Dla mnie to Chorwacja to większa, no dużo większa,  Solina.  Załoga którą miałem na jachcie, to żeglarze z mniejszym, lub większym doświadczeniem.. Na siedem osób było trzech sterników, trzech żeglarzy i jedna osoba bez patentu, ale pływająca po Mazurach.   Chciałem  moim    przyjaciołom pokazać uroki słonowodnego pływania,  przy okazji nie zrażając ich do większej wody.   Dzienne urobki „stażowe” były niewielkie 20-30 mil maksymalnie 40.  Generalnie się podobało, z zaznaczeniem że pływanie po północy (Bałtyk) ich nie interesuje, ale rzucone ad hoc hasło, a może tak na Cieśniny Bałtyckie z Flensburga – wzbudziło dosyć żywe zainteresowanie.
Obsługa  marin przyjemna,  cumowanie na „sandwicza” dobijamy do wolnego miejsca wskazanego przez obsługę portu. Bosman podaje muring i odbiera cumy – i nie wyciąga ręki po kasę, a dokumenty jachtu odbiera wtedy kiedy łódź ma zrobiony klar portowy.  Ceny marin kosmos (w porównaniu z Bałtykiem) od 45-do 55 euro. Przystanie czyste, zadbane,  ciepłej wody  do woli. Atmosfera w  portach przypomina mi to co się dzieje w  Sztynorcie, czy w Mikołajkach.  Cumując burta w burtę trudno zachować „sterylną” prywatność. Niemcy tak przestrzegający ciszy w swoich portach,  na Chorwacji zachowują się dosyć swobodnie – imprezy na pokładzie, grill na kei,  balanga nierzadko do  wczesnego rana. Dużo Polaków, ale też zdarzały  załogi irlandzkie, angielskie. 
Żeglarsko to tak jak na Bałtyku, pół na żaglach, pół na motorze.  Jak wiało to do 4°B. Ostatniego dnia żeglugi w piątek, pobrana z  mariny  prognoza pogody ostrzegała przed lokalnymi silnymi wiatrami z południa  do 40 knt. Spylaliśmy ile sił do portu  macierzystego woląc nie ryzykować spotkania  popołudniem z trudnymi warunkami.
Odbiór jachtu  bezproblemowy  z tym że  sprawdzając przed przejęciem od bosmana „chek listę” (po angielsku i po polsku!) znalazłem parę braków. Sprawdzano część podwodną i stan żagli,  działanie instalacji elektrycznej  i silnika.  Wyposażenie sprawdzono „po łebkach”. Całość zajęła do pół godziny. 
Port w  Sukosanie w noc z piątku na sobotę przypominał gwarem Sztynort  w sezonie. Mnie  ta imprezowa atmosfera nie przeszkadzała, na jachcie śpię kamiennym snem. Polską mowę słychać było wszędzie. Rano w sobotę okazało się ile nas Polaków tu było, w ciągu godziny odjechały w kierunku Polski trzy pełne żeglarzy autokary.
Teraz parę liczb przepłynęliśmy 183 mile w czasie 41.5 godziny. 
Koszt imprezy z przejazdem, kambuzem paliwem i opłatami portowym, drobnymi zakupami w porcie zamknął się kwotą do 1700  zł na osobę.
Mariusz Wiącek – Mielec