Zaledwie 2 godziny później wyścig nabiera tempa i tak już zostaje do mety w Gdańsku. Najpierw uderzenie pierwszego sztormu (na szczęście instynkt nie zawiódł i byłem już sklarowany) – z okrutnym gwizdem z ciemności wyłonił się wiatr o sile szkwałów do 50 węzłów – skuteczna walka i 3 ref na grocie pozwala na opanowanie sytuacji i obranie bardzo korzystnego i szybkiego kursu ku Gotlandii. Jacht zasuwa w sporym przechyle chwilami 10węzlów w ostrym bajdwindzie. To pozwala zacząć odrabiać straty do Jacka. Co 12 godzin łączę się ze sztabem zachodnim przez Inmarsat i dostaję info pogodowe oraz sugestie routingowe. Dowiaduję się, że w dzień po starcie zniknąłem z monitoringu on-line, niestety pomimo wszelkich prób reanimacji urządzenia nie udaje mi się spowodować by migająca czerwona dioda defektu zmieniała kolor na zielony informując świat o moim położeniu… szkoda.
Kolejne godziny to ustabilizowany wiatr z kierunków zachodnich na poziomie 7-8B, niezwykle ciemna i deszczowa noc, bardzo intensywny ruch statków wzdłuż Olandii. Nie chce mi się jeść ani spać, choć wiem że powinienem się utrzymywać w formie nie mogę się póki co zmusić (jakiś kabanos i ciepły kubek tak pro forma). Rankiem widzę już wyraźnie zachodnie wybrzeże Gotlandii, wiatr trochę słabnie do 20-25w. i z daleka światła wskazują na Visby, które mijam trawersem kilka godzin później. Wysoka fala buja baksztagowo, pomimo to postanawiam postawić spinakera – w końcu to wyścig, a nie wiem jak daleko jest Jacek. Prędkość pięknie rośnie… na krótko, kolejna ponad 2-metrowa fala mocno przechyla jacht na burtę, żagiel zahacza o kosz i z przeciągłym trzaskiem oznajmia mi koniec swojej pracy. Wściekły zbieram go do wora i stawiam genuę na wytyku (spin-bomie). Ale po chwili radość – słyszę Jacka na UKF-ce, a to znaczy że jest nie więcej niż 10-15mil przede mną.
Stresujące północne przejście wokół wyspy i po „chwili” zaczynam bieg na południe.. ku mecie w Gdańsku. Wyspa osłania skutecznie od fali, kurs bajdewindowy, wiatr 25-30 węzlów – idealnie dla "Sunrise"’a. Prędkość 8 węzłów, w miarę dobry kierunek – dotąd nie było zbyt wiele halsowania i zapowiada się, że nadal tak będzie. "Quick" w zasięgu radia, a nawet wzroku.. jest pięknie. Dojrzałem do ciepłego, porządnego posiłku, syczy radośnie puszka piwka (zasłużyłem na nią ;-) no i w końcu są warunki do półgodzinnej drzemki.. Niestety budzik mnie nie docenił, po ok. 2h snu zrywam się na równe nogi i niemalże panicznie sprawdzam sytuację – wszystko OK tylko "Quick" zniknął. Aha, wykorzystał moją dekoncentrację i czmychnął do przodu, niech to szlag! Zwiększam żagle i rozpędzam się do maksymalnych ale rozsądnych granic. Poranna tele-narada nie napawa optymizmem: wiatr co prawda nie przekroczy 35-40w. ale czeka nas wysoka fala po wyjściu zza osłony Gotlandii.