właściwy polski związek sportowy.
9. Za przeprowadzenie egzaminu, o którym mowa w ust. 8, oraz za czynności związane z wydaniem dokumentu, o którym mowa w ust. 3, pobiera się opłatę, która stanowi dochód właściwego polskiego związku sportowego.
10. Wysokość opłat, o których mowa w ust. 9, nie może być wyższa niż:
1) 500 zł – za przeprowadzenie egzaminu, o którym mowa w ust. 8,
2) 50 zł – za wydanie dokumentu, o którym mowa w ust. 3 – przy czym opłaty dla uczniów i studentów w wieku do 26 lat podlegają obniżeniu o 50%.
11. Właściwy polski związek sportowy prowadzi ewidencję wydanych dokumentów, o których mowa w ust. 3, oraz gromadzi dokumentację będącą podstawą do wydania tych dokumentów.
12. Szkolenia w zakresie uprawiania turystyki wodnej prowadzą instruktorzy organizacji żeglarskich według systemu szkolenia danej organizacji, zatwierdzonego przez ministra właściwego do spraw kultury fizycznej. System szkolenia powinien uwzględniać zakres wiedzy i umiejętności niezbędnych do uzyskania uprawnień określonych w przepisach wydanych na podstawie ust. 14.
13. Minister właściwy do spraw transportu określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki zachowania bezpieczeństwa przy uprawianiu turystyki wodnej, biorąc pod uwagę potrzebę zapewnienia bezpieczeństwa żeglugi.
14. Minister właściwy do spraw kultury fizycznej określi, w drodze rozporządzenia:
1) wymagania niezbędne do uzyskania dokumentów potwierdzających posiadanie uprawnień, w szczególności dotyczące wiedzy i umiejętności z zakresu żeglarstwa, oraz odpowiadający im zakres uprawnień do prowadzenia jachtów żaglowych albo motorowych,
2) sposób i tryb przeprowadzania egzaminu, o którym mowa w ust. 8,
3) wzory dokumentów potwierdzających posiadanie uprawnień – biorąc pod uwagę bezpieczeństwo żeglugi;
4) wysokość opłat za przeprowadzenie egzaminu, o którym mowa w ust. 8, oraz za czynności związane z wydaniem dokumentu, o którym mowa w ust. 3, biorąc pod uwagę zakres uprawnień uzyskiwanych po zdaniu egzaminu, koszty poniesione przez właściwy polski związek sportowy oraz warunki wskazane w ust. 10.”.
Art. 69.
W ustawie z dnia 18 września 2001 r. – Kodeks morski (Dz. U. z 2009 r. Nr 217, poz. 1689) w art. 23 § 3 otrzymuje brzmienie:
„§ 3. Statek morski stanowiący polską własność, używany wyłącznie do celów sportowych lub rekreacyjnych, o długości kadłuba do 24 m, podlega obowiązkowi wpisu do polskiego rejestru jachtów prowadzonego przez polski związek sportowy, o którym mowa w ustawie z dnia … 2010 r. o sporcie (Dz. U. Nr …, poz. …).”.
Rozdział 12
Przepisy przejściowe i końcowe
Art. 82.
1. Polskie związki sportowe oraz podmioty o statusie polskiego związku sportowego stają się polskimi związkami sportowymi w rozumieniu niniejszej ustawy.
2. Polskie związki sportowe, o których mowa w ust. 1, a także osoby prawne będące ich członkami dostosują swoją działalność, w szczególności obowiązujące w nich statuty oraz regulaminy, do wymagań niniejszej ustawy w terminie 2 lat od dnia wejścia w życie tej ustawy.
Art. 89.
1. Dotychczasowe przepisy wykonawcze wydane na podstawie:
12) art. 53a ust. 11 ustawy, o której mowa w art. 91 pkt 1, zachowują moc do dnia wejścia w życie przepisów wykonawczych wydanych na podstawie art. 37a ust. 13 i 14 ustawy, o której mowa w art. 67, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą,
Wysoki Sejm uchwalić raczy załączony projekt ustawy. Komisja – zgodnie z art.43 ust.3 regulaminu Sejmu-przedstawia, na żądanie wnioskodawców, następujące wnioski mniejszości: tu 15 wniosków posła Wontora, żaden nie dotyczy nas.
Diabeł faktycznie jak zwykle tkwi w szczegółach: zastanawia mnie taki przykład:
Art. 67 pkt 6 stanowi, iż:
"Osoba, która uzyskała uprawnienia do uprawiania turystyki wodnej w innym
państwie, może uprawiać turystykę wodną na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej w zakresie posiadanych uprawnień potwierdzonych stosownym
dokumentem."
A jaka będzie wykładnia powyższego prawa w stosunku do osób, które w swoim
macierzystym państwie, z mocy prawa tam obowiązującego, posiadają
uprawnienia do prowadzenia jednostek o określonej długości (np. w Szwecji do
Lc 12 m i Bc 4 m) bez konieczności posiadania jakichkolwiek dokumentów ?
Czy obywatel Królestwa Szwecji winien, jako dokument uprawniający do żeglugi
na terenie RP jednostkami o parametrach w/w, wozić ze sobą tamtejsze,
stosowne dokumenty prawne?
A w jakim języku będzie musiał te dokumenty wozić ? Tłumaczone na jez. polski ?
Ot, takie dywagacje propozycje legislacyjnych przy śniadaniu...
Pzdr
Włodzimierz Ring
"Bury Kocur"
Bury Kocur zadaje pytania:
Można to pociągnąć dalej:
Osoba, która uzyskała uprawnienia do uprawiania turystyki wodnej w innym państwie – czyli niekoniecznie obywatel lub rezydent innego kraju.
... w zakresie posiadanych uprawnień potwierdzonych stosownym dokumentem. – czyli nie ma stosownego dokumentu - nie ma uprawnie w Polsce.
A jaka będzie wykładnia powyższego prawa w stosunku do osób, ...., posiadają uprawnienia do prowadzenia jednostek ... bez konieczności posiadania jakichkolwiek dokumentów ? – Ależ taka osoba nie uzyskała uprawnień ona je posiada przyrodzone, tego nasza ustawa nie przewiduje.
Czy obywatel Królestwa Szwecji winien, jako dokument uprawniający do żeglugi na terenie RP ......., wozić ze sobą tamtejsze, stosowne dokumenty prawne? A w jakim języku będzie musiał te dokumenty wozić ? Tłumaczone na jez. polski ?
I to przez tłumacza przysięgłego!
A mogłoby być tak prosto, wystarczyłoby skreślić cały ustęp 3 Uprawianie turystyki wodnej na jachtach żaglowych o długości kadłuba powyżej 7,5 m lub motorowych o mocy silnika powyżej 10 kW wymaga posiadania dokumentu kwalifikacyjnego wydanego przez właściwy polski związek sportowy. I odpowiednio przeredagować ustępy pozostałe.
Andrzej Colonel Remiszewski
Witaj Jurku
Przeczytałem to kompendium wiedzy na temat legislacji w interesującej nas dziedzinie i nasunęło mi się kilka pytań.
Art. 2.
1. Sportem są wszelkie formy aktywności fizycznej, które przez uczestnictwo doraźne lub zorganizowane wpływają na wypracowanie lub poprawienie kondycji fizycznej i psychicznej, rozwój stosunków społecznych lub osiągnięcie wyników sportowych na wszelkich poziomach.
Czy pobyt w jakuzzi,zdrowy sen i spacer po parku to też sport? Taka definicja pod pojęcie sport może podciągnąć wszystko, czym człowiek się zajmuje. W związku z tym, czy jak rano zrobię parę przysiadów, to jestem już sportowcem?
4. Minister właściwy do spraw gospodarki morskiej może powierzyć, w drodze rozporządzenia, niektóre zadania organu inspekcyjnego w stosunku do statków
sportowych o długości kadłuba do 24 m, polskiemu związkowi sportowemu, o którym mowa w ustawie z dnia … 2010 r. o sporcie (Dz. U. Nr …, poz. …), kierując się
względami uproszczenia procedur i specjalistycznym charakterem zadań realizowanych przez polskie związki sportowe.”.
Czy dobrze rozumiem,że nie dotyczy to statków rekreacyjnych i do uprawiania turystyki.?
3. Uprawianie turystyki wodnej na jachtach żaglowych o długości kadłuba powyżej 7,5 m lub motorowych o mocy silnika powyżej 10 kW wymaga posiadania dokumentu
kwalifikacyjnego wydanego przez właściwy polski związek sportowy.
4. Nie wymaga posiadania dokumentu kwalifikacyjnego uprawianie turystyki wodnej na jachtach motorowych o mocy silnika do 75 kW i o długości kadłuba do 13 m,
których prędkość maksymalna ograniczona jest konstrukcyjnie do 15 km/h. W przypadku jachtów przeznaczonych do najmu, uprawianie turystyki wodnej wymaga
odbycia przez prowadzącego jacht szkolenia z zakresu bezpieczeństwa na wodzie. Wymóg ten nie dotyczy osób posiadających kwalifikacje z zakresu żeglugi
morskiej lub śródlądowej określone w przepisach wydawanych na podstawie ust. 5.
Dlaczego, by pływać jachtem żaglowym o długości 7.5m i w zasadzie nie przekraczającym szybkości 15km/h trzeba mieć uprawnienia,a na jacht motorowy o długości
13m o takiej samej szybkości,nie. Jakie okoliczności uzasadniają powstanie takiego zapisu?
6. Osoba, która uzyskała uprawnienia do uprawiania turystyki wodnej w innym państwie,
może uprawiać turystykę wodną na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
w zakresie posiadanych uprawnień potwierdzonych stosownym dokumentem.
Ten tekst wyraźnie mówi o tym,że posiadacz jakiegokolwiek dokumentu uprawniającego do żeglowania zagranicą,a uzyskanego w jakimkolwiek kraju( w tym też w
Polsce), może żeglować też w Polsce.
A co z tymi osobami,które wiedzą,że wolno im żeglować w krajach, gdzie nie potrzeba żadnych uprawnień? Jaki to stosowny dokument mają przedstawić? Zaświadczenie (oświadczenie),że wolno im żeglować na jachtach np. w UK,Szwecji?
Generalnie w innych krajach(poza nielicznymi wyjątkami) można uzyskać dobrowolne certyfikaty kompetencji,wydawane przez organizacje pozarządowe,ale nie określają one żadnych uprawnień, a jedynie poziom umiejętności .Jak takie dokumenty będą traktowane w Polsce?
8. Jeżeli do uzyskania dokumentu, o którym mowa w ust. 3, niezbędne jest zdanie egzaminu potwierdzającego posiadanie odpowiedniej wiedzy i umiejętności z
zakresu żeglarstwa, egzamin ten przeprowadza właściwy polski związek sportowy.
9. Za przeprowadzenie egzaminu, o którym mowa w ust. 8, oraz za czynności związane z wydaniem dokumentu, o którym mowa w ust. 3, pobiera się opłatę, która
stanowi dochód właściwego polskiego związku sportowego.
Właściwy związek sportowy nie jest organizacją rządową,w związku z tym czy wybrany został do w/w zadania w przetargu .Jeżeli tak,to w jakim i jakie inne podmioty brały w tym udział? Czy powierzenie przynoszących dochód zadań związkowi sportowemu na zasadzie monopolisty, nie jest sprzeczne z ustawami dotyczącymi zamówień publicznych,działań antymonopolowych i działalności gospodarczej?
§ 3. Statek morski stanowiący polską własność, używany wyłącznie do celów sportowych lub rekreacyjnych, o długości kadłuba do 24 m, podlega obowiązkowi wpisu
do polskiego rejestru jachtów prowadzonego przez polski związek sportowy, o którym mowa w ustawie z dnia … 2010 r. o sporcie (Dz. U. Nr …, poz. …).”.
Co to znaczy polska własność? Czy polski obywatel , który przebywał na terenie innego kraju przez określony wymogami prawa czas pozwalający na zarejestrowanie swojego jachtu pod obcą banderą, lub przepisy innego kraju pozwalają obcokrajowcom na rejestrację jachtów, jest bezwzględnie zobligowany do zarejestrowania jachtu w Polsce? Jakie jest uzasadnienie takiego zapisu? Dlaczego powierza się rejestrację statków, które ze sportem nie mają nic wspólnego, związkowi sportowemu?
Mam nadzieję,że posłowie i osoby mające wpływ na tworzenie prawa w Polsce zapoznają się z moimi wątpliwościami. We wszystkich punktach, gdzie wymieniony jest "właściwy związek sportowy", głównie chodzi o działalność dochodową jak egzaminy, wydawanie patentów, rejestracja. Przypadek?
Łączę pozdrowienia
Jerzy Buczak
1. Sportem są wszelkie formy aktywności fizycznej, które przez uczestnictwo doraźne lub zorganizowane wpływają na wypracowanie lub poprawienie kondycji fizycznej i psychicznej, rozwój stosunków społecznych lub osiągnięcie wyników sportowych na wszelkich poziomach.
Czy pobyt w jakuzzi, zdrowy sen i spacer po parku to też sport? Taka definicja pod pojęcie sport może podciągnąć wszystko, czym człowiek się zajmuje. W związku z tym, czy jak rano zrobię parę przysiadów, to jestem już sportowcem?
Mowa moja będzie krótka: to nie dotyczy naszego ogródka, zważ Jurku, że ustawa o sporcie nas już nie dotyczy, za wyjątkiem zmian w innych ustawach i przepisów przejściowych.
4. Minister właściwy do spraw gospodarki morskiej może powierzyć, w drodze rozporządzenia, niektóre zadania organu inspekcyjnego w stosunku do statków sportowych o długości kadłuba do 24 m, polskiemu związkowi sportowemu, o którym mowa w ustawie z dnia … 2010 r. o sporcie (Dz. U. Nr …, poz. …), kierując się względami uproszczenia procedur i specjalistycznym charakterem zadań realizowanych przez polskie związki sportowe.”.
Czy dobrze rozumiem, że nie dotyczy to statków rekreacyjnych i do uprawiania turystyki.?
Źle rozumiesz. Ta kwestia Ministerstwu Sportu i posłom przy tej ustawie do głowy nie przyszła. Ale pisze się nowa ustawa bezpieczeństwie morskim i tam to powinno (!) zostać uporządkowane.
3. Uprawianie turystyki wodnej na jachtach żaglowych o długości kadłuba powyżej 7,5 m lub motorowych o mocy silnika powyżej 10 kW wymaga posiadania dokumentu kwalifikacyjnego wydanego przez właściwy polski związek sportowy.
4. Nie wymaga posiadania dokumentu kwalifikacyjnego uprawianie turystyki wodnej na jachtach motorowych o mocy silnika do 75 kW i o długości kadłuba do 13 m, których prędkość maksymalna ograniczona jest konstrukcyjnie do 15 km/h. …….
Dlaczego, by pływać jachtem żaglowym o długości 7.5m i w zasadzie nie przekraczającym szybkości 15km/h trzeba mieć uprawnienia, a na jacht motorowy o długości 13m o takiej samej szybkości, nie. Jakie okoliczności uzasadniają powstanie takiego zapisu?
Święte słowa! Kulisy są takie, że ust. 3 dotyczy tzw. houseboatów i jest wynikiem silnego lobbingu jednego z naszych przyjaciół. Otwarto szparkę, wstawmy w nią buta…
6. Osoba, która uzyskała uprawnienia do uprawiania turystyki wodnej w innym państwie, może uprawiać turystykę wodną na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w zakresie posiadanych uprawnień potwierdzonych stosownym dokumentem.
A co z tymi osobami, które wiedzą, że wolno im żeglować w krajach, gdzie nie potrzeba żadnych uprawnień? Jaki to stosowny dokument mają przedstawić?
O tym pisano tu już wcześniej, ja też.
8. Jeżeli do uzyskania dokumentu, o którym mowa w ust. 3, niezbędne jest zdanie egzaminu ………., egzamin ten przeprowadza właściwy polski związek sportowy.
9. Za przeprowadzenie egzaminu, … pobiera się opłatę, która stanowi dochód właściwego polskiego związku sportowego.
Właściwy związek sportowy nie jest organizacją rządową, w związku z tym czy wybrany został do w/w zadania w przetargu. Jeżeli tak, to w jakim i jakie inne podmioty brały w tym udział? Czy powierzenie przynoszących dochód zadań związkowi sportowemu na zasadzie monopolisty, nie jest sprzeczne z ustawami dotyczącymi zamówień publicznych, działań antymonopolowych i działalności gospodarczej?
Jest sprzeczne. O tym był cały poprzedni news. Trzeba wesprzeć posła Oświęcimskiego i Panią Minister Wypych-Namiotko, żeby walczyli skutecznie o przyjęcie poprawki demonopolizacyjnej w drugim czytaniu.
§ 3. Statek morski stanowiący polską własność, używany wyłącznie do celów sportowych lub rekreacyjnych, o długości kadłuba do 24 m, podlega obowiązkowi wpisu do polskiego rejestru jachtów prowadzonego przez polski związek sportowy, o którym mowa w ustawie z dnia … 2010 r. o sporcie (Dz. U. Nr …, poz. …).”.
Co to znaczy polska własność? Czy polski obywatel , który przebywał na terenie innego kraju przez określony wymogami prawa czas pozwalający na zarejestrowanie swojego jachtu pod obcą banderą, lub przepisy innego kraju pozwalają obcokrajowcom na rejestrację jachtów, jest bezwzględnie zobligowany do zarejestrowania jachtu w Polsce? Jakie jest uzasadnienie takiego zapisu? Dlaczego powierza się rejestrację statków, które ze sportem nie mają nic wspólnego, związkowi sportowemu?
Uważam, że ten zapis –analogicznie jak podobny zapis Kodeksu Morskiego jest zły, a być może (?) niezgodny z prawem unijnym. Nadchodzi czas, aby i tym się zająć.
Andrzej Colonel Remiszewski
Jerzy,
to chyba trzeba Jurkowi Buczakowi, ale i innym wyjaśnić, bo rodzi niepotrzebne napięcia a urzędnicy jednym dmuchnięciem ataki zgaszą. Narażamy się na śmieszność i traci sprawa
Tak więc kwestionowana przez niego definicja;
„Sportem są wszelkie formy aktywności fizycznej, które przez uczestnictwo doraźne lub zorganizowane wpływają na wypracowanie lub poprawienie kondycji fizycznej i psychicznej, rozwój stosunków społecznych lub osiągnięcie wyników sportowych na wszelkich poziomach.”
jest definicją ustaloną przez Radę Europy i używana przez Komisję Europejską w formułowaniu polityki unijnej w tym obszarze w Białej Księdze Sportu. Następnie przepisana dosłownie do założeń do ustawy o sporcie opracowanych w MSiT. Może brzmi to dziwnie ale taką definicję podaje też Wikipedia.
Batiar
Przeczytałem właśnie komentarz Pana Klimczaka o definicji sportu,
zamieszczony na Twojej stronie i próbowałem znaleźć w Wikipedii definicję sportu w takiej formie jak
zawarta w projekcie ustawy i, jak sugeruje Pan Klimczak, również umieszczona w Wikipedii.
Niestety w Wikipedii jest inaczej:
,, Sport -- według nauki o wychowaniu fizycznym: rozmaite formy
aktywności fizycznej i umysłowej, podejmowane dla przyjemności lub współzawodnictwa. Od "zwykłej
rekreacji" ma go różnić przestrzeganie szeregu reguł obowiązujących w danej dyscyplinie."
W tej definicji sport wyróżnia przestrzeganie reguł obowiązujących w
danej dyscyplinie (SPORTU!)
Chodzi o reguły sportowe. Jak jadę samochodem do pracy to przestrzegam
reguł ruchu drogowego, ale nie mają zastosowania reguły specyficzne dla np. rajdów
samochodowych czy wyścigów ulicznych.
Jak idę do tramwaju to nie mają zastosowania reguły stosowane w chodzie
sportowym i, co za tym idzie, ja ich nie przestrzegam więc nie jestem sportowcem.
Przestrzeganie reguł ruchu jednostek pływających, nie czyni z żeglarzy
sportowców bo nie są to reguły obowiązujące w danej dyscyplinie sportu ale reguły obowiązujące
powszechnie.
W następnej definicji z Wikipedii - sport od rekreacji wyróżnia RYWALIZACJA.
,,Według mniej popularnej, ale bardziej wewnętrznie spójnej definicji,
sport to każda forma aktywności (fizycznej i umysłowej) podejmowanej w celu rywalizacji -
zbiorowej lub indywidualnej, w różnych grach i dyscyplinach, ale też "z samym sobą", np. w alpinizmie
czy sportach ekstremalnych."
Ta definicja wydaje mi się jeszcze bardziej trafna i tu też widać, że żeglarstwo przyjemnościowe
(o ile nie ma formy rywalizacji) nie jest sportem.
Wikipedia angielska też nie podaje definicji zbieżnej z tą z projektu ustawy.
,,A sport is commonly defined as an organized, competitive, and skillful
physical activity requiring commitment and fair play. It is governed by a set of rules or customs.
In a sport the key factors are the physical capabilities and skills of the competitor when
determining the outcome (winning or losing)."
Zwróć uwagę na słowa: organized, competitive, commitment, outcome,
Nic dodać nic ująć. Na dodatek, żeby nie było niedomówień Wikipedia
angielska dodaje:
,,Non-competitive activities such as jogging and rock-climbing, are
usually classified as recreations."
Widać z tego, że definicje sportu podane w Wikipediach są bardziej adekwatne niż ta z projektu ustawy.
Niestety definicja zawarta w projekcie ustawy jest zła bo nie odróżnia
zwykłej aktywności życiowej człowieka (zwykle związanej z jakąś aktywnością fizyczną) od aktywności
dla rywalizacji lub osiągnięcia wyniku, od aktywności dla przyjemności czy też aktywności związanej z
podróżami i zwiedzaniem ciekawych miejsc.
W myśl definicji z projektu ustawy wycieczka do muzeum (szczególnie w grupie) jest już sportem.
Każde dziecko jest sportowcem. I sportowcami są ludzie po urazach i porażeniach ćwiczący pod okiem
rehabilitantów w celu przywrócenia np. sprawności nóg. Jest to przecież aktywność fizyczna i
współzawodnictwo ,,z samym sobą", z własną słabością czy bólem.
Ci co chodzą na spacery ,,dla zdrowia" też są sportowcami.
Jeśli Pan Klimczak mówi o śmieszności to raczej autor tak wygodnej (bo obejmującej wszystko)
definicji sportu naraża się na śmieszność. Ale chyba się tym specjalnie nie przejmuje :-)
Nie czytałem żadnej białej księgi ale nawet jeśli w owej unijnej księdze umieszczona
jest definicja sportu tak szeroka to mnie to nie dziwi. Unijni urzędnicy wielokrotnie pokazywali swą
płodność i zaangażowanie w regulowaniu wszelkich aspektów życia populacji.
50 000 ludzi ma spory potencjał.
Ujęcie w jednym zdaniu wszystkich, od dziecka bawiącego się grzechotką po starca chodzącego
o kuli można uznać za sukces.
Myślę, że poprawianie projektu ustawy trzeba by zacząć od poprawienia definicji tego, czego ona
dotyczy. Na potrzeby ustawy o sporcie definicja sportu może składać się
z więcej niż jednego zdania i definiować sport bardziej precyzyjnie. Dobrze by było gdyby znalazły
się w niej takie słowa jak rywalizacja czy aktywność zorganizowana a zniknęły te o poprawianiu
kondycji fizycznej i psychicznej czy rozwoju stosunków, bo czynią definicję zbyt szeroką.
W przeciwnym razie ustawa o sporcie będzie wciąż dotyczyła nas wszystkich,
we ,,wszelkich formach aktywności fizycznej".
Przepraszam za to, że ja o takich oczywistościach piszę ale wydało mi
się, że komentatorom umknęły pewne aspekty tej sprawy.
Pozdrowienia
Tadeusz Osipow
Jacek Przepióra
Celem nowej ustawy ma być wprowadzenie przepisów dotyczących wyłącznie sportu i wychowania fizycznego. Zdaniem projektodawców stanowienie prawa dotyczącego szeroko pojętej kultury fizycznej nie jest konieczne. Niestety, praktyka odbiega od tego słusznego założenia. Obok wewnętrznych przyczyn nowelizacji obecnych aktów prawnych, pisanie ustawy o sporcie wiąże się z ważnym dokumentem, tzw. Białą Księgą Sportu, wydaną przez Komisję Wspólnoty Europejskiej. Rząd Polski przyjął Białą Księgę na temat sportu na posiedzeniu Komitetu Europejskiego 7 września 2007 r. To na podstawie tego dokumentu opracowano założenia do ustawy o sporcie, które następnie zatwierdziła Rada Ministrów. Stwierdzam z przykrością, że projekt skierowany do Sejmu zawiera zupełnie odległe od intencji Komisji Wspólnoty Europejskiej zapisy dotyczące sportowego związku żeglarskiego i jak najdalej w tym zakresie odchodzi od opracowanych w MSiT założeń do ustawy. Podkreślam, założeń zatwierdzonych przez Radę Ministrów. Projekt zawiera zbędne, szkodliwe przeregulowania dotyczące żeglarstwa rekreacyjnego a przecież i Biała Księga i Założenia stanowią inaczej, oto kilka cytatów .
1. Uprawnienie do uprawiania sportu nie wynika z istnienia lub funkcjonowania jakichkolwiek instytucji publicznych (państwa), lecz wynika z jego niezbywalnej osobistej wolności. Wolność ta stanowi istotne podstawowe dobro każdego obywatela RP. Państwo winno stać na straży tego dobra i dbać o pełną możliwość jego realizacji. Wszelka reglamentacja prawna wolności (jako dobra o charakterze osobistym), w tym również prawa do uprawiania sportu zawsze prowadzi do ograniczenia tej wolności. Państwo powinno dbać o to dobro przede wszystkim poprzez powstrzymanie się od zbędnej reglamentacji. Należy wiec przyjąć, że ustanawianie norm prawnych w omawianym zakresie jest uprawnione tylko i wyłącznie wtedy, gdy wynika z tego bezsporna korzyść społeczna. Tylko, bowiem w interesie ogółu społeczeństwa można ograniczać wolności jednostek.
2. Natomiast ujęta szeroko kultura fizyczna nie musi być regulowana,
3. Powyższe wynika z faktu przyjęcia generalnej zasady, że nowa ustawa ma regulować jedynie sport oraz współzawodnictwo sportowe organizowane przez polskie związki sportowe.
( koniec cytatu) i przepraszam za cytaty do cytatów.
Zbigniew Klimczak