|
To miło, kiedy ktoś się reflektuje. To miło, że ktoś próbuje zrozumieć brata swego. To miło znowu gościć kapitana Krzysztofa Bieńkowskiego. Mam dziś dla Was list z oddali. No i fotkę na apetyt.
A co do moderowania, to coraz częściej mamy do czynienia już z automoderacją. Komentatorzy polubili refleksje.
Dziękuję za pamięć i opokę :-)))
Żyjcie wiecznie!
d'Jorge
______________________
Drogi Jerzy,
Dostałem maila, że nadajesz z nowego serwera. Zajrzałem, bo od jakiegoś czasu nie śledziłem. Serwery są jak efemerydy - Kuliński jak opoka. Nic się nie zmieniło i to chyba dobrze. Konsekwentny subiektywizm należy szanować. Trochę "njusów" mniej lub bardziej istotnych, ale także widzę dydaktyczne artykuły, publicystykę liberalną i czasem moderowane polemiki.
Zastanowiła mnie właśnie ta polemika na temat pomnika... Widocznie "środowisko" wyposzczone przed sezonem i chwyta się czegokolwiek, żeby zabić tęsknotę za żeglowaniem. Ja sobie patrzę z okna na kołyszące się maszty, więc nie mam weny, żeby podzielić się ze środowiskiem, tymi kilkoma epizodami, w których los zetknął mnie z Kapitanem Baranowskim, choć zapewne byłyby zabawne i pouczające zarazem. Jedno warto stwierdzić: żeglarskiej drogi przez życie można Kapitanowi pozazdrościć. Rozmachu wyznaczanych celów i konsekwencji w dążeniu do nich także. O talencie literackim nie wspomnę, bo kilkanaście książek to także ciężka praca. Niewątpliwie Baranowski to postać i wybitna osobowość żeglarska. Ale czy roztrząsanie okoliczności sparingu Bola z Krzysiem sprzed 40 lat ma dziś jakiś sens? Książki na ten temat napisano, wystarczy poczytać. Dla młodych ludzi to prehistoria... Żeglarski światek toczy się dalej. Pojawiają się ciekawe postaci i wydarzenia. Przykładowo warto zauważyć ciekawy blog Sławomira Kota (http://skotboats.blogspot.com/2011/01/stix-measure-of-seaworthiness.html#more ). W tym wpisie autor porusza także pewien temat tabu jakim są kategorie projektowe i współczynnik STIX. Jednak w tym przypadku rozważania o wiarygodności STIX mogą przynieść ciekawe wnioski, które dotyczą bezpieczeństwa jachtów na morzu i mają jak najbardziej współczesne konsekwencje. Możemy w wielu kwestiach zachować swoje subiektywne zdania, w jednej muszę Ci przyznać rację: żeglowanie na swoim otwiera oczy na inne problemy i rozwija osobowość, pozwala spojrzeć na żeglarstwo z zupełnie innej perspektywy. Zastrzegam, że daleki jestem od kategoryzowania i dzielenia żeglarzy, tym bardziej, że moi przyjaciele, którzy pływają na "Skoczku" są doskonałymi żeglarzami. Marnym przecież łódki bym nie dał. Kiedyś prowadziło się dom otwarty i nie należy mylić tego pojęcia z domem publicznym. Tym bardziej, że w języku Szekspira "public house" znaczy zupełnie coś innego niż się Słowianom wydaje. Właśnie dotarło do mnie, że prowadzę "łódkę otwartą", bo samo posiadanie jachtu, to tylko ćwiartka satysfakcji. Uśmiechnięte i opalone twarze przyjaciół wracających szczęśliwie z rejsu - to jest dopiero coś... Łączę pozdrowienia i życzenia jeszcze ze stu padniętych serwerów Krzysztof Bieńkowski |
