W trakcie wymiany maili z Autorką newsa "Trzy damy na Bałtyku"*) - 9 czerwca http://www.kulinski.navsim.pl/art.php?id=2002&page=0 - dowiedziałem aię, że Agata SSI czyta od dawna. To mnie zaintrygowało - dlaczego? Obiecała, że wyjaśni. No i wyjaśniła, że mają ... kota.

Przypomniał mi się tak stary żołnierski dowcip, że młode damy ani Agata, ani Magda znać go oczywiście nie mogą. Oto jego fragment:

"...

- i co żeście kapralu mu odpowiedzieli ?

- ja mu obywatelu poruczniku dałem odpowiedź wymijajacą

...."

A może ja się w poniższej odpowiedzi wymijającej aluzji nie doczytałem ?

Żyjcie wiecznie !

Don Jorge

_____________

*) "Trzech panów w łódce (nie licząc psa)" - Jerome K. Jerome, Koniecznie przeczytajcie !

ROZMAWIAŁA BLONDYNKA Z CZARNĄ

czyli Indianki na Bałtyku.

 Spotkałyśmy się z Magdą w jej domu, powspominać ostatni rejs, pogadać o łódkach, marinach i naszych możliwościach spędzania czasu na wodzie. Do kuchni weszła kotka, otarła się o moje nogi i elegancko stawiając łapy na podłodze przeszła na taras. 

„Jak prawdziwa dama” – pomyślałam, odprowadzając ją wzrokiem. 

Magda uśmiechnęła się odczytując moje myśli.

- Don Jorge zatytułował Twoją relację "Trzy damy na Bałtyku" – powiedziała  stawiając filiżanki z pachnącą kawą.
- Jakie my damy? – spytałam  - Ty na co dzień chodzisz w trampkach, a ja nierzadko ze skrzynką z narzędziami.
- No wiesz, damy dzielą się na trzy rodzaje: damy, nie damy, nie każdemu damy.
- To my zdecydowanie należymy do tego trzeciego rodzaju i nie z każdym pływamy. 

Sięgnęłam po filiżankę z kawą i dodałam kilka ziarenek brązowego jak czekolada cukru.

- I jesteśmy też trochę płochliwe – zaśmiała się Magda  -  bo jak proponują nam więcej niż 6B, to mówimy pas i „sztormujemy” w porcie.
- Tak? A ta średnia przelotu ze Szwecji ponad 7 węzłów, to przy 3B niby było ?

-Nie, ale …  po co się kopać z koniem, albo szarpać ze sztormowym fokiem na dziobie, który nurkuje w czymś mokrym i zimnym, brrr ... Wiesz sama co się dzieje z grzywką po czymś takim – powiedziała wyrównując palcami swoje włosy.
- Nooo – zamyślam się chwilę wspominając - ale nie wiesz, jak ostatnio fajnie wyglądałaś na tej „windzie” na dziobie ! Szkoda, że nie jest nas czwórka – mogłabym puścić ster i zająć się robieniem zdjęć.
- Nie ty zmokłaś –zauważyła  znad parującej filiżanki.
- Magda, taki nur w wodę a potem promienny uśmiech ! Widzieć Cię wtedy …. bezcenne !
- Niedługo zażyczymy sobie łódki z rolfokiem i chartploterem – rozsiadła się wygodniej.
- Chartploter już polizałyśmy –  stwierdziłam wkładając do ust oliwkę z rozmarynem.
- Ale czarno-biały i „sprawny inaczej”. Apetyt rośnie w miarę jedzenia. Teraz kolorowy albo laptop z C-mapą.
-  Mniam – oblizałam palce - Masz więcej tych oliwek ? – rozglądnęłam się po kuchni.

Jesteśmy kobietami poniekąd luksusowymi i nie wyobrażamy sobie, żeby na naszej (nawet tymczasowej) łódce zabrakło świeżego imbiru, oleju sezamowego czy dobrego espresso ze specjalnego imbryczka, oraz wielu innych rzeczy, o których nie będę się tu rozpisywać, żeby nie drażnić surowych morskich wilków, którzy mogą trzy dni na gorącym kubku...
Słyszałam nawet o takich, którzy mogą trzy dni na tymże kubku bez gorącej wody, a w wersji „hardcore” bez wody w ogóle - wystarczy chlebek posypany zupką.
Ale to nie my. Z każdego rejsu przywozimy nowe kulinarne fascynacje. Tym razem oliwki z chilli i rozmarynem oraz ciemny cukier trzcinowy Muscovado. Jak by nie spojrzeć nasze pływanie jest na pewno inne i w tym tkwi jego urok… że jest babskie.

Magda zamyśliła się przez chwilę.

- Czasem wyglądacie jak Indianki – mruknęła.
- Indianki na Bałtyku? – spojrzałam na nią zdumiona.

- Przez te wasze tykwy i  bombille w kokpicie, i rozsypaną yerba mate,  która w szpigatach wygląda zupełnie jak wodorosty.

- Aha, i smakuje jak zaparzony tytoń? – zaśmiałam się - A wiesz, że Ludek Mączka był też Indianinem ?

- Tylko bardziej światowym…

- To kwestia skali  - spojrzałam na maleńką filiżankę z espresso - zamiast dwóch gramów yerby na szklankę wody, sypiesz czterdzieści na tykwę.

- Tak , już wiem. Jak po pierwszym łyku zwarzy mi się ślina to znak, że na pewno dobrze zaparzona.

Patrząc na Magdę uznałam, że nad tą trzecią Indianką w składzie trzeba będzie jeszcze popracować przed kolejnym rejsem.

Na stoliku obok leżało kilka książek i e-czytnik.

- Okazuje się jednym z niezbędnych elementów wyposażenia łódki morskiej – powiedziała Magda wyjmując wreszcie kolejną porcję czarnych i pikantnych oliwek -  jest e-czytnik.
- Ale tylko Kindle 3G – zaznaczyłam

(Uwaga: product placement sponsorowany przez Amazon)
- Kindelek na czas błogiego, całodziennego kiszenia się w cieplutkiej i suchej koi, kiedy na zewnątrz wydmuchują się te „straszne wichury”, a deszcz siecze po twarzy.
- Siecze tym, którzy nie odbierają aktualnych prognoz – spojrzałam na niebo za oknem.

-  I tu pojawia się nieoczekiwane zastosowanie dla naszych pieścidełek.

- Dodajmy ZA DARMO !

Oprócz oczywistego przeznaczenia założonego przez twórców tego genialnego urządzenia, czyli przeczytania tych wszystkich książek, na które nie miałyśmy czasu w ostatniej pięciolatce, a na które znajdujemy czas w niepogodę na łódce, mamy prognozy za darmo zawsze i wszędzie. No, prawie zawsze i wszędzie. Kindle ma prostą przeglądarkę WWW, do której potrzebujemy złapać 3G dowolnej sieci w jakimś cywilizowanym kraju.

- Ty prognozy ściągałaś nawet w szkierach w zeszłym roku – przypomniała  sobie Magda.

- Tak i maile pisałam, choć ostatnio widziałaś, że do obu tych czynności trzeba mieć niekiedy anielską  cierpliwość.
- Czasem wyglądasz jak aniołek.
- Proszę Cię, już wolę być wyblakłą Indianką. A wiesz, że Matt Rutherford też miał na pokładzie Kindla? Tylko mu się zepsuł niestety.

- „Kundelek” to delikatne stworzenie i musi mieć bezpieczną koję.

- A propos bezpieczeństwa. Pamiętasz, tę opowieść o załodze, która ze Świnoujścia dwukrotnie nie trafiła na Bornholm ? Może im przydałoby się TO ubezpieczenie.

- Od zgubienia się na morzu ? – spytała z rozbawieniem.

- Tak. Przypomnij mi,  jak to było ?

- Jeden z agentów ubezpieczeniowych, którego poprosiłam o ofertę przed rejsem - takie jesteśmy rozsądne - usilnie nakłaniał mnie na wykupienie pakietu dla sportów podwyższonego ryzyka, który zawierał niezbędną, według niego, opcję poszukiwania nas na morzu w przypadku ZAGUBIENIA.

- Czego ?

- Się, znaczy nas i łódki. Razem z GPS-ami, chartploterem, mapami…

- …i mózgami  – dokończyłam - A porządnego OC dla łódki nadal w Polsce nie kupisz. Jestem ciekawa, czy ten agent wystąpił z taką propozycją tylko dlatego, że w rejsie miały wziąć udział same kobiety?

- No wiesz,  pan agent nie zdaje sobie sprawy, że Neptun jest heteroseksualny, a boginią mądrości jest Atena, czyli kobieta –zaśmiała się Magda  - obie mitologie pracują na naszą korzyść.

­ - Może, ale trochę wolno. Nasza załoga wzbudza przeróżne reakcje i ciągle pada pytanie dlaczego bez mężczyzn.  Ich nikt nie pyta dlaczego pływają w męskich składach.

 - Bo to wszystko przez Alicję Majewską.

- Co ? Ach, rzeczywiście! - parsknęłam śmiechem  - „Jeszcze się tam żagiel bieli, chłopców, którzy odpłynęli””
- I chyba ważniejsze to:  „Bo męska rzec być daleko, a kobieca wiernie czekać” – dodała Magda 

- Oj nie , my nie z tej epoki Pani Alicjo.

Przez oparcie fotela  na którym siedziałam przebiegła para rozbawionych futrzaków. 

- Napisałaś poprzednio – powiedziała Magda, biorąc na ręce jednego z nich -  że jesteśmy do siebie takie podobne. Nie do końca się z tym zgodzę.  Ty masz jedną kotkę, Ela ma dwie, a ja mam trzy.
- Ale wszystkie mamy jednego KOTA.
- To prawda – uśmiechnęła się - na punkcie pływania.

Dziękujemy za duchową obecność Eli , która nie mogła się z nami spotkać.

Pozdrawiam,

Agata.